Ο Στάθης Γκότσης τραγουδάει τo τραγούδι του "Η Ζωή Εν Τάφω",στο Polis Art Cafe -ή μήπως μπροστά στους εκτελεσμένους στον Αετό Μεσσηνίας;

...στη photo,ο Στάθης Γκότσης καθισμενος στο πιάνο ερμηνευει το τραγουδι του "Η Ζωή Εν Τάφω",εκστασιασμένος ως Παπαδιαμαντικός ήρωας που αναζητεί το θείο στον υπερβατικό κόσμο της Μουσικής,και με ιερή ευλάβεια ωσάν να τραγουδάει-θρηνεί στον Επιτάφιο του χωριού του,στον Αετό της Μεσσηνίας,για τους χωριανούς του που  αφάνισαν οι Γερμανοί στο ολοκαύτωμα στις 11 Σεπτέμβρη  του 1943*....Ή μάλλον,ωσάν να τους βλέπει εκείνη την ώρα εμπρός του,να τους θερίζουν τα πολυβόλα....
...Μ' όψη Παπαδιαμαντικού
ήρωος αποζητούντος
το θείο,γι' αυτό στης Μουσικής
τον κόσμο διαβιούντος,

στο πιάνο ο Γκότσης κάθεται
- ή σε στασίδι του Άθω;-
και παίζει ένα τραγούδι του
που λέει "Η Ζωή Εν Τάφω"

βράδυ στου Polis Art Cafe
την μπροστινή γωνία
-ή μήπως είναι στον Αετό
κάτω στη Μεσσηνία

τη Μεγαλοπαρασκευή
ώρα του πρώτου όρθρου
μικρό παιδάκι  στον παλιό
ναό της Θεοτόκου

δίπλα στον επιτάφιο 
με τις μικρές μανόλιες
και τις σκυφτές γερόντισσες 
 με τις λερές τις μπόλιες

που 'ρθαν από του κύρη τους
κι απ' του παιδιού τον τάφο; -
κι όπως σκυμμένος τραγουδά
το "Η ζωή εν τάφω"

και βλέπει ομπρός του σβάστικες
και βλέπει σκοτωμένους
κι αράδα νιους ορθούς μπροστά
στ' απόσπασμα στημένους,

"-Φάιαρ!" φωνάζει ο γερμανός,
το χώμα κοκκινίζει,
τα πλήκτρα ο Γκότσης σαν οστά
νεκρού παιδιού αγγίζει ,

κάνει φινάλε βιαστικό
στο Η Ζωή Εν Τάφω,
τα κυπαρίσσια στον Αετό
ψέλνουν το Υπερμάχω,

στο Polis Art Cafe  βροντούν
ήχοι από παλαμάκια
-ή να 'ναι οι σφαίρες στον Αετό
που κόβουνε κορμάκια ; 
ά. -6 Σεπτέμβρη του 2019

* Το ολοκαύτωμα του Αετού (11 Σεπτεμβρίου 1943)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του Ιουλίου του 1941 ιδρύθηκε στην ορεινή Τριφυλία, σε σταφυδόσπιτο του Αετού τμήμα της Νέας Φιλικής Εταιρίας (ΝΦΕ). Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 1942, το τμήμα ΝΦΕ της Άνω Τριφυλίας προσχώρησε στο ΕΑΜ. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1943 δεκατέσσερις Γερμανοί στρατιώτες, με ποδήλατα, έφτασαν στο Αετό για να ζητήσουν τρόφιμα από την κοινότητα. Οι αντάρτες πληροφορημένοι για αυτήν την κίνησή τους, τους στήνουν ενέδρα και καταφέρνουν να σκοτώσουν τρεις, να τραυματίσουν δύο και να αιχμαλωτίσουν επτά, ενώ δύο κατάφεραν να ξεφύγουν. Σε αντίποινα για αυτή την πράξη, στις 11 Σεπτεμβρίου 1943,^[12] περί τις 7 το πρωί, τέσσερις γερμανικές πυροβολαρχίες βομβάρδισαν τον Αετό, ενώ ένα γερμανικό σύνταγμα έκαψε και λεηλάτησε το χωριό.^[8] Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες-πυρποληθέντες: 7 άτομα από τον Αετό και 3 από γειτονικά χωριά. Από τις 360 κατοικίες καταστράφηκαν περίπου οι 280. Η αποθηκευμένη σοδειά κάηκε ή λεηλατήθηκε.^[12] Κάποιοι από τους κατοίκους κατόρθωσαν να καταφύγουν στα βουνά με ό,τι πρόλαβαν να πάρουν. Είναι το μοναδικό χωριό του νομού Μεσσηνίας που καταστράφηκε ολοσχερώς από τις κατοχικές δυνάμεις και έχει χαρακτηριστεί ως Μαρτυρικό Χωριό.^[4] Ο Αετός ανοικοδομήθηκε ξανά μετά τον πόλεμο.^[8]