Ο Κουτσογιάννης στα Γιάννενα

 

 (η φωτογραφία,απ' τη γενική πρόβα (26 Αλωνάρη) της παραστασης "Ο Κουτσογιάνης στα Γιάννενα",στο θεατρο στο λόφο του Φρόντζιου,στα Γιάννενα)  

"Ο Κουτσογιαννης στα Γιάννενα" είναι ένα διηγημα του Ηπειρώτη ποιητή Χρήστου Χρηστοβασίλη! 

Το διήγημα,το ..πήρε ο στιχουργός και σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης,και το 'καμε θεατρική παράσταση ,που θα παιχτεί στα Γιάννενα,απόψε 27 του Αλωνάρη.Ο Κουτσογιάννης είναι ένας αθώος κι "άγιος" ορεσίβιος του 19ου αιώνα,φλογεροπαίχτης εξαιρετικός,αφήνει το χωριό του κάμποσο μακριά απ' τα Γιάνενα,για να επισκεφτεί πρώτη του φορά την πόλη ! Αντικρύζει τη λίμνη,ψηλά απ' τους Γιαννιώτικους λόφους,κι έκθαμβος ονοματίζει ξανά τα σπουδαία και ταπεινά που βλέπει 'μπρός του ! Τα σπουδαία και ταπεινά που, πάντα θα καρτερούν τους σπουδαίους ταπεινούς ,για να βαφτίσουν πάλι στην κολυμπήθρα της αθωότητας,τόπους,πρόσωπα,αξίες,καιρούς ! 

Απόψε λοιπόν, στις εννιάμιση το βραδυ, θα 'μαι εκεί στο θέατρο στο λόφο του Φρόντζιου! ΄

Στο θέατρο,που  "βλέπει" τη λίμνη,όπως την είδε τότε ο Κουτσογιάννης!!!

Και κάτι ακόμα : εδώ και δυο περιπου μήνες,την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ιωαννίνων, ανέλαβε η Ρηνιώ Κυριαζή,μισή Μυτιληνιά και μισή Ηπειρώτισσα-Ζαγορίσια ! Πέρα από σπουδαία θεατράνθρωπος,η Ρηνιώ είναι ποιήτρια : "γράφει" συγκλονιστικά ποιήματα,κάνοντας θέατρο ! Είδα,πριν 10 μέρες,στο Ιτς Καλέ,την παράστασή της "Στη σκιά του Λούσια",κι έμεινα μαγεμενος ! Η παράσταση της Ρηνιώς,η ίδια η Ρηνιώ στο ρόλο του Λούσια,ήταν ένα ποίημα!Μπήκα κι εγώ σ' αυτό το ποίημα,γιατί καθόμουν κοντά της,και μάλιστα κάτω στο χορτάρι,γειωμένος με τη γη,αλλά και στο ύψος των παιδιών.Κι ήταν τόσο όμορφο,δυνατό και συγκλονιστικό αυτό το ποίημα της Ρηνιώς,που μου πήρε ώρες να "βγώ" και να επιστρέψω στα γήινα και στην παρέα που με κοίταγε παραξενεμένη έτσι που 'χε αλλιωτέψει η όψη μου...Έμαθα μετά,ότι είχε κι έναν σπουδαίο πατέρα ! "Έχει",σωστότερα,αφού οι σπουδαίοι και τα σπουδαία δε χάνονται ποτέ !

...............................................

Με φόντο, πίσω, το γλαυκό

της λίμνης το σεντόνι ,

θά 'ρτω το σουρουπο να δω,

του Θοδωρή του Γκόνη

τον "Κουτσογιάννη".Άστρα και θάματα,

φλογέρες, κέδρα και βελάσματα,

θα ζωντανέψουν:σαν κερί

θ' αστράψουν στο φλογάτο δείλι!

Θ' αναγαλλιάσει η ψυχή,

ψηλάθε,του Χρηστοβασίλη!

.............................................

Και θα βογκήξει ο γρέγος : "-Να!

τ' αληθινά τα Γιάννενα:

τα Γιάννενα των ποιητών,

των ταπεινών και των σαλών,

τα Γιάννενα που ωσάν το λύχνο,

λάμπουν αναμεσής στην Πίνδο

και στον αστερισμό του Βέγα,

σαν πέτρινο παλάτι μέγα ! "

(Χαίρε, ξανά,στον τόπο αυτό,

ονειροπότισσα Ρηνιώ,

στον τόπο μας, στον τόπο σου!

Άγιος να γένει ο κόπος σου:

π'ήμα στης Πίνδου τ' άρμενα

να γίνουνε τα Γιάννενα,

με Θέατρο ΑΛΗΘΙΝΟ,

λαϊκό,ωραίο και στιβαρό!)