..μια ωραία, πολύ ωραία γυναίκα, μονάχα από Έρωτα δικαιούται να κλαίει...ακόμα κι αν είναι φορτωμένη με χίλια βάσανα,όπως η γυναικα που ειδα να κλαίει,το πρωί που περασα τρέχοντας έξω απ' τον προσφυγικό καταυλισμό...
Σ' είδα, γυναίκα απ' τη Συρία, στην άκρη στον καταυλισμό
να κλαις με δάκρυ καταρράχτη ποτάμι και κατακλυσμό,
κι ήσουν ωραία τόσο ωραία στο κρύο εξώθυρο του Μάρτη
μια ολάνθιστη γαζία στο γκρίζο του Ηπειρώτικου του χάρτη,
κι όταν βεβαίωσε ένα αηδόνι πως κλαις από Έρωτα κι αγάπη,
ήρθε γονάτισε το Σύμπαν στο δακρυσμένο σου το μάτι.
ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου