...Φράγκο δεν είχε μες στην τσέπη,
ζούσε σε ισόβια πενία,
μα έτσι που ένιωθε να ρέπει
παιδιόθεν στην καλλιτεχνία
πήγαινε ταχτικά στη λίμνη
κοίταγε τα λευκά πουλιά,
μια στ' ουρανού ψηλά την πρύμνη,
μια χάμω στα βαθιά νερά,
κι ανεπαισθήτως λίγο-λίγο
πλάι στου κυμάτου τη γιορτή
στο αίμα του ένα κρύφιο ρίγος
μια έκσταση άγια κι ιερή
φούσκωναν κι άλλο της ψυχής του
τ' ολόγιομο πάντα πουγκί,
κι οι καταθέσεις της ζωής του
δε χώραγαν ψηλά στη Γη :
πώς να χωρούσε η Παμβώτις
πώς να χωρούσαν τα πουλιά
και τ' ουρανού η γλαυκή λαμπρότης
σ' αυτό τον κόσμο που η ομορφιά
δεν ήτανε προτεραιότης
μα επέρναγε έτσι στα ψιλά
όπως περνάει μια πεταλούδα
μ' όλη την Πλάση στα φτερά της,
μα οι ανθρώποι που διψούν για σκούδα,
στο θρόισμα απ' το πέταγμά της
"-Ω! οιωνός -λέν'- : θα "θροϊσουν"
στα χέρια μας χαρτονομίσματα !"
και τρέχουνε να προσκυνήσουν
του Μαμωνά τα εικονίσματα...
.................................................................
Ανεπαισθήτως,το λοιπόν,
χρόνια βολτάροντας στη λίμνη,
μέγα κι υπέρογκο ποσόν
συγκέντρωσε .Κι εντέλει εγίνη
ο ζάμπλουτος των σιωπηλών
υδάτινων γλαυκών ανθώνων!
...Ο αυτοκράτωρ των φαιών
παραλιμνίων καλαμώνων!
ά. -23 Φλεβάρη του 2022-γυάλινα Γιάννινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου