Σάββατο πικροσάββατο τη μνήμη κοσκινίζω
και γέμει η σίτα θάνατο και πένθιμα σκουτιά,
και γέμει η σίτα θάνατο και πένθιμα σκουτιά,
δυο χρόνους πίσω σ' έχασα, ποτήρια δυο τσακίζω
να πιεις κάτω απ' τα χώματα, στη μαύρη ξενιτιά.
Πέφτω με πιάνει η ξόβεργα, ασ'κώνομαι βραδιάζει,
χιονίζει η νύχτα μισεμούς και ρούγες αδειανές,
μυρωδικό στο δάκρυ μου, εφτά μηνών μαράζι
μοσκοβολάει γαρούφαλλο τις στράτες τις κλειστές.
Γύρνα, μάνα μ' και κυρούλα μ' ,
γύρνα, αλαργινή φωνούλα μ' ....
Σάββατο, πικροσάββατο, μαλλάκι μαδημένο ,
πέτρα το καθρεφτάκι σου μ' αράχνες δεκαοχτώ,
το μπρούτζινο χτενάκι σου έρμο και σκουριασμένο
βάρκα γερμένη ανάσκελα όξω απ' τον ποταμό.
Πέρα κλαρίνα και χαρές, νταούλια και ζουρνάδες
εδώθε παίζει η ερημιά το πρώτο το βιολί,
σκούζει τις νύχτες ο θρασκιάς μέσ' απ' τις χαραμάδες
και στη φωτογραφία σου χιονίζει απ' το πρωί.
Έλα, αγέρα, ανθέ και χιόνι μ' ,
έλα κι ακριβό βελόνι μ' ...
30 Γενάρη του 2013