...μια απ' τις αξέχαστες μορφές της Καλούτσιας, στα Γιάννενα, ήταν κι η κυρα-Κατέρω,ερασιτέχνις-νοσοκόμα,που αφιλοκερδώς προσφερόταν για τις νοσηλευτικές της ικανότητες, στους γειτόνους κι όχι μόνο......το σπίτι της, στα μισά της οδού Σολωμού, δέκα μετρα παρακάτω απ' το φούρνο του Δημητρίου Πολίτη (Μητροπολίτη τον έλεγε ο χωρατατζής γείτονας Στυλιανός Βαμβετσος!!)
Νάτο το σπίτι της κυρα-Κατέρως!
Ερασιτέχνις ήταν νοσοκόμα,
μόνη την είχε αποξεχάσει ο Έρως,
μα τις ζεστές νυχτιές, ως τώρα ακόμα,
τα νεαρά όλο σφρίγος ζευγαράκια
στη Σολωμού διαβαίνοντας το δρόμο
με μιαν αποθυμιά γλυκιά στα μάτια
και της αγάπης τα φτερά στον ώμο,
στέκονται κάτω απ' τα παράθυρά της
για μιαν ανάσα όταν φωτιά είν' το θέρος,
και στον Παράδεισο ριγεί η καρδιά της
της νοσοκόμας της κυρα-Κατέρως,
κι εκεί στην άπνοια τη βαθιά της ζέστης
άνεμος ξαφνικός σπρώχνει την πόρτα
και μπαίνουν οι ανευόδωτοι έρωτές της
κι είναι η Κατέρω νιά κι ωραία σαν πρώτα
και πανηγύρι ολόφωτο έχει ο Έρως
στου περασμένου τα μισά του αιώνα,
εκεί στο σπίτι της κυρα-Κατέρως,
ερασιτέχνις που 'ταν νοσοκόμα...
ά. -λεύτερη Πίνδος- Αλωνάρης του 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου