Στη Σκάλα η χειράμαξα

...Oι καταχωρίσεις στίχων με φωτογραφικό υλικό απ' τα Γιάννινα,  βρίσκονται στο νέο ιστολόγιο    

http://miafwtografiagianniwtikixilioistixoi.blogspot.gr/

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1980. Σκάλα. 
Χειράμαξα, ..στη σύνταξη, αγναντεύει το Μιτσικέλι και θυμάται. 


Την Πλάση μια και δυο και τρεις, 
εσήκωσε η χειράμαξα,  
η  λαίδη της υπομονής,
του τίμιου ιδρώτα η άνασσα. 


 Βρυσούλα-Αηδόνι-Κουρμανιό,
 Πλατεία-Κάστρο-Πέραμα ,
σούρουπο,γιόμα, πρωινό,
απόγιομα, ξημέρωμα,

το δρομολόι της μιας δραχμής 
τ' αγάπησε, το τίμησε
κι εντέλει, τρεις καραγωγείς 
-νέοι όλοι- νεκροφίλησε. 
 ...........................................
Τώρα στη Σκάλα ολημερίς, 
με του Νοτιά το φίλημα,
τα πήγαιν'-έλα μιας ζωής 
μετράει στο ηλιοβασίλεμα... 
................................................
Τρίζει η παλιά της, η σκεβρή
καρότσα, καθώς σέπεται.
"Θα 'ναι η βροχή κι  οι κεραυνοί 
στο Μιτσικέλι" σκέφτεται... 

Άγγελος 

Πάει ο καιρός του Παλαμά και του Βαλαωρίτη...

Πάει ο καιρός του Παλαμά 
και του Βαλαωρίτη,
τώρα βροντά παντού η κλανιά 
του μεγαλοκοπρίτη 

του καναλάρχη, ωιμέ παντού, 
στους  δρόμους , στα σχολεία, 
στους καφενέδες, στα γιαπιά, 
στα βραδινά δελτία, 

κλάνει βγάνει κυβέρνηση 
κλάνει ξανά, τη ρίχνει 
κλάνει, και πάλι  ορκίζεται  
κι υποταγή τού δείχνει , 

τα γράμματα, ποια γράμματα, 
ο Έλληνας, ποιος Έλλην, 
πουτάνα η ψωροκώσταινα 
ορθάτη στο τσιγκέλι 

κουνάει τον κόλο δεξιά 
κι ύστερα πάνω-κάτω 
να φχαριστιούνται οι Σάξονες
να  'χει φαϊ στο πιάτο, 

επιχειρήσεις τα σχολειά 
φάμπρικες με πατέντα
στ' Αλφαβητάρι ο Σολωμός 
κοιτάει και κλάνει μέντα,  

η λευτεριά, ποια λευτεριά, 
μαύρη σκλαβιά κι αντάρα, 
Σούλι, Ερέχθειο, Μυστρά 
τα πούμπωσε η μαγάρα,

λίστες,ληστές  και σκάνδαλα 
στου Ιλισσού την κοίτη,
πάει ο καιρός του Παλαμά 
και του Βαλαωρίτη.  

Άγγελος 

Στην Καραβατιά ο αρκουδιάρης

..Οι καταχωρίσεις στίχων με φωτογραφικό υλικό απ' τα Γιάννινα, βρίσκονται στο νέο μου ιστολόγιο    

http://miafwtografiagianniwtikixilioistixoi.blogspot.gr/

  Στη φωτογραφία : Γιάννινα, δεκαετία του '60. 
Στη συνοικία Καραβατιά. 
Ο γύφτος-αρκουδιάρης με το ντέφι στα χέρια.  Το πλήθος με την περιέργεια στα μάτια.Η αρκούδα με το χαλκά  στα ρουθούνια και τον πόνο στην ψυχή....Το κλαρί, δεξιά στο πλάι, που βλέπει και νιώθει...


 Σούζα η άμοιρη  στο γύφτο  
στέκεται στα πισινά της.
Ως και το μπουρί στον τοίχο
 -θαρρείς- χαχανίζει, αλιά της.

Μοναχό κλαρί, στο πλάι, 
μελετάει τα  δάκρυά της  
κι ως τη ρίζα το πονάει 
ο  βαρύς, σφιχτός  χαλκάς της... 


Άγγελος  

Τέλος δεν έχει ο άνθρωπος

ΔΙΣΚΟΣ: ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΡΙΛΗΣ 
στίχοι : Γιώργος Νικολακάκος-Άγγελος Παπαγεωργίου 
μουσική, ερμηνεία : Άγγελος Παπαγεωργίου 
2013-δισκογραφική εταιρεία ΑΥΛΟΣ

Τέλος δεν έχει ο άνθρωπος
τέλος τα βάσανά του.
Ο πόνος και το δάκρυ του
βιός του και σερμαγιά του.

Έρχεται, ιδρώνει, σβήνεται
και χάνεται κι αγιάζει
σαν το χαμίνι στη νυχτιά
σαν φύλλο μες στ' αγιάζι
σαν ρόδο στο χαλάζι. 

.....................
Όλα βαθιά η μάνα-γη
στα σπλάχνα της τα παίρνει,
ώσπου μ' αλλιώτικη ζωή
πίσω ξανά τα φέρνει.

Πάλι ανθίζουν, χάνονται
σαν ίσκιοι μες στ' αγιάζι
σαν πεταλούδες στο βοριά
σαν κρίνα στο χαλάζι.
Μοίρα καλή τα αγιάζει

Το γκιούμι

Απειλές της «Δωδώνης» στους παραγωγούς

Η κατάληψη... κόβει το γάλα

Ανακοίνωση μία μέρα πριν εκπνεύσει η προθεσμία που έδωσαν οι κτηνοτρόφοι στην γαλακτοβιομηχανία «Δωδώνη» προκειμένου να τους εξοφλήσει, εξέδωσε η διοίκηση της εταιρίας με την οποία διαβεβαιώνει ότι τα οφειλόμενα ποσά προς τους παραγωγούς θα εξοφληθούν χωρίς να το προσδιορίζει χρονικά, προειδοποιώντας όμως παράλληλα όσους επιχειρήσουν να προβούν σε κατάληψη του εργοστασίου, όπως έχουν εξαγγείλει, ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με τις αστικές και ποινικές ευθύνες της όποιας παράνομης προσπάθειάς τους αλλά και θα δυναμιτίσουν και την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης.Ουσιαστικά η διοίκηση της εταιρίας έχοντας κάνει γνωστό ότι αδυνατεί να πληρώσει τους παραγωγούς στην ώρα της, θέτοντάς τους και εκβιαστικά διλλήματα ότι η κατάσταση είναι αυτή και σε όσους δεν αρέσει μπορούν να σταματήσουν να φέρνουν το γάλα τους στη «Δωδώνη», κάνει μια προσπάθεια να αποτρέψει τους κτηνοτρόφους να κάνουν πράξη την απειλή τους προειδοποιώντας με ποινικές ευθύνες αλλά και διακοπή της εισκόμισης του γάλακτος.Στην ίδια ανακοίνωση η διοίκηση καταφέρεται κατά όψιμων όπως τους χαρακτηρίζει υποστηρικτών των παραγωγών ενώ βλέπει μικροπολιτικές σκοπιμότητες πίσω από τις κινητοποιήσεις.Ανάμεσα σ' άλλα, η ανακοίνωση αναφέρει και τα εξής:«.....Σε ότι αφορά την «προαναγγελθείσα» κατάληψη, από κάποιους, ελάχιστους - που θα έχουν βέβαια και αστικές και ποινικές ευθύνες της όποιας παράνομης προσπάθειάς τους – θα έχει, ως αυτονόητη συνέπεια τόσο την μη εισκόμιση γάλακτος από τους παραγωγούς, όσο και την ακύρωση όλων των προσπαθειών εξεύρεσης λύσης που καταβάλλει η Διοίκηση».Οι απειλές αυτές πάντως δεν φαίνεται να πτοούν τους παραγωγούς που με ανακοινώσεις τους δίνουν ραντεβού την Παρασκευή έξω από το εργοστάσιο. Το στοίχημα για τους ίδιους βέβαια δεν είναι να μην φοβηθούν οι συνδικαλιστές αλλά οι απλοί κτηνοτρόφοι που έδωσαν μαζικά το παρών στην συγκέντρωση της προηγούμενης εβδομάδας. 

 Πενήντα χρόνια ο Μιχαλιός, από μικρό μαξούμι, 
στα ζα η ζωή του, αγιάζι, ταλαιπώρια, κοπριά, 
 να μαζευτούν τα γάλατα να γιομιστεί το γκιούμι,
απ' τη ΔΩΔΩΝΗ νά  'ρθουνε να πάρουν τη σοδειά. 

Κάνα Σαββάτο, μαγαζί, κολτσίνα στο λουκούμι. 
Ίσα που βόλτα τα 'φερνε η φτωχοφαμελιά, 
μα δεν επείναε.Πόρευαν.Το ευλογημένο γκιούμι, 
μια θυγατέρα επάντρεψε, σπούδαξε δυο παιδιά. 
 .............................................................
Μια Πέμπτη μια Παρασκευή βρόντηξε το Μπισντούνι : 
-Πάει η ΔΩΔΩΝΗ, επήραν την τα ξένα αφεντικά ! 
Σκούξαν' τα κυπροκούδουνα κι εράγισε το γκιούμι, 
κι από Σαββάτο απλήρωτη τούς παίρναν' τη σοδειά.  

Πέρα απ' το γάλα ο Μιχαλιός,δεν είχε άλλο αποκούμπι, 
μ' αυτό, το σπίτι εκράτησε κι ετράνεψε παιδιά, 
μα τώρα, τι να το 'κανε που εγιόμιζε το γκιούμι, 
αφού είχε μήνες για να ειδεί πέντ'-έξι τον παρά...

-Αν σας αρέ'ει, τους είπανε, τ' αφεντικού οι σπιούνοι! 
Η φτώχεια βρόχος στο λαιμό.Η πείνα  μαχαιριά.
Μπεντζίνα η τρέλα εγιόμισε μια χαραυγή το γκιούμι 
και δυο στην άκρη εστρίμωξε   ανυπόμονα  στουπιά ! 


Και νά : πριν φέξει, ο Μιχαλιός σαν τον παπά στο Κούγκι 
τον Σαμουήλ, γελάει βραχνά κι ολόρθος καρτερεί 
τ' αφέντη οι υποταχτικοί να 'ρθούνε για το γκιούμι 
ν' αναληφτεί παρέα τους απόξω απ' το μαντρί ! 

Άγγελος 
24 Αλωνάρη του 2013 

Της Πίνδου ο απάχης

 

 

Εψέ-προψέ ακουρμάστηκα

της Πίνδου τον απάχη

στο Δίκορφο στο διάσελο

στα Λάπατα στη ράχη, 

τον άνεμο, τον άνεμο 

το ρήγα τον μονάχο 

που πάει στις στέπες του Ιράν 

που πάει και στο Αϊντάχο, 

που βλέπει τον πετρελαιά 

με τα πολλά τα φράγκα, 

που βλέπει και το φουκαρά 

στην τρύπια την παράγκα, 

και  φύσαγε και χόρευε 

κλαριά και βελανίδια : 

-Πού 'ναι ο αψύς ο άντρακλας 

με τα βαρβάτα αρχίδια, 

να μάσει δυο να μάσει τρεις 

να μάσει χίλιους δέκα 

ν' ανάψει η επανάσταση 

Νιου Γιορκ, Παρίσι, Μέκκα, 

να φάει η μύγα σίδερο 

και το κουνούπι ατσάλι 

να γίνει η μοιρασιά σωστά 

απ' την αρχή και πάλι, 

ο ένας μ' ένα να περνά 

κι οι δύο να  'χουν δύο,

έτσι όπως τα  'πε κι ο Χριστός 

στο κήρυγμα το θείο; 

........................... 

Φρύγανο ουδέ που σπάραξε, 

μήτε που ανθός κουνήθη. 

Κάτω στον κάμπο τα παιδιά 

στης τηλοψίας τα βύθη 

παίζανε τις πιτσικουλιές 

και τα  'τρωγε η μαρμάγκα 

άλλο στο μαύρο έλεος 

χωρίς φαϊ και φράγκα, 

άλλο στη γέφυρα του Ισθμού 

για φούντο, έρμο στάχυ. 

Εψέ-προψέ ακουρμάστηκα 

της Πίνδου τον απάχη. 

Άγγελος 

Τα χέρια τ' Αρχάγγελου Μίκη, στο Κεντρικόν το 1966

 (...οι στίχοι διαβάζονται κι εννοούνται καλύτερα, με ταυτόχρονη παρακολούθηση του αποπάνω video, όπου ο Αρχάγγελος Μίκης Θ(ε)οδωράκης  διευθύνει με ανοιχτά τα τεράστια χέρια του-φτερούγες, την ορχήστρα και τον Μπιθικώτση, στο τραγούδι "Σώπα όπου να  'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες", στην παρουσίαση του έργου "Ρωμιοσύνη", στο θέατρο Κεντρικόν, το Μάη του  '66 ...) 


Άμα σε πιάνει πλάκωμα
και παίρνεις και δειλιάζεις, 
νά  'ρχεσαι εδώ, τ' Αρχάγγελου 
τα χέρια να κοιτάζεις : 

οπού  'ναι ο Μίκης  σταυραητός 
το Μάη του  '66, 
κι άστρο που της Παράδεισος 
το λάμπος έχει κλέψει 

κι  έσκυψε και χαμήλωσε 
θωριά και πήρε ανθρώπου 
για να χωράει το "Κεντρικόν"
το μπόι το τρίψηλό του 

κι έχει το Δία στα μαλλιά 
τον οίστρο μες στο μάτι, 
και στο γαϊτανοφρύδι του 
το Φοίβο και τον μπάτη, 

τον Μπιθικώτση πλάι του 
με το γλυκό το γρέζι 
κι ομπρός τον Παπαδόπουλο 
μαζί με τον Καρνέζη 

κι έχει και χέρια-ρόμπολα
σαράντα πέντε πήχες, 
να πάνε να σταλίζουνε
του Παρνασού οι πετρίτες ,  

χέρια-εκκλησιές, με ψαλμουδιές

"ομπρός" και "venceremos",

να λειτουργάει το πόπολο 

πρωτόπαπας  ο Αίμος,

χέρια-τρανές μπετόβεργες
για να δεθεί τ' ατσάλι
 να χτίσουμε -άμποτε!- οι Ρωμιοί
καινούργια Ελλάδα, άλλη. 
 ..............................................
"Σώπα όπου να  'ναι -σώπα- θα 
σημάνουν οι καμπάνες", 
να ηχήσουν οι ουρανόπεμπτοι
του Μίκη οι παιάνες

το σκότος να μπολιάσουνε
με Φως και καλοκαίρια
τ' ουρανο-Μίκη του λαμπρού 
τ' Αρχάγγελου τα χέρια.

Άγγελος 
23 Αλωνάρη του 2013

Η κατσίκα του γείτονα ...

«Ναι» από το 60% για απολύσεις στο Δημόσιο, σύμφωνα με δημοσκόπηση

...ο κόσμος έχει δυστυχώς παραφρονήσει...το 60,6% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι πρέπει να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο...να μείνουν δηλαδή οικογένειες στο δρόμο...να μείνουν παιδιά χωρίς γάλα...να ξεχειμωνιάσουν σπιτικά χωρίς θέρμανση...κοινωνικός αυτοματισμός...τα πρόβατα τσακώνονται το ένα με τ' άλλο...ο λύκος  χαίρεται, τα ξεμοναχιάζει, καιρό τώρα και τα λιανίζει ένα-ένα...

 

Ο κόσμος γίνανε θεριά 

γενήκανε κι αγρίμια. 

Χολή, μιζέρια, απονεγιά 

μίσος και μαύρη ασχήμια. 

 

Του γείτονα... του γείτονα 

η κατσίκα να ψοφήσει, 

επιθυμία παράκληση,

ζητούμενο και λύση. 

 

Απόλυσαν τον ξάδερφο? 

Καλύτερα κοιμάται. 

Διώξαν' το φίλο απ' τη δουλειά? 

Γελάει (μην το γελάτε). 

 

Ο κόσμος εκατό χωριά 

και χίλια δυο κομμάτια. 

Ο λύκος βγήκε απ' τη φωλιά 

τίποτε δεν φοβάται, 

 

τ' αρνιά τα ξεμονάχιασε, 

χιμάει κι ένα-ένα 

σωριάζονται στο διάβα του 

νεκρά, ξεψυχισμένα. 

 

Του γείτονα...του γείτονα 

η κατσίκα να ψοφήσει. 

Κατσίκα, γείτονας, κι αυτός 

έχουν αποδημήσει. 

 

Ο λύκος χόρτασε, έφαγε, 

εγύρισε απ' τη στράτα, 

σακάκι ματαφόρεσε 

κασμίρι και γραβάτα, 

 

 κοιμάται κυβερνητικός

 γιάπης στραβοξυπνάει

του Γότθου το επιμίσθιο

στα χέρια του βαστάει, 

 

κι αυτούς που πήραν δίκαννα 

και βγήκανε στις στράτες 

 τους βάφτισαν παράνομους 

τρελούς και τρομοκράτες...

 

Άγγελος 

21 Αλωνάρη του 2013 

 

Α7: Συννεφιασμένη Κυριακή

 
 (...βάναμε το κέρμα στη σχισμή...διαλέγαμε τραγούδι...πατάγαμε γράμμα κι αριθμό...Η4 : Βεργούλες....Κ9 : Άγαλμα...Α7: Συννεφιασμένη Κυριακή....η δισκιέρα γύρναγε...ο δίσκος καθόταν υπάκουος να τον καβαλικέψει η βελόνα...το τραγούδι γιόμιζε το μαγαζί...το μαγαζί υψωνόταν πάνω...πολύ πάνω...με τα φτερά απ' τον Αητό του Μάνου...έφτανε ως το  Αρχιπέλαγο του Μίκη...κι ας ήμασταν καταμεσής της Πίνδου...στη φωτογραφία,ένα απ' τα λίγα ηλεκτρόφωνα που απέμειναν  στα Γιάννενα, στο φαγάδικο του Γιώργου Γιαννάκη στο Μπιζάνι...) 

Βεργούλες Ήτα τέσσερα,
Άγαλμα Κάπα εννιά, 
Συννεφιασμένη Κυριακή 
ζερβά στο Άλφα εφτά. 

Του Μίκη τα "πολιτικά"
με τσίλιες  μοναχά, 
απ' του ρουφιάνου μακριά
τα μάτια και τ' αυτιά. 
 ............................................
Δυο-τρεις μπαρμπάδες πάντρεψε 
πατέρα κι αδερφό, 
χίλιους νομάτους γλέντησε  
μέχρι το '88. 

Του Μάνου τα ευαίσθητα
με κάποια συστολή, 
του Καζαντζίδη τα βαριά 
με ούζο και κρασί... 
 ................................................................
Εμείς το ηλεκτρόφωνο 
ποτέ τζουκ-μποξ δεν  το  'παμε, 
ηλεκτρισμένο αρχάγγελο
 εδώ στην Πίνδο το  'χαμε,  

 και Πωγωνίσιο τεριρέμ 
 και πρίμο μουεζίνη
 κι άστρο στης πέτρας τα FM
μες στου  καιρού τη δίνη. 

Άγγελος 
20 Αλωνάρη του 2013 

Στο στόμα του Γιώργου Νάκου, οι λέξεις

( Στη φωτογραφία :Γιάννινα,2009.Νησάκι λίμνης.Ο Γιώργος Νάκος, ο ηθοποιός με την ανεπανάληπτη,πέτρινη, Δωρική, στεντόρεια φωνή ! Φωνή σαν του Νάκου, δεν πέρασε άλλη απ' το Ελληνικό Θέατρο. Εδώ, απαγγέλνει ποίημα κάποιου Ηπειρώτη ποιητή, στη φιλολογική εκδήλωση "Λυρική Παμβώτις"...)


Ποτέ μην κρένεις, σαν βρεθείς
 στο πλάι του Γιώργου Νάκου !
Το λαγαρό, το πέτρινο
ποτάμι σώπα κι άκου, 

που ξεκινά απ' το αίμα του
βρίσκει στ' αστήθι διάβα
και χύνεται απ' τ' αχείλι του
φωνή κι αχός και λάβα .  


Άκου απ' το στόμα του, άκουσε
 το ζήτα και το σίγμα, 
σαν τ' αχολόι της μέλισσας
σαν του πελάου το κύμα !

Άκου φωνή στεντόρεια, 
άκου -και μη ζηλέψεις- 
πώς κροταλούν, πώς αντηχούν
στον ουρανίσκο οι λέξεις, 

σαν σήμαντρα και σαν ψηλά 
καμπαναριά του Άθω, 
σαν σάλπισμα του Αρχάγγελου 
στου Ναζωραίου Τον Τάφο, 


Άκου το "α", άκου το "ο", 
το έψιλον, το ωμέγα, 
το δέος της Γλώσσας να αιστανθείς 
το Ομηρικό το μέγα !  

......................................................................
Άμα σε βγάλει η τύχη σου 
στο πλάι του Γιώργου Νάκου,
σώπα, ακουρμάσου, ρίγησε, 
γρίκα, μετάλαβε, άκου...   

 (...Στο αποκάτω βιντεάκι, η φωνή του Γιώργου Νάκου, σ' όλο της το μεγαλείο,σε απαγγελία, σε τραγούδι μου απ' το δίσκο μου "Το Τετράφυλλο Δάκρυ": 

Άγγελος 

Άδων-υς, ο ..βιβλιοτσολιάς

Επίσκεψη με τα ΜΑΤ

Επίθεση κατά του Αδ.Γεωργιάδη στο Αττικό Νοσοκομείο

 ο υς (με δασεία και περισπωμένη)=στην Ομηρική, ο χοίρος, το γουρούνι, το γ'ρούν' 

  

Ραγιαδαρία άτονη 

πόπολο ανενεργό, 

κατάντησες, τον Άδων-υ

να λούζεσαι υπουργό.  

Νη -πα-βου-γα-δι-κε-ζω-νη 

αλί και τρισαλί, 

πρωθυπουργό τον Άδων-υ, 

να γίνουμε ..Μαλί.  

Πατρίδα-στέπα άγονη 

σ' έφαγε μαύρη οχιά 

και καρτεράς τον Άδων-υ 

να σού  'βρει γιατρειά...  

Νη -πα-βου-γα-δι-κε-ζω-νη,  

ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα ,

πρωθυπουργό τον Άδων-υ 

τον ..βιβλιοτσολιά. 

Άγγελος 

19 Αλωνάρη του 2013

Κεφάλια και "κεφάλια"....

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ: «Γ... το κεφάλι μου, μ...»!

Απίστευτη γκάφα κατά τη διάρκεια του διαγγέλματος του πρωθυπουργού 

Απίστευτη γκάφα κατά τη διάρκεια του διαγγέλματος του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά!!! Σε μια κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ανακοίνωνε τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, διέκοψε την ομιλία του, απομακρύνθηκε από το μικρόφωνο και αναφώνησε: «Γ... το κεφάλι μου, μ...»!Αμέσως κόπηκε στο αέρα η μετάδοση του μηνύματος, αφήνοντας άφωνο το πανελλήνιο.

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Σημαντικά ευρήματα της ρωμαϊκής εποχής

Μαρμάρινες γυναικείες κεφαλές βρέθηκαν σε πηγάδι στον Κεραμεικό

 

  

Είναι , ρε μάγκα θα στο πω, 

κεφάλια και "κεφάλια", 

είναι κεφάλια με μυαλό, 

κι είναι "κεφάλια" χάλια... 

 ........................................

Είναι κεφάλια ταπεινά 

σα γιασεμιά του Μάη, 

κοιτάνε εκείνον που πονά 

κι εκείνον που πεινάει,  

 κι είναι "κεφάλια" ύπατα 

κεφάλια από τζάκι 

το αίμα σου αδίσταχτα 

να πιουν με καλαμάκι...

 ........................................

Είναι κεφάλια λαϊκά 

κεφάλια που στροφάρουν 

μ' ίδρο τη φτωχοφαμελιά 

να ψιλοκουμαντάρουν, 

κι άλλα αδειανά μ' αναίδεια 

και κάργα καπιτάλι 

που πήγαν στα κολλέγια 

και γίνηκαν μεγάλοι. 

......................................... 

Είναι κεφάλια αρχαϊκά 

μαρμάρινα στο χώμα 

που μολογάνε τα παλιά

χωρίς ν' ανοίξουν στόμα 

κι είναι "κεφάλια" όλο φωνή

και στόφα αρλεκίνου 

 στα υπουργεία,στη Βουλή,

στα ..μέγαρα Μαξίμου. 

............................................. 

Είναι κεφάλια να υψωθούν 

εικόνες μιαν εσπέρα,  

σημαίες ψηλά να ανεμιστούν, 

λάβαρα στον αέρα, 

να λατρευτούν , να τιμηθούν  

σαν Άγιοι και σαν μάνες , 

να καίν' , καντήλια του Προυσσού,

του Άθω , να ηχούν καμπάνες,

κι είναι "κεφάλια", ορθόδοξα 

στου  Κεφαλαίου το δόγμα, 

κεφάλια ματαιόδοξα 

χωμένα μες στη βρώμα,   

που ζούνε χρόνους εκατό  

αλλά ζωή του Ιούδα

ζωή για τον απόπατο 

ζωή σαράντα σκούδα. 

Άγγελος 

17 Αλωνάρη του 2013

Η Γλώσσα μου η ελληνική

 Τη Γλώσσα μου τη σπούδασα,
χρόνους σαράντα οχτώ,
με κυπαρισσομόλυβα,
στης Πϊνδου το σχολειό : 

Το "άλφα" στ'  αστρανάμματα,
το "βήτα" στο βοριά,
το "λάμδα" στις λυκοποριές,
το "ρο" στη λυγαριά.

Άι, λυγαριά κορμάκι μου,
που μ' έβγαζες ψηλά
στα χίλια μέτρα κι έπαιρνα
γλυκιά κεροδοσιά,
στ' άστρου την αθεμέλιωτη
την πέτρινη εκκλησιά . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου την έμαθα
στης Πίνδου το σχολειό :
Το "γάμα" στην αστροφεγγιά,
το "νι" στον κεραυνό,
το "κάπα" στον αδιάβατο
του Βίκου τον γκρεμό :

Άι,όνειράκια μου γκρεμοί,
να πέφτει το κακό
της μοίρας τ' άγριο στοιχειό
και το θανατικό,

να πέφτουν να τσακίζονται,
σαν σπούργος να περνώ,
μονάχα με τραγούδισμα,
ψωμάκι και νερό . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου μελέτησα
στης Πίνδου το σχολειό :


Το "έψιλον" στην ερημιά
τ'  άμβωνα  του βουνού,
το  "πι"  στα  πετρογέφυρα
τ'  Αώου  ποταμού.

Άι! αίμα ποταμάκι μου
κόκκινο κι αχνιστό,
σοφόν κι αλαφροϊσκιωτο,
χρόνους σαράντα οχτώ,
μ' αρμένισες στου Κόζιακα
το πετροπέλαγο :

Τι γοργονίτσες-άσματα !
Τι στιχοδέλφινα !
Τι δεκαπεντασύλλαβοι !
Τι λόγια πέτρινα !

Κι από τα πάνω, βρόχινο
Θεούλη φίλημα,
έσταζε ο πετροκότσυφας
γλυκά το ποίημα :

-Τιτίβ-τιτίβ και δόξα σοι
αμάραντε βοριά!
Δόξα στον Πόνο Τ' Άνθρωπου,
δόξα και στα βουνά,

που 'χουν τη μπέσα του φτωχού,
το μπόι τ' ουρανού,
την αγιοσύνη του Χριστού,
τη δόξα του Θεού !
...........................................
Τη Γλώσσα μου τη βύζαξα,
στης Πίνδου το μαστό,
πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . . ! 

 Άγγελος

Πωλ Γκασκόιν.Ματς με το θάνατο.

(Στις φωτογραφίες, ο Πολ Γκασκόιν, ο παλιόςποδοσφαιρισταράς που μας μάγευε απ' τις μικρές οθόνες τη δεκαετία του '90, ο  ιδιόρυθμος και "τρελός" παιχταράς που πάταγε γερά στο χόρτο κι αλώνιζε σαν ντόπερμαν, βρίσκεται πεσμένος σ' ένα πεζοδρόμιο, δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων,ημιλιπόθυμος  σε άσχημη κατάσταση και  παρακαλάει για λίγο αλκοόλ.Α, ρε Πωλ...Πώς  βούλιαξες έτσι θλιβερά στο γαμημένο τ' αλκοόλ, ζωντανός νεκρός, να πατάς κάθε μέρα το κουμπί της αυτοκαταστροφής ...Α, ρε Πωλ....)

Ποτάμι μαύρο ο κόσμος, Πωλ, 
τα νιάτα σου δυο φύλλα 
μαραγκιασμένα απ' τ' αλκοόλ, 
το μπράντυ, την τεκίλα, 

στις πλάκες, στους περαστικούς, 
στο δρόμο πεταμένα, 
τα σέρνει ο αγέρας σε χορούς, 
άδεια από σφρίγος κι αίμα.
 .....................................
Δε λέω, όλοι οι ξεχωριστοί 
μ' απόκλιση μεγάλη, 
βρίσκουν απάγκιο κι αντοχή 
ενίοτε στην κραιπάλη, 

μα , ενίοτε, Πωλ, για λίγο, Πωλ, 
της τρέλας τους να σβήνουν 
το φάσμα, κι έπειτα "-That 's all.." 
 πανιά για ομπρός ανοίγουν.

Όμως εσύ, ρε μάγκα Πωλ, 
το  'χεις παρατραβήξει, 
ματσάκι αν ήτανε foot ball 
θα  το  'χε ο  lines-man λήξει, 

μα εσύ το συνεχάς, το πας 
παράταση είκοσι χρόνια, 
μ' ένα μπουκάλι πολεμάς 
στα μαρμαρένια αλώνια, 

βαράς τη σπλήνα σου πλασέ
 το σ'κώτι σου τζαρτζάρεις
με ζυγισμένο βολ πλανέ 
στα σπλάχνα σου σκοράρεις,

 μα γύρνα, Πωλ, τ' άσπρα να δεις 
δοκάρια του σταδίου : 
σταυρώσαν' κι έγιναν θαρρείς
σταυρός κοιμητηρίου...  
....................................................................................
Α, ρε Πωλ, British ντόπερμαν,
που σε θαυμάζαμε όλοι,
 πώς σ' έκλεισε μονότερμα
η αιθυλική αλκοόλη ;;;;



Άγγελος 
12 Αλωνάρη του 2013 

Στο Μώλο, το παϊτόνι του Πάνου

Στη φωτογραφία : Ο Πάνος απ' την Καλούτσιανη, με το παϊτόνι του...

Βουλιάζει ο Μώλος στην υγρή 
εσπερινή ραστώνη... 
Νάτο, στου δρόμου τη στροφή,
του Πάνου το παϊτόνι !

Μπροστά, τ' αράβικο  φαρί
φρουμάζει και βογκάει,
πίσω ένα SEAT καναρινί, 
κι ένα ασημί HUNDAI ,

κι  ανάμεσά τους, καθιστός  
κι αγέρωχος ο Πάνος, 
Αληπασάς κι Αρχάγγελος, 
Διάκος και Τζεκινσχάνος. 
.............................................................
Ανθός, η πλέρια αταραξιά,
στα μαύρα του τα γένια, 
καρπίζει και γεννοβολά
στ' αλόγου του τα γκέμια, 

πανσέληνους αέρηδες 
 κλαρίνα και μεράκια, 
τσίπουρα και μποέμηδες
και ξέγνοιαστα αργατάκια ... 

Άγγελος 

Όμορφη που 'ναι, μάνα μου, η Επανάσταση !

 (Η φωτογραφία απ' το blog του Οικοδόμου http://e-oikodomos.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4401.html  ποσταρισμένη εκεί με  τίτλο "Πίστεψέ με, είναι όμορφη η Επανάσταση!) 

Όμορφη που  'ναι , μάνα μου, 
η Επανάσταση, 
κορίτσι δεκαεφτά χρονώ, 
καημός κι Ανάσταση,

ποτάμι ξέπλεκα μαλλιά, 
μάτια αναμμένα κάρβουνα,  
πλάτες πανάκια στο βοριά 
και στηθολέμονα άγουρα.

 ......................................
Όμορφη  που  'ναι, αγάπη μου, 
η Επανάσταση, 
ήλιος, τραγούδι,αγέρας, φως
και μοσκοβόλια κι άνθιση, 

βουνό αχαμήλωτο η  γροθιά, 
 μπαρούτι-μοσκολίβανο,  
πέλαγο μαύρο και φωτιά 
γι' αφέντη και για τύραννο. 

Άγγελος 
9 του Αλωνάρη του 2013 

Καμίνι

Χτύπησαν τον δήμαρχο Αθηναίων

Επίθεση έξω από τα γραφεία της ΚΕΔΕ δέχθηκε ο Γ.Καμίνης

O δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης   (Φωτογραφία:  Eurokinissi )          

 

Κόκκινο η φτώχεια εχτύπησε -καιρό- κι η πείνα, 

πήρε να ψήνεται ο κοσμάκης στο καμίνι 

της αφραγκίας.Κατοχική εικόνα η Αθήνα. 

Μα, λέει, χτυπήσαν' τον Καμίνη...Τον Καμίνη... 

 

Ένας απελπισμένος, πάνω στο περβάζι 

του πέμπτου, σκέφτεται αν θα "φύγει" ή αν θα μείνει, 

"-τι στέκεις;πέσε" εντός του  η απελπισιά αλαλάζει, 

"-μα, λέει, χτυπήσαν' τον Καμίνη...Τον Καμίνη..." 

 

Άγγελος 

8 Αλωνάρη του 2013

Singer, η μαύρη αρτίστα

 Οι καταχωρίσεις στίχων με φωτογραφικό υλικό απ' τα Γιάννινα,υπάρχουν και  στο ιστολόγιο    

http://miafwtografiagianniwtikixilioistixoi.blogspot.gr/

Στη φωτογραφία : η ...χειρο-ποδο-κίνητη ραπτομηχανή Singer tης μάνας μου. 

Η μαύρη αρτίστα των Τζουμέρκων και της Καλούτσιανης. 

Έραψε, απ' το 1938 ως το 1995 που σίγησε, ..τα μισά Τζουμερκοχώρια και ..τη  μισή Καλούτσιανη !  

 Μιάμιση οργιά απ' το ταβάνι

κι  από  το πάτωμα μισή,

στο  χρυσαφί σου  το  καφτάνι,

αρτίστα μ' άσωστη φωνή,

μαύρη -κατράμι!- σαν το λύκο

μ' ένα άσπρο δόντι σαν σπαθί,

σαράντα χρόνους πλάι στο γίκο*

στην καμαρούλα τη στενή, 

γλυκά ετραγούδαγες και πρίμα

γιόμα, πρωί και δειλινό

κι έκανες τους χασέδες ντύμα

να καμαρώνει το χωριό.  

  

Κι  ωσάν  κι  εσένα,  που να εμέτρα

με  το  βελόνι  το ρυθμό

γοργά,  τεχνίτρα  στα Τζουμέρκα

δεν  είδαν  δεύτερη, θαρρώ. 

Έντυσες πάππο και πατέρα

 για το ταξίδι το μακρύ

-ο ένας έφυγε μ' αγέρα

κι ο άλλος μ' ήλιο και Λαμπρή- 

να ντύσεις θα 'θελα κι εμένα

με κόκκινο πουκάμισο

άστρο τα ουρί τα μισεμένα

να με περνούν στην άβυσσο,  

μα, ράφτρα πλέον του Παραδείσου

τον Πλάστη η μάνα υπηρετεί

και σου αγκυλώνεται η ψυχή σου

σαν δεις στον ύπνο σου  κλωστή.

Σε τρώει στο υπόγειο, το μαράζι

με το βελόνι σου μαζί .

Μετράς της  ερημιάς το αγιάζι

και καρτεράς τον παλιατζή.

Άγγελος  
*γίκος ή γιούκος=σωρός από κουβέρτες, βελέντζες κ.λ, όμορφα  
 και με τάξη ταχτοποιημένος κι ορθωμένος πάνω σε μπαούλο