Έλα, μανούλα νύχτα! (Ικεσία του Γεώργιου Βιζυηνού προς τη νύχτα, λίγο πριν αποθάνει...)

(...σ' ένα απαξιωμένο -σήμερα- δημόσιο σχολειό που όσο πάει και πολεμιέται περισσότερο, από θεούς και δαίμονες, η επαφή των μαθητών με τους ποιητές, είναι μπάλσαμο, παρηγόρια και βοήθεια μεγάλη... ,αποκάτω,ένα τραγούδι μου που τραγούδησαν οι μαθητές της ΣΤ' τάξης, στο τέλος μιας βδομάδας αφιερωμένης στο μεγάλο λογοτέχνη Γεώργιο Βιζυηνό...) 

Τη νύχτα να την αγαπάς,
ποτέ σου μην την τρέμεις!
Το 'πε παλιά ο Παλαμάς,
το 'γραψε κι ο Πολέμης:

"To φεγγαράκι τ' ουρανού
με της αυγούλας τ' άστρα
είναι πετρούλες του Θεού
για της ψυχής τα κάστρα!"
.................. 
Έλα, μανούλα-νύχτα,
του κόσμου κόψ' τα δίχτυα
και πάρε με απ' εδώ
σαν άστρο μοναχό
το γιο σου τον τρελό.
................ 
Η νύχτα είναι πέλαγο,
καράβι το σκοτάδι,
να συνηθίζεις τον καιρό
στις θάλασσες του Άδη.

"To φεγγαράκι τ' ουρανού
με της αυγούλας τ' άστρα
είναι πετρούλες του Θεού
για της ψυχής τα κάστρα!"
....................
Έλα, μανούλα-νύχτα,
του κόσμου κόψ' τα δίχτυα
και πάρε με απ' εδώ
σαν άστρο μοναχό
το γιο σου τον τρελό. 

Άγγελος 
2011