Ρομά . . .

 
 

Να  'μουν στ' αντίσκηνο Ρομά 
-μη μ' έχει η πόλη σκλάβο- 
να  'χω σκεπή το μούχρωμα 
το μενεξί, το μπλάβο, 

να κάνουν δυό και τρία εφτά 
κι εννιά οι πέντε ογδόντα 
να  'χω τα πούστικα λεφτά 
προσάναμμα στη σόμπα , 

να 'μαι κιλά εξήντα δυό 
-ούτ' ένα παραπάνω- 
 με ψωμοτύρι και νερό
ταράτσα να την κάνω,

κι άμα πεθάνω, ουδέ παπά 
να θέλω ουδέ και τάφο, 
μα χώσιμο αδακεί βαθιά
στ' αντίσκηνο από κάτω, 

να ξεχρεώσει η σάρκα μου
της λάσπης το σκουλήκι
που εζούσα μες στο χτήμα του
χωρίς να δίνω νοίκι...

άγγελος