Θόδωρος Σκουρλής

 

 

..Την Ιστορία της Λογοτεχνίας,τη γράφουν οι ισχυροί...Έτσι,ποτέ δε μάθαμε για τον ποιητή Θόδωρο Σκουρλή (δεξιά όπως κοιτάμε στη φωτογραφία)...Τον κατάπιαν,τον εξαφάνισαν,δεν συγχώρεσαν το αγωνιστικό πνεύμα της Ποίησής του,κι ας ήταν εφάμιλλος του Παλαμά...Κάποτε,νεαρός το 1928,στο πανηγύρι στην Κρέντη (Ευρυτανία),σκαρφάλωσε σε έναν κέδρο,ύψωσε μια σημαία με ένα σφυροδρέπανο,κι ήρθε σε σύγκρουση με συντοπίτες του που επιχείρησαν να τη σκίσουν...Τι θα 'κανε κι ο Σκουρλής αν ζούσε σήμερα: θ' αγωνίζονταν με την πένα του και μ' όλο του το είναι,να μη βρωμιστούν τ' αγαπημένα του Άγραφα....
....Είμαι το κέδρο στην πανήγυρη στην Κρέντη!
Απάνω μου ύψωσε ο Σκουρλής το σφυροδρέπανο!
Είμαι της επανάστασης τ' άγιο τ' αψέντι
Είμαι τ' αργάτη το ιδρωμένο φωτοστέφανο

Είμαι ο αχός μες στ' αφρικάνικο ορυχείο
Είμαι το ποίημα που ποτέ σας δεν θα μάθετε
Είμαι τ' ανθρώπινο το δράμα και το Θείο
Είμαι τα ονείρατά σας, άνθρωποι,που πλάθετε

Είμαι η Ιδέα,το Δίκαιο,ω! πλούσιοι κι αφεντάδες,
που ζουν κι ας στα βαριά τ' αμόνια σας αλέθονται
Είμαι κι η άλυσσος με τους βαριούς χαλκάδες
που θα σας πνίξουν στους καιρούς που ω! νάτοι : έρχονται!
.......................................................................
Είμαι η ελπίδα που θεριεύει στους αιώνες
Είμαι το χιόνι τ' άλειωτο που λάμπει στ' Άγραφα
Είμαι το λάβαρο μπροστά απ' τις λεγεώνες
των προλετάριων που βαδίζουνε ατάραχα

σαν σε χορό κάτω απ' τον ήλιο, σαν σε γλέντι
με πρωτοχορευτή το Σπαρτακο ,απέθαντο!
Είμαι το κέδρο στην πανήγυρη στην Κρέντη!
Ψηλάθε μου ύψωσε ο Σκουρλής το σφυροδρέπανο!
ά. -λεύτερη Πίνδος 

 

Σχετικά με τον σπουδαίο Ευρυτάνα ποιητή Θόδωρο Σκουρλή : Ο Θόδωρος Σκουρλής γεννήθηκε στο Κεράσοβο το 1904. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, το Παρίσι και τη Βόννη, καθώς και ισπανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Συν τοις άλλοις, ερεύνησε τον πολιτισμό των Ινδιάνων της Νότιας Αμερικής και μάλιστα έμαθε και τη γλώσσα των Κέτσουα! Από την Αμερική επέστρεψε στην Αθήνα όπου και απεβίωσε το 1969.

Για τον άγνωστο σπουδαίο Ευρυτάνα ποιητή,που καμιά Ποιητική Ανθολογία της εποχής δεν συμπεριέλαβε κάποιο ποίημα του,είπαν :

Κώστας Βάρναλης : «Ο Σκουρλής! Πρωτότυπος στην Τέχνη του Λόγου, παγκόσμιος στα ευρύτατα μηνύματα».

Γιώργος Κοτζιούλας : «Όταν εμείς οι νέοι δεν είχαμε ιδέα από ιδέες, αυτός ήταν ξεσκολισμένος. Ύστερα αυτός ο νεανικά ασυγκράτητος συγκρατήθηκε (τουλάχιστον φαινομενικά) ενώ εμείς οι άλλοι, που τον ακούγαμε με δέος, προχωρήσαμε άλλος πολύ, άλλος λίγο».

Ο Κοτζιούλας με κάθε ευκαιρία απάγγελνε το πρωτοποριακό ποίημα του Σκουρλή «Το Χέρι»!! Έτσι, ο Μάρκος Αυγέρης, που ήταν και γιατρός, του έλεγε «εσύ Γιώργο πάσχεις από Χερολαγνεία».

Πάνος Βασιλείου: "Ο Σκουρλής μας δίνει κάτι εντελώς νέο, πρωτότυπο και ασυνήθιστο σε μορφή, σε ουσία και σε συμπεράσματα.”

Ακολουθεί,το μεγαλειώδες ποίημα του Θόδωρου Σκουρλή "Το χέρι" !Το  έγραψε σε ηλικία 19 ετών !!!

 ΤΟ ΧΕΡΙ

Το χέρι ετούτο που άξια μου χαρίζει

μόνο μου βιός και κέρδος, το ψωμί,

το χέρι ετούτο, εμπόρευμα που αξίζει

κι έχει ξεπέσει τόσο στην τιμή… 

Το χέρι ετούτο, χρήσιμο εργαλείο

που σπάει κι ιδρώνει πάντα στη δουλειά,

είτε κασμά βαράει στο μεταλλείο

είτε σκαλίζει πρόστυχα λιλιά… 

Το χέρι ετούτο, που κρατάει δρεπάνι,

πένα, τιμόνι, σίδερο, σφυρί,

στο δρόμο, στο εργοστάσιο, στο λιμάνι,

που σφίγγει και ματώνει και βαρεί… 

Το χέρι ετούτο, που βωμούς υψώνει,

μέγαρα, θρόνους, μπάγκες, εκκλησιές,

που ανοίγει τον Παράδεισο και στρώνει

πούπουλα και μετάξια κι ομορφιές… 

Το χέρι ετούτο, που άνεργο όταν μείνει

και το ψωμί του απλώνει και ζητά,

βάρβαρος νόμος άδικα το κλείνει

κι η φυλακή στ΄ αλύσια το κρατά… 

Το χέρι ετούτο, αλί, κι όταν ορμήσει

κι άγρια υψωθεί με μίσος σε γροθιά,

ξέρει γερά μαχαίρι να κρατήσει

ξέρει ν΄ ανάψει ακέρια τη φωτιά… 

Ξέρει να ρίξει , ως ήξερε να χτίζει,

να πλερωθεί το απλέρωτο ψωμί,

το χέρι ετούτο, εμπόρευμα που αξίζει

κι έχει ξεπέσει τόσο στην τιμή!…

Θόδωρος Σκουρλής 1923