Η κυρά στην Τσούκα-Ρόσσα σιμά

 ...άνθρωποι αληθινοί, π' άγιασαν στα βουνά ψηλά, μόνοι ωραίοι κι ΑΛΗΘΙΝΟΙ, και ψήλωσαν  σαν τις λυγαριές στο βοριά... 

 -Κυρούλα , οπού 'σαι λυγαριά  
ψηλή και δεν σε φτάνω, 
πες μου τι ειδίσματα* πουλάς  
στην ερημιά εδώ πάνω;  

-Πουλάω τ' αστέρια, γιόκα μου,  
που εδώ ψηλάθε λάμπουν
χίλιες φορές περ'σσότερο  
απ' τα φλουριά του κάμπου, 

πουλάω το χιόνι, το θρασκιά,  
το μύρο απ' το ρουμάνι 
σαν του Χριστούλη που ευωδά  
τ' αγκαθωτό στεφάνι, 
  
κι όσα μού δίνουνε λεφτά 
τα κρύβω τα βαστάω 
να πάρω τον πυκνό ταφτά 
στα Γιάννενα σαν πάω, 

να ράψω τ' άσπρο νυφικό 
να το 'χω για το γάμο 
 να το 'χω σαν θα παντρευτώ
στη γης βαθιά και χάμω 

το βράχο τον ξερόβραχο 
που δρόσιζε ο αγέρας 
κι οπού μού εστάθηκε αδερφός 
και φίλος και πατέρας 

εδώ στην Πίνδο οπού 'ζησα 
κάτω απ' την Τσούκα Ρόσσα 
σαν νεραϊδίσια τη ζωή   
και χρόνια σαν τρακόσια. 
ά. -2 Σεπτέμβρη του 2017- λεύτερη Πίνδος 

1 ειδίσματα=πράματα