Μοιάσαν' τα Πάθη του Ιησού,μ' απλή μελό ιστορία

 Εξύπνησε χαράματα του Μεγαλοσαββάτου

απ' τις βραχνές,θρηνητικές του κότσυφα τις τρίλιες!

 Στο δρόμο εβγήκε,αχάραγα,σαν άγγελος θανάτου,

κι όπως μοιριολογούσανε στην Τραμουντάνα οι γρίλιες

 

στης γειτονιάς τα σφαλιστά ξύλινα παραθύρια, 

με μνήμα η πόλη όμοιαζε που ξάσπριζε αγάλια,

και τα φτωχά χαμόσπιτα μ' ήσυχα μοναστήρια

λουσμένα σ' επιτάφια βυζαντινά μαϊστράλια.

 

 Ώσπου,ψηλά σαν σφούγγισε τα ολόχρυσα δάκρυά του

 ο ηλιάτορας,και κλείστηκε στου Ναζωραίου το μνήμα,

 στεντόρεια αυτός απήγγειλε τα έπη του θανάτου:

 τον βίο του τον Ιώβειο: το πιο μεστό του π'ήμα!

 

Κι η Πλάση εθάρρεψε ! Έβγαλε  την πένθιμη στολή!

Σε πρώιμη Αναστάσιμη μπήκε διαδικασία,

 καθώς εμπρός στα Πάθη του που 'χαν εκεί ακουστεί,

 μοιάζαν' τα Πάθη του Ιησού μ' απλή  μελό ιστορία!

 

Κι έτσι ετάχυνε η Λαμπρή, κι αντί Σαββάτο βράδυ,

 πρωί Σαββάτου απ' το βαρύ αναστήθηκε το μνήμα

 ο Ναζωραίος ,και στ' απαλό της Όστριας το χάδι

 δίπλα του εστάθηκε,καθώς με το στερνό του π'ήμα

 

χωμένο στην κωλότσεπη ,  γαλήνια αυτός φορούσε

 το ματωμένο σάβανο του θεανθρώπου τ' άδειο,

κι όπως το' γραφε η μοίρα  του, εντέλει αναχωρούσε

ψηλά,για τον αστερισμό των ποιητών τον άγιο,

 

ένα Μεγαλοσάββατο,που μ' ένα ποίημά του, 

 χάλασε την Πασχαλινή την τάξη των πραγμάτων, 

αυτός που ως κι απ' το Χριστό,στ' άσαρκο σκήνωμά του, 

πιότερα μέτρησαν καρφιά και ρύακες αιμάτων ! 

 

Αυτός ο πιο αμαρτωλός στης Γης την Ιστορία,

 μα κι ο πιο Άγιος,σφαγιασθείς πριν γεννηθεί ακόμα,

αυτός που δεν εχώρεσε στ' ανθρώπινα βιβλία,

μα όπου πατούσε , ανάβρυζε δάκρυ πικρό το χώμα. 

ά. - Μ.Σάββατο,19 Απρίλη του 2025- λεύτερη Πίνδος