Η Μαρία των βράχων

...Δεκαπενταύγουστος, πρωί , τρέχοντας απόξω απ' το εκκλησάκι της Παναγίας, λίγο έξω απ' το χωριό...το ζητούμενο είναι να σταίνει μια γιορτή ο άνθρωπος μέσα του, παντί τρόπω...όπου να γιορτάζει ό,τι κι όποιον θέλει...άγιους και προφήτες, αν θέλει... ή , ακόμα καλύτερα,να γιορτάζει το μεγαλείο της μάνας-φύσης με το ασταμάτητο πανηγύρι της... 

Πρωί σαν τ' άλλα, απ' του χωριού το ξέμακρο εκκλησάκι,
δρομαίος εδιάβηκα.Μέσα, Δεκαπενταύγουστο
σήμαιναν του παπά οι ψαλμοί. Κι απόξω εγώ λαφάκι
ανέστιο,κάθιδρο -με ρότα πάντα στ' άγνωστο- 

πίσω απ' τους λόφους τους αχνούς ,κάτω απ' τις μυγδαλίτσες,
τον τζίτζηκα έσμιξα ,ξανθόν καλοκαιριάτικο
μπράτιμο στις ξερολιθιές , κι άμα δυο-τρεις γουλίτσες
ηλιόφως κέρασε, μού 'βαλε γαμπριάτικο 

 κοστούμι , των ασπάλαθων την αύρα των μονάχων,
και τα σιουρίσματα των αυγινών τσοπάνηδων,
και στο φτερό με πάντρεψε με τη Μαρία των βράχων
των τραγουδιών , των αστεριών, των ποιητάρηδων...
ά. - 15 Αυγούστου  - λεύτερη Πίνδος