Στη Λευκάδα,με τον ποιητή Βαλαωρίτη...

...στη Λευκάδα,στην προτομή του ποιητή Βαλαωρίτη,κατευθείαν μετά από τρέξιμο 20 χλμ.,γεμάτος ενδορφίνη,η οποία είναι το διαβατήριό το θεωρημένο απ' τα βουνά,τους χωροφύλακες της Γης,για να περνά ο δρομέας  στον γεμάτο ελευθερία, αλήθεια και φως,υπερβατικό κόσμο των Ποιητών και των ηρώων.... 

..Τρέχοντας πήγα στον Ποιητή,
γεμάτος ενδορφίνη,
κι άμα μ' ετύλιξε η λαμπρή
Ποιητική του δίνη

με τον βαρύ τον ιερό
τον Οίστρο Του Θανάτου
και των Ποιητών την άσβηστη
αίσθηση του αθανάτου,

ορθόν στο πλάι στην προτομή
με πήρε ένα ποτάμι
μ' έβγαλε στου Ήλιου το μακρύ
τ' ολάνθιστο μεϊντάνι,

λούστηκα στ' Απολλώνιο Φως
στ' αθάνατο νεράκι
κι έγινα μύστης και σαλός
κι αθώο μικρό παιδάκι,

κι ένιωσα να μην μ' ακουμπά
ο αστικός καρκίνος,
κι απ' τα μητρώα σβήστηκα πια,
κι όλοι ρωτάγαν' "-Τίνος

γέννημα είναι και παιδί,
'κειό το λιανό κλαράκι,
ρυθμό που παίρνει από τη γη
και τέμπο απ' τ' αεράκι; " , 

κι όπως στοιχεία για εμέ, κανείς
δεν ήξευρε να είπει,
μήτε ο Μεγάλος Αδερφός
ο μπάτσος του πλανήτη, 

έλαβα μια "Βεβαίωση
πλέριας ελευθερίας"
υπογραμμένη απ τα βουνά
της Πίνδου απευθείας : 

"Σήμερον,είκοσι οχτώ
του Αυγούστου, βεβαιούται
ότι το πλάσμα ετούτο εδώ,
νομίμως δικαιούται 

λεύτερο να λογίζεται
κι αδέσποτο κι αθώο,
σαν πέστροφα κόντρα που πάει
στον ποταμό Αώο, 

κι ήρθεν ως τ' ασπρολίθαρα
στου Ποιητή το βάθρο
εδώ, ν' ακούσει όλο χαρά
τον παφλασμό των άστρων 

καθώς εκχύνουν βροχηδόν
σαν επουράνιους νάρδους
τους δεκαπεντασύλλαβους
και τους ωραίους ιάμβους, 

κι αιώνας γίνεται η Στιγμή,
και πλήθος μέγα ο ένας
ο ευαίσθητος,κι όλοι οι πολλοί
οι αναίσθητοι κανένας, 

και βγαίνουν τ' άστρα από τη Γη
κι ο Ήλιος απ' τη Δύση
κι υψώνεται στα Σύμπαντα
τ' ανθρώπινο μελίσσι 

σαν μιας στιγμούλας βουερός
ολάνθιστος διάττων
τόσο μικρός τόσο θνητός
τόσο πικρά απαστράπτων, 

σαν τ' αυγινό αντιφέγγισμα
στου ποταμού την κοίτη,
σαν και το πλάσμα ετούτο εδώ
πλάι στο Βαλαωρίτη, 

που όσο να πέσει η νυχτιά
θα μαραθεί θα σβήσει,
μα με μιαν άσωστη ομορφιά
να το 'χει κατοικήσει 

για μια στιγμούλα ελάχιστη
που εστάθηκε μονάχο
σαν πορφυρένια αλυγαριά
στου Ποιητή το βάθρο."
Άγγελος. -Λευκάδα-28 Αυγούστου του 2020