Γράψαμε ολίγα ποιήματα...

....μ' ένα STAEDTLER μολύβι...

Δεν κάμαμε αποκτήματα 

 κι εξοχικά και φράγκα

γράψαμε ολίγα π'ήματα 

ξενύχτες πλάι στη λάμπα  

-λάμπα όχι  από διάθεση

για οικονομία στα φώτα

 μα πλάθοντες "το ποιητικό

το κλίμα" πρώτα-πρώτα- 

κι αν δεν εγράψαν πουθενά

για εμάς -ω! ελπίδες φρούδες-

ράψαν' στις πλάτες μας φτερά

οι νυχτοπεταλούδες  

την ώρα του θαμπού αυγινού

φωτός και του θανάτου

την ώρα του ποιητικού  

ωραίου μεροκαμάτου  

για τη Στιγμή για το Ρυθμό  

μ' ένα STAEDTLER μολύβι 

 όμοια μ' εργάτες σε παλιό

κι αφώτιστο λιοτρίβι, 

μυλόπετρες γυρνάγανε 

οι ρίμες και βαρούσαν 

αίμα κι αστήθι και μυαλό 

κι ωραία μάς πονούσαν,  

ώσπου σαν αποκάμνανε, 

στου τοίχου την ασβέστη 

το ποίημα χαράζανε

και το "Ρυθμός ανέστη" ,     

σφαδαζουσών των περιττών

λέξεων δίπλα στη λάμπα,

δεν κάμαμε αποκτήματα 

κι εξοχικά και φράγκα,  

γράψαμε ολίγα π'ήματα    

να μη μας φάει η μαρμάγκα. 

ζητιάνοι-αυτοκράτορες 

σε μια ..σπιτοπαράγκα

μ' έναν διπλό πάντα καφέ 

 κι ολόγυρα βιβλία

μαύρα γαμήλια στέφανα 

κι αιώνια συνοδεία  

όχι από βίτσιο και τουπέ 

και ποιητική αδεία, 

μα από μια εσώτατη πληγή 

κατάρα κι ευλογία... 

ά.