Τον τελευταίο καιρό ανησυχούσε
πως είχε κάποια κάμψη η έμπνευσή του,
πως όλο τελευταία κι εσπανίζαν'
οι στίχοι οι πηγαίοι απ' τη γραφή του,
ώσπου το καφεδάκι του το σκέτο
στο καμινέτο φκιάχνοντας μια εσπέρα
δυο μέρμηγκες είδε μουσαφιραίους
να σουλατσάρουν πάνω στην ψωμιέρα,
κι αντίς με την παλάμη να τους λειώσει
όπως στο σπίτι οι άλλοι κάνουν πάντα,
έστρωσε ένα χαρτάκι ν' ανεβούνε
και τους απίθωσε έξω στη βεράντα,
στον δροσερό Ηπειρώτικο αγέρα
να πάν' να σεργιανίσουνε στον ήλιο
με μια του γελαστή ζεστήν ανάσα
ευχούλα στο σβερκάκι τους κι αντήλιο,
κι όπως τού εφώναξαν οι μερμηγκάδες
πόσο ζεστή κι ωραία είν' η πνοή του,
εγέλασε που τόσο ανησυχούσε
πως είχε κάποια κάμψη η έμπνευσή του. .
ά. - λεύτερη Πίνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου