δυο δάσκαλοι στη Ρόδο.
Τώρα, προσμένουν στ' ανοιχτά
του Παραδείσου, αρόδο*,
πρώτη Δεκέμβρη, στο γκισέ
να πληρωθούν το γιόμα
να πάρουν τα εξακόσια ευρώ
να βγάλουνε χειμώνα,
τις νύχτες το ψοφόκρυο
στην Ανδρομέδα τσούζει,
έχει μπουγάζια ο Αλταϊρ
κι ο Βέγας είναι μπούζι
κι άμα δεν έχεις μάλλινο
παλτό ψηλά στις πλάτες,
σάβανο η κρύα στρατόσφαιρα
σού γίνεται στις στράτες.
........................................
Σφίγγουνε στην κολότσεπη
το βιβλιάριό τους:
τραπεζικό υπόλοιπο
μηδέν ευρώ κι οι δυό τους,
ο ένας δεν το σκέφτεται
να κατεβεί ακόμα,
είναι πολλά τα έξοδα
ώσπου να μπει στο χώμα,
η άλλη, είκοσι εφτά χρονώ,
μελαχρινή αγγελούδα,
κατέβηκε την Κυριακή
στων ζωντανών τη ρούγα,
να 'ναι κοντά στη μάνα της
κεράκι να της καίει,
στο μνήμα της νυχτόημερα
η μαύρη να την κλαίει...
.............................................
Οι χίλιοι τύφλα να 'χουνε
θεοί κι οι παραδείσοι,
γι' αυτούς που μνήμη των παιδιών
γίναν' , στο Παραδείσι**....
γίναν' , στο Παραδείσι**....
* αρόδο=αγκυροβολημένοι έξω απ' το λιμάνι
** Παραδείσι=το όνομα του χωριού , στο σχολειό του οποίου δασκάλευαν οι άτυχοι δάσκαλοι...
23 Νοέμβρη του 2013-λεύτερη Πίνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου