Διαβαίνει το χινόπωρο
στης Πλάκας το γιοφύρι!
Βλάμηδες-γεροβάτραχοι,
κότσυφες-καλογήροι,
τον κρόκο και τον νάρκισσο
παντρεύουν με την πέτρα
-χρώματα,θάματα, ευωδιές,
κάτσε, καρδιά μου, μέτρα-
η τραμουντάνα στο βιολί,
στο κλαρινάκι ο γραίγος
στον ταμπουρά ο ζέφυρος
και στο τραγούδι ο κέδρος,
γλεντάει , χορεύει ο Άραχθος
μεθάνε τα Τζουμέρκα
ο Γιαραμπής αγάλλεται
μετράει τ' ανθού τα έργα,
εδώθε τα χρυσάνθεμα
κι εκείθε οι μπιγκόνιες
του βράχου τα μυριστικά
της Όστριας οι κολόνιες,
κίτρινα , κόκκινα, μαβιά,
νοσταλγικά κι ολάσπρα
τ' ανθάκια του χινόπωρου
των μερμηγκάδων τ' άστρα*
σημαίνουν φως κι εσπερινό
Λαμπρή σημαίνουν κι όρθρο
και χαρμολύπη ορθόδοξη
με της νυχτός το ρόπτρο...
Ας ήμουνα, καρδούλα μου,
ένα φτωχό χαλίκι
στου πρωτοψάλτη τ' Άραχθου
την αφρισμένη κοίτη,
αιώνια να το χόρταινα
τούτο το πανηγύρι.
Διαβαίνει το χινόπωρο
στης Πλάκας το γιοφύρι.
Άγγελος
λεύτερη,ευωδιάζουσα Πίνδος
*άστρο βλέπει τ' ολάνθιστο, φωτεινό ανθάκι ο μέρμηγκας,
άμα σηκώνει ψηλά το κεφαλάκι του ν' ατενίσει το γύρω του Σύμπαν...
