Εδώ το λένε Γιάννενα, μάτια μου, κι όλο βρέχει...

(η εξαιρετική φωτογραφία, του Μενέλαου Ζυκοβέλλη) 

Βρέχει, όλο βρέχει, μάτια μου, 

σ' αυτόν εδώ τον τόπο, 

νερό κι αντάρα γίνεται 

του Γιαραμπή το χνώτο,

απ' το Δολό ως τον Τσιαμαντά

κι ως την Αμφιλοχία, 

σύννεφα, λάσπες και νερά 

κι ογρή μελαγχολία,  

περνάει στις στράτες ο βαρύς 

καιρός ο Ισκαριώτης, 

και σφίγγεται στο ρούχο του 

πουλί αρφανό ο Γιαννιώτης, 

τσίπουρο βάνει στο γυαλί

να ζεσταθούν τα σπλάχνα, 

Τάσο Χαλκιά στο ράδιο

κι ούτε που βγάζει άχνα,

ρίχνει το μάτι στα βουνά

και βγαίνει πυροφάνι

στο γκρεμισμένο τ' άφαντο 

ηρώο του Τσιοκάνη,

φίλους να σμίγει απ' τα παλιά,

ν' αλησμονάει ν'  αντέχει.

Εδώ το λένε Γιάννενα,

μάτια μου, κι όλο βρέχει,

μισοί παραμυθιάζονται
μισοί γράφουνε στίχους
μισοί ακούν' και βλέπουνε
φαντάσματα στους τοίχους,

κι ας τους ξεγέννησε η μαμή
μ' αντήλιο την παλάμη
ξόρκι  στ'  ωχρό της συννεφιάς
τ' αγέλαστο καπλάνι,

ποτέ τους δεν ζεσταίνονται
ποτέ δεν βλέπουν ήλιο,
μουντάδα η σαρμανίτσα τους
το μνήμα τους ανήλιο...

άγγελος-21 Δεκεμβρη του 2013