...οι παλιότεροι Τζουμερκιώτες θα θυμούνται το Μήτρο-κλώνη απ' το Λοζέτσι (=Ελληνικό), μονάχο του-ολομόναχο να τριγυρνάει σαν ξωτικό ,πότε σαν ίσκιος στα Τζουμερκοχώρια, πότε σαν Αη-Γιάννης Πρόδρομος στο πλάι τ' Αράχθου...
Χρόνια της μοναξιάς το φως
άγιο τον είχε κάνει
πήγαινε κάθονταν σκυφτός
στην άκρη στο ποτάμι
"ποτάμι δέξου πάρε με
ποτάμι αμάν αμάνα
αγκάλιασέ με βγάλε με
στη θάλασσα τη μάνα"
τι να τον πάρει ο ποταμός
ταξίδι του θανάτου
που 'ταν Αη-Γιάννης Πρόδρομος
στην άκρη στα νερά του
"αύριο του 'λεγε αύριο
την Πασχαλιά την άλλη
δρολάπι να 'χω άγριο
κατεβασιά μεγάλη"
πέρασαν χίλια τέρμινα
στέγνωσε το ποτάμι
αυτός εκεί μες στα βουνά
γιόμα πρωί και βράδυ
"ποτάμι δέξου πάρε με
ποτάμι αμάν αμάνα
αγκάλιασέ με βγάλε με
στη θάλασσα τη μάνα",
στα ύφαλα της ξαστεριάς
έβγαινε πυροφάνι
εφτά αιώνες μοναξιάς
θεό τον είχαν κάνει,
τ' άφηναν κάνα Σάββατο
κάστανα και καρύδες
στης ερημιάς του τ' άβατο
οι άγγελοι κι οι βίδρες...
ά. - λεύτερη Πίνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου