Η Μαλού

 

 ..Εδώ (φωτογραφία δεξιά) αναπαύεται από χτες,η Μαλού η σκυλίτσα μας ,κάτω απ' την κλαίουσα του μεγάλου κήπου που τη δρόσιζε τα καλοκαίρια.Δυο αγριολούλουδα,μυρώνουν το χώμα τ' αλαφρύ που τη σκεπάζει...(Στην πρώτη φωτογραφία,η Μαλού έτσι όπως θα τη θυμόμαστε, με το κόκκινο φιογκάκι στη μαλλούρα της. )

Τα σκυλιά, με την αθωότητά τους,την ακακία τους και την ανιδιοτελή τους αγάπη κι αφοσίωση,είναι οι επί Γης υλακτούντες άφτεροι τετράποδοι άγγελοι .

Οι βουβοί κήρυκες της αγάπης.

Οι αγράμματοι φιλόσοφοι που ,με κάθε τους παραπονιάρικο,κι υπόκωφο λυγμικό γρύλλισμα, και με το βλέμμα τους το μόνιμα υγρό και γιομάτο απορία κι άνευ ορίων καλοσύνη, "γράφουν" ,αδιάκοπα,στον αέρα ,μυριάδες γαλαξιακά μανιφέστα ανεξικακίας κι αθωότητας, να τα διαβάζει,στους αιώνες ,τ' ανθρώπινο το γένος,να δασκαλεύεται,κι όλο και παραπανω να υψώνεται μέχρι να φτάσει στο μπόι που του ετάχτη.

Εδώ αναπαύεται η σκυλίτσα η Μαλού!

Έζησε βίον γλυκύ σιμά στ' αφεντικά της,

αλλά και βίο κατά τον δαίμονα εαυτού,

έτσι που εζούσε με τα χούγια τα δικά της: 

να 'ναι στον κήπο επροτιμούσε, μοναχή,

μακριά από ευκαιριακές σκυλοπαρέες,

μα πάντα πρόσχαρη, σαν να 'χε ,λες, γιορτή,

σαν μες στ' ονείρου της τις διάφανες αυλαίες 

να σεργιανούσε! Άνθρωπος ήταν η Μαλού

στην πρώτη της ζωή,κι είχε ξαναγυρίσει

κάτω απ' τ' αστέρια του μεγάλου ουρανού ,

αλλιώς -σαν σκύλος ,τούτη τη φορά- να ζήσει: 

να ιδεί το Σύμπαν, με τα μάτια της ψυχής,

να ιδεί τον κόσμο πιο "βαθιά" και πιο καθάρια,

όπως τον βλέπουν οι υλακτούντες επί Γης

άφτεροι αγγέλοι με τα τέσσερα ποδάρια!

.........................................................................

Τώρα, ασάλευτη ,βαθιά στη μαύρη γη,

στοχάζεται πως, αν είναι γραφτό να ζήσει

τρίτη ζωή, πάλι σκυλί ας γεννηθεί!

Πάλι σαν σκύλος τον ντουνιά ας σεργιανίσει! 

Mα, και τ' αφεντικά της,τούτη τη φορά,

σαν σκύλοι ας ζήσουνε στη δεύτερή τους ζήση,

με τη σκυλίσια, να τους πει,κοινή μιλιά,

με πόσην ένταση τούς είχεν αγαπήσει. 

Κι όπως θροϊζουν τ'αγριολούλουδα ψηλά

στον μια σταλιά φρεσκοσκαμμένο της τον τάφο,

"-Τιμή σ' εκείνους που αγαπούν σαν τα σκυλιά!"

βροντάνε από ψηλά, τα σήμαντρα του Άθω !

..........................................................................................................

Κι άμα οι λέξεις τούτες γίνονται σιωπή,

και σβήνει ο αχός ,ψηλά απ' τα σήμαντρα του Άθω,

μοιριολογάει του κήπου η κλαίουσα ,σκυφτή,

και χύνει δάκρυα πάνω στης Μαλούς τον τάφο. 

Κι ομοιάζει ετούτη την ιερότατη στιγμή,

βώλος χωμάτινος στ' ανθάκια ακουμπισμένος

απάνω απ' της Μαλούς τ' ασάλευτο κορμί

γονυπετές όλο τ' ανθρώπινο το γένος!

ά. -21 Σεπτέμβρη του 2025-Γιάννενα