Με ποιους θα πάω και ποιους θ' αφήσω...

Με ποιους θα  πάω  και  ποιους  θ'  αφήσω...

Όταν αστράψουν τα σφυριά στ' αμόνια
κι αγέρι θα μοσκοβολάει βουνίσιο,
ξέρω ποια θα ζυγώνουν τότε χρόνια,
ξέρω με ποιους θα πάω και ποιους θ' αφήσω.

Όταν σαν φλόγα ο ήλιος θα πυρώνει
και στο βουνό φωτιές θ' ανάψουν πίσω,
ξέρω ποια ώρα άγια θα ζυγώνει,
ξέρω με ποιους θα πάω και ποιους θ' αφήσω.

Όταν του εργάτη οι στάλες του ιδρώτα,
κύμα μεγάλο γίνουν πελαγίσιο,
ξέρω καλά ποια θα χαράξω ρότα,
ξέρω με ποιους θα πάω και ποιους θ' αφήσω.

Τάσος Λειβαδίτης

 

Σαν σήμερα, 30 Οχτώβρη του 1988, πέθανε ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης... 

Σαν σήμερα, ο ποιητής
εχάθη ο Λειβαδίτης,
ο προφητάναξ, ο  σαλός,
ο Αγιο-μυροβλήτης, 

δεν πρόλαβε ο τυχερός
-θέλημα ήταν Κυρίου- 
μηδέ το διαδίκτυο, 
μηδέ Στοές Βιβλίου,

δικτυωνόταν στις στοές 
με των θνητών τα πάθη, 
ως ποιητής εβίωσε 
κι ως ποιητής εχάθη,

και τώρα, στην ασπρόμαυρη 
παλιά φωτογραφία, 
ομοιάζει σαν Βυζαντινή 
νωπή αγιογραφία :

σαν αυτοκράτορας στερνός, 
σαν ο Παλαιολόγος, 
ο τελευταίος των ποιητών, 
ο ενσαρκωμένος Λόγος. 

Άγγελος 
30 Οχτώβρη του 2012

Το πολυβολείο στην Κόνιτσα

Παλιό πολυβολείο στη γέφυρα Κόνιτσας

Η φωτογραφία, απ' το blog  photoioannina

  http://photoioannina.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2993.html 

Ανθίσταται στην Κόνιτσα,
παλιό πολυβολείο. 
Φασίστες  βάσταξε, παλιά,
Ναζήδες χίλιους δύο ... 

Μα τώρα  μύρισε ο καιρός
κι ο άνεμος σφαγείο,
γιάπηδες μύριοι το  'ζωσαν, 
κανάλια είκοσι δύο,  

πέφτουν καψήδες πύραυλοι, 
κατιούσκες πρετεντέρες, 
οβίδες τρεμοστάητσιμες 
κι ευαγγελάτες σφαίρες,

πέντε καναλοκούταβα 
πέντε ψωρογκεσέμια 
απ' τα δελτία των οχτώ 
περνάν' στον κόσμο γκέμια,

μα οι έρμοι οι μαχητές βαστάν'
κι ας σφάζουν οι τζουτζέδες
κάργα λαό 'μπρός στην TV
ξάπλα στους καναπέδες, 

βαστάει κι ο γερο-Σολωμός
βαστάει κι ο Καρκαβίτσας
και δώσ' του ο Ρέμος κι η Βανδή 
και δώσ' του ο Μαχαιρίτσας, 

θολούρα ψευτοέντεχνη, 
σοφιστικέ μουρμούρα, 
 καφρίλα, μπότοξ, ξώβυζα
λουλούδια και καψούρα,   

το Τίποτε, αυτοκράτορας, 
έστησε στη γωνία, 
Γλώσσα, Πατρίδα, Λεβεντιά, 
Αλήθεια κι Αρμονία, 

μα, ακόμα αντέχουν τμήματα
αντάρτικα καμπόσα, 
στον Παλαμά, στον Όμηρο, 
στο Μίκη και στην Όσσα,

βαστάει κι  η Γλώσσα, σφίγγεται
σαν το σκυλί στο κρύο.
Ανθίσταται στην Κόνιτσα,
παλιό πολυβολείο. 

 Άγγελος 
28 Οχτώβρη του 2012

Τα Χουλιαρόπαιδα

Τα Χουλιαρόπαιδα

 

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 11 Οχτώβρη του 1940, μπροστά απ' το ρολόι και το ηρώο, στην πλατεία .Τα Χουλιαρόπαιδα(=Τα παιδιά απ' τους Χουλιαράδες).Aπό αριστερά, όπως κοιτάζουμε:Δημήτρης Κ. Μπενέκος(Καψάλης), Νίκος Κ. Μασαλάς, Σωτήρης Κ. Παπαγεωργίου.

ΤΑ ΧΟΥΛΙΑΡΟΠΑΙΔΑ
Τα Χουλιαρόπαιδα, 'μπρός στο ρολόι,
στη μπούκα απ' του ηρώου τα κανόνια,
της ζήσης λογαριάζουν τ' αρμολόι 
και τ' άγνωρα κατοπινά τους χρόνια...

Οι δυο τους, χώνουν το ζερβί στις τσέπες,
γιατί το νιώθουν ήδη στις λαγόνες,
τ' αγιάζι απ' του καημού τις μαύρες στέπες,
με των δακρύων τις μέλλουσες σταγόνες.

Ο τρίτος, τυχερότερος μια στάλα,
φαρμάκια δεν θα πιει τόσο μεγάλα...

Κι ως τόσο, αλλού κι οι τρεις το βλέμμα στρέφουν,
μακριά απ' το σταχτοπέτρινο ρολόι.
Να βλέπουνε τους δείχτες, δεν τ' αντέχουν,
στριγκό να ηχούνε πλάι τους μοιριολόι :

Προτού μια ώρα, εσήμαναν τη γέννα!
Κι οι τρεις, στον άλλο χτύπο , θε ν' ασπρίσουν !
Ανθάκια, στον παράλλο, μαραμένα,
θα γείρουνε, θα πέσουν, θα μαδήσουν !

Θα μείνουν μόνο τα μαθητικά τους
πηλίκια που όμοια έχουν κι οι δραγάτες,
να μολογάν' πικρά το πέρασμά τους,
στου κόσμου τους κατοπινούς περάτες !

Κι ωσάν θλιμμένος γκιώνης στο ηλιογέρμα,
κι ωσάν παιδί που ενύχτωσε στο ρέμα,
κάτω απ' το γείσο, τ' άδειο τους το βλέμμα,
θα μελετάει αιώνια τ' αρμολόι
της ζήσης που άφησαν μισό τα έρμα,
διαβαίνοντας σαν ίσκιοι και σαν ψέμμα
-κι ας φτάσαν' γέροι εντέλει ως το τέρμα-
τα Χουλιαρόπαιδα 'μπρός στο ρολόι...

Άγγελος 

2011

Οι μεγαλοδιευθυντές

 Οι  μεγαλοδιευθυντές,
στης απραξίας τα έλη
σαπίζουν...Έμαθε ο μπιντές
τ' απόκρυφά τους μέλη,

απόξω κι ανακατωτά,
ανφάς, προφίλ και "πλάτες",
έτσι που τόσο ταχτικά
τους δέχεται πελάτες.

Κατροκλανομεθάνιο,
λουμπάγκο επί δύο,
άλλος απ' τ' Αθαμάνιο
με μπάρμπα στο υπουργείο

κι άλλος απάνω απ' το Σουφλί
μ' εξοχικό στην Πάργα,
με μπατζανάκη στη Βουλή
κι αιμοροϊδες κάργα.

Συχνοβροντάει στην ακριβή
μαύρη τους πολυθρόνα,
κλανίδι υπόκωφο, βαρύ
-βαρύτονου κορώνα-


 και τρίζει η πόρτα η βαριά
κι ο μεντεσές βογκάει
 "α!  ρε παλιοσαπιοκοιλιά...
α! ρε  χαραμοφάη..."

και καρτεράει το πόμολο
στην πόρτα, η ώρα νά  'ρθει
μέσα να μπει το πόπολο
και να τα κάνει στάχτη.

Άγγελος 
23 Οχτώβρη του 2012

Η γόβα η δωδεκάποντη, στο παραβάν της κάλπης...

-Τι ψήφισε,η κυρία με τη δωδεκάποντη γόβα;Μπλε του παραβάν;Κόκκινο της γόβας;Πρασινωπό του τοίχου;Μαύρο των μεταλλικών στηριγμάτων του παραβάν;
Δαγκωτό έρωτα;
(Η  φωτογραφία, απ' το blog javger.blogspot.gr)


Η γόβα η δωδεκάποντη 
φωτιά είναι και φουρνέλο, 
δε χαμπαριάζει Σαμαρά, 
Τσίπρα και Βενιζέλο. 

Κάνει τρελά φακίρικα 
και βγάζει από την κάλπη                                                         δεύτερο κόμμα το φιλί
και πρώτο την αγάπη. 

Βγάζει τη φούστα την κοντή 
και την ψηλή ζαρτιέρα 
και γίνεται επανάσταση,
γίνεται η νύχτα μέρα:

στρατάρχες στασιάζουνε,
γκρεμίζονται παλάτια,
συντάγματα ακυρώνονται 
κι  υψώνουν τα κρεβάτια

τον  Πόθο, αυτοκράτορα
 γυμνό, με το έτσι θέλω.
Η γόβα η δωδεκάποντη 
φωτιά είναι και φουρνέλο. 



18 Οχτώβρη του 2012

Πύρωσε, φούρνε, πύρωσε

 Στην κλασσική φωτογραφία του μέγιστου Κώστα Μπαλάφα : ο φούρνος... 

Πύρωσε φούρνε πύρωσε 
πριχού ο ήλιος δύσει, 
πύρωσε, το γλυκό ψωμί
να γένει να ροδίσει 

να κατεβεί ο Αρχάγγελος 
να πάρει να μοιράσει 
σε πολιτείες και χωριά 
τον κόσμο να χορτάσει. 

Πύρωσε και το ψάχνουνε 
ο κόσμος στα σκουπίδια. 
Πύρωσε και διαγούμισαν 
τον τόπο ξένα φίδια. 

Πύρωσε κι ήρθε η έσχατη 
η ώρα η δωδεκάτη 
κι έχει ζαλάδα ο Ρωμιός
κι αλλήθωρο το μάτι :    

κοιτάζει και το σταυρωτή 
κοιτάει και την πληγή του 
κοιτάει και την ταφόπλακα 
κοιτάει και το πουγκί του, 

κι απ' το πολύ το κοίταζε 
κι απ' το πολύ το κοίτα, 
"τρισάγιο" η τρόικα τού  'κανε 
και τρεις οργιές την τρύπα. 

Πύρωσε, φούρνε, πύρωσε....


Άγγελος 
22 Οχτώβρη του 2012

Οι πάλλευκοι ιαγουάροι της Ανεξαρτησίας και Καλάρη

Δεξιά:Γιάννινα,2012. Ανεξαρτησίας και Καλάρη. 
Οι 2 δρόμοι με τα νεολαιίστικα στέκια που σφύζουν το βράδυ από ζωή,παραδομένοι τώρα εδώ στις 9 το πρωί -όπως μαρτυρά το ρολόι αριστερά- στην ακινησία και στη λευκή πεζότητα του φωτός... Η φωτογραφία, απ' το blog photoioannina 


Ανεξαρτησίας και Καλάρη, 
ώρα εννιά και πέντε το πρωί. 
Του φωτός οι πάλλευκοι ιαγουάροι
λάβροι,πεινασμένοι, βιαστικοί 

ρήμαξαν  στο λυκαυγές  και πάλι
ό,τι απ' την ωραία  νεανική 
μεταμεσονύχτια κρεπάλη 
έπλεε ημιθανές εδώ κι εκεί :

θραύσματα ψιθύρων και βλεμμάτων,
νέφη σιγαρέτων κι  αλκοόλ,
γραίγους φουλαριών ανεμισάντων 
και δονήσεις εναγκαλισμών.


Τώρα στων κτιρίων τις μετόπες, 
σ' ύπνο θα βουλιάξουνε βαθύ
σαν τους κουρασμένους στρατιώτες 
ύστερα από μάχη φονική. 

Άγγελος 
20 Οχτώβρη του 2012

Στο κουρείο του Μιχάλη Βενέτη στα Γιάννενα

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1980. Στο κουρείο του Μιχάλη Βενέτη.

 Εννιά χιλιάδες μάγουλα 
κι εννιά χιλιάδες σβέρκα   
-γαλακτερά απ' τα Γιάννενα,
τραχιά απ' τα Τζουμέρκα-

περάσαν' απ' τ' αμείλικτο 
ξουράφι του Βενέτη. 
Πρόλαβε -εσχάτως- κούρεψε 
κι όσους αφήναν χαίτη. 

Ακούρευτοι κι αξούριστοι 
κι οκνοί οι πελάτες μπαίναν',
μπαρμπερισμένοι κι όμορφοι 
με ..προσδοκίες βγαίναν'

κι ώσπου να φτάσουν στο Παλλάς
στην κεντρική Πλατεία, 
με τρόπο καθρεφτίζονταν 
οπού  'χε τζαμαρία

και πάνω κάτω οργώνανε 
τη βόλτα -κάργα οι νύφες.
Πίσω, πυρίχειο χόρευαν 
χορό οι κομμένες τρίχες, 

μακριά απ' τ' ανθρώπινα, αφελή  
κεφάλια , όλο κέφι, 
λεύτερες , μόνες κι ευτυχείς 
στη σκούπα του Βενέτη... 

Άγγελος 
19  Οχτώβρη του 2012

Σινε-Τιτάνια, Γιάννενα.Μπριγιόλ κι Εμμανουέλλα (εις μνήμην-«Έφυγε»,σήμερα 18/10/2012, η θρυλική Εμμανουέλλα )

  ...εις μνήμην....  


Τιτάνια*, '77... 
Παπούτσι Ελβιέλα 
μαλί Τραβόλτα φουσκωτό 
μπριγιόλ κι Εμμανουέλλα , 

 πέντε δεκάρες λιόσπορο   
 -σακκούλι απ' το μεγάλο-   
 τ' αριστερό στα λιόσπορα   
 και τ' άλλο στον καβάλο,   

μπροστά εργατιά και φοιτητές  
στη μέση η φανταρία 
κι οπίσω οι "χειρώνακτες" 
βαθιά στη γαλαρία.

 .......................................................

You Should Be Dancing - The Bee Gees**...

Πεθαίνει ο Τσάρλυ Τσάπλιν**...

Οι Κατσιμίχες γράφουνε

στο Μόναχο το Φάνη **

κι ο κόσμος μες στη φτώχεια του

τους έχει όλους γραμμένους,

θέλει  "μιμί" να ξεχαστεί

και κόλους τορνεμένους,

θέλει κρασί στην κούπα του

κοψίδια στην πιατέλα 

και στο πανί στο σινεμά 

μονάχα Εμμανουέλλα... 

....................................... 

Στου Παραδείσου τ' ανοιχτά 

βάρκα την πάει στο τέρμα 

σε δάση από γλωσσόφιλα 

σε πέλαγα από σπέρμα, 

Ερωτιδείς την ψέλνουνε

με σμύρνα και με βάγια 

"άγιος ο πόθος και σεπτός

σαν των αγίων τ' άγια".

 

*Τιτάνια : σινεμάς, κεντρικά στα Γιάννενα  

**  H κυκλοφορία του τραγουδιού "You Should Be Dancing"  απ' τους  Bee Gees, ο θάνατος του Τσάρλυ Τσάπλιν και το γράψιμο του τραγουδιού "Ο Φάνης" απ' τους Κατσιμιχαίους : "γεγονότα" όλα του '77, της χρονιάς εκείνης, δηλαδή, που ΤΟ γεγονός ήταν -και σάρωνε- η Εμμανουέλλα ! 

Άγγελος 

18 Οχτώβρητου 2012 

Στο φούρνο του Παππά, τα Γιαννιωτόπουλα

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1972.Στο φούρνο του ..γλυκομάστορα Παππά απόξω... 
Τα Γιαννιωτόπουλα, μαθητές, πριν ή μετά το σχολειό μάλλον, ξεγελούν την πείνα τους με μια μηλόπιτα.. Στα όρθια..Στο χέρι...  
Τιρελέν παντελόνια πολυκαιρισμένα, ζιβάγκο χωμένα μέσα απ' το παντελόν,σκαρπίνια παλιά... 
Όλα στα μέτρα της ..φτωχιάς πλην όμως δυνατής κι αληθινής εποχής του '70, μέσα απ' την οποία ξεπήδησαν γεροί και φωτεινοί άνθρωποι που πρόκοψαν, γιατί ποτέ δεν αφήκαν να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που τους έδενε με τον τόπο τους, την πέτρινη πατρίδα... 
Η φωτογραφία (Γιάννης Αυγέρης αριστερά, Σπύρος Μάργαρης δεξιά), απ' το blog του Γιάννη Αυγέρη 
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_22.html

Στο φούρνο απόξω του Παππά, 
 -μάστορας δίχως ταίρι- 
τρώνε τα Γιαννιωτόπουλα 
μηλόπιτα στο χέρι.  

Φτώχεια, τριμμένο τιρελέν,
σακκάκι και ζιβάγκο. 
Σαν τα σπουργίτια κάθονται 
'μπρός στου Παππά τον μπάγκο, 

θα στυλωθούν, θα φύγουνε
-ξεγέλασαν την πείνα- 
άλλος πανεπιστήμιο, 
άλλος για την Αθήνα,  

Σύνταγμα, Πλάκα θα γυρνούν 
τρανοί και προκομμένοι, 
θα βγαίνουν απ' τον ύπνο τους 
σπουργίτες πεινασμένοι 

στα Γιαννενάκια θα πετούν  
σα ζαγορίσιο αγέρι,
να φάν' στο φούρνο του Παππά 
μηλόπιτα στο χέρι....

Και θα  'ναι  φτώχεια στα χωριά,
πείνα τρανή στον κάμπο
-φτώχεια, τριμμένο τιρελέν,
σακκάκι και ζιβάγκο-

κι αυτοί στου εβδομήντα δυό 
τ' άσπρόμαυρο το κάδρο, 
σα  ρόδα θα μοσχοβολούν, 
σαν το βουνίσιο νάρδο 

που ξέρει από κακό καιρό 
κι από βαρύ αγιάζι 
κι όσο φυσάει, τόσο ανθεί 
πιότερο κι ευωδιάζει.... 

Άγγελος  
14 Οχτώβρη του 2012

Στους αργαλιούς, οι μορφονιές

Στη φωτογραφία :Γιάννινα, 1960.Γραμμένο.Κορίτσια στους αργαλιούς.Αυτά υφαίνουν τα προικιά τους.Η μοίρα ,σιμά τους, υφαίνει το ριζικό τους...το ίδιο για όλους μας. 
Η φωτογραφία απ' το blog του Γιάννη Αυγέρη 
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_6.html

Στους αργαλιούς οι μορφονιές 
υφαίνουν τα προικιά τους. 
Ακούν της Μοίρας το εκκρεμές, 
κοιτούν ολόγυρά τους, 

βλέπουν το υφάδι μοναχά 
και το πλατύ στημόνι. 
Στη στράτα, το σκυλί αλυχτά 
τον ίσκιο που ζυγώνει : 

σαράντα  νύχτες περπατεί 
σαράντα χρόνους πάει, 
κλαρί δε βγαίνει όπου σταθεί 
κι ανθός όπου πατάει,

 στ' αλόγου του έχει τις οπλές 
γραμμένο τ' όνομά τους. 
Στους αργαλιούς οι μορφονιές 
υφαίνουν τα προικιά τους. 

Άγγελος 
13 Οχτώβρη του 2012

Στην Όαση, κοπάνα ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1970.Στην Όαση.Απρίλης. Ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης σε κοπάνα, ..ερωτική, κρίνοντας από μια δεύτερη φωτογραφία της ίδιας μέρας, που υπάρχει στο άλμπουμ. 
Η φωτογραφία απ' το blog του Γιαννιώτη φίλου Γιάννη Αυγέρη
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_22.html

Σχολειό δεν πήγε ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης.
Απρίλης είναι, η φύση του κι η φύση αναρριγά. 
Τρελός εφύσηξε Νοτιάς κι Έρωτας πεχλιβάνης. 
Θηλέων-Αρρένων τα σχολειά, δυο βήματα κοντά.. 
 ..................................................................
Στα μάτια της μελέτησε -τα μπλε- Κοσμογραφία,
Γεωμετρία στο φίνο της, εφηβικό κορμί, 
στα  χείλη της τα κόκκινα, Ηθική, Ανθρωπολογία
και του φιλιού την άχρονη,υπερούσια Μουσική.
 ............................................................................................... 
Την άλλη μέρα στο σχολειό, στης τάξης τις γωνίες
Ερωτιδείς εψάλανε στο Γιάννη το "ωσανά" . 
Έξι αδικαιολόγητες φορτώθηκε απουσίες,
 μα  πήρε απ' τη ζωή "παρών" κι "άριστα" στα φιλιά.


Άγγελος  
11 Οχτώβρη του 2012

Οι δάσκαλοι που " φύγαν' " οι παλιοί . . .

Σήμερα, 5 του Οχτώβρη, είναι η ημέρα των εκπαιδευτκών. 

Γιορτάζουν οι δάσκαλοι. 

Το τραγούδι <<Οι  δάσκαλοι που  " φύγαν' " οι παλιοί >>,που ακούγεται κάνοντας κλικ ακριβώς  αποκάτω, αφιερωμένο σ' αυτούς, λοιπόν, κι ειδικότερα στους δασκάλους που σα λαμπαδίτσες κάηκαν παλιότερα,για το λαό και την Πατρίδα...

Οι δάσκαλοι που " φύγαν' ", οι παλιοί,
δέκα δραχμούλες παίρναν' όλες κι όλες.
Δουλεύανε Δευτέρα ως Κυριακή
κι από γιορτές δεν κάτεχαν και σκόλες.

Για τ' ακριβά, καίγονταν σαν κεριά,
τα νάματα του Έθνους τα σπουδαία
κι απ' την ψυχούλα τους, μ' απλοχεριά
δίναν' κομμάτια για μια Ελλάδα νέα.
..........................................
Οι δάσκαλοι που " φύγαν' ", οι παλιοί,
οι δάσκαλοι οι ακριβοί, οι αγαπημένοι,
Χρέος κι Όνειρο ξέραν' τι θα πει
κι ας μη ζούσαν ζωή ονειρεμένη.

Βγαίναν' με την κυρά τους αγκαζέ
κι είχανε σ' όλα σύστημα και τάξη.
Ψωνίζαν' στον μπακάλη βερεσέ
και ξεχρεώναν' πρώτη και δεκάξι.
............................................
Οι δάσκαλοι που " φύγαν' " οι παλιοί,
πασχίζανε με πάθος και μεράκι
κι είχαν σταυρό ψηλά στην κεφαλή,
σαν και του Ναζωραίου το γαϊδουράκι...

....Σταυρό, που σαν πεθαίνανε, στερνά,
στον τάφο οι δασκαλίνες τούς τον βάζαν'
κι άστραφτε η γύρω νέκρα κι η ερημιά, 
ώσπου τα κόκκαλά τους τ' άγια βγάζαν'! 

Άγγελος 
Μάρτης του 2001

Στο αγαλμάτινο ζευγάρι ο πλανόδιος μουσικός

 

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2007.Στην Κυρα-Φροσύνη παρακάτω. 

Πλανόδιος μουσικός κάνει καντάδα στο αγαλμάτινο ζευγάρι 

του γλύπτη Θόδωρου Παπαγιάννη...

Πλανόδιος, κάνει, μουσικός 

καντάδα στο ζευγάρι. 

Ξυπνάει το Πάθος κι ο Ρυθμός

στο σμιλευτό λιθάρι, 

  

ζυγώνουν κι άλλο τα κορμιά,

τρίζουν οι αρμοί της πέτρας, 

σκύβει ο αφέντης, μυστικά

και γνέφει της αφέντρας :

"-Πάμε, κυρά, πάμε γλυκιά 

λιθαροκαμωμένη, 

εκεί που η Όστρια προσκυνά 

της Πίνδου τα τεμένη... 

....Καλό της λίμνης το νερό, 

καλός, γλυκός ο κάμπος, 

μα πάνω απ' όλα το κρουστό 

το θείο της πέτρας θάμπος, 

της πέτρας που  'χει τον αητό

και το Θεό στη φλέβα 

και τ' αγριμιού το βογκητό

σπλάχνο κι ανάσα κι αίμα !"

Άγγελος 

2 Οχτώβρη του 2012

Στην Πλατεία οι περιπατητές

Στο εξής, οι καταχωρίσεις στίχων με φωτογραφικό υλικό απ' τα Γιάννινα, θα γίνονται στο νέο ιστολόγιο    

http://miafwtografiagianniwtikixilioistixoi.blogspot.gr/

Εκεί, σταδιακά, θα  μεταφερθούν  κι όλες οι ανάλογες καταχωρίσεις που υπάρχουν ακόμα σε τούτο το ιστολόγιο...

 

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1950.Κεντρική Πλατεία. 

Ράθυμοι περιπατητές, στο κλασσικό -από τότε- ανεβοκατέβασμα της Πλατείας. 

Εικόνες, κίνηση, χλαλοή , ζωή. 

Στο βάθος, το Μιτσικέλι, αυτοκρατορικό κι αγέρωχο, και προπάντων σιωπηλό σαν πρίγκηπας μονάχος... 

Ράθυμοι  περιπατητές  

χωρίς σπουδή καμία,

για τ' αύριο λένε και το χτες, 

 στην κεντρική πλατεία. 

"Τσιμέντα Όλυμπος" ψηλά, 

"Φίλιπς", "Ζορμπάς" πιο κάτω. 

Λεωφορεία στη σειρά 

κι όμοια με σκήτες του Άθω 

δύο περίπτερα κλειστά 

σαν τα μουγκά κουτάβια

σαν κλεφτοφάναρα σβηστά 

σαν τα καντήλια τ' άδεια. 

...................................... 

Όλα, σφαχτάρια έναν καιρό

στου Χρόνου το τσιγκέλι 

θα κρεμαστούν, και μόνο ορθό

θα  'ναι το Μιτσικέλι

τ' απέθαντο, τ' αγέραστο

που στέκεται στο βάθος 

αμίλητο  κι  αγέλαστο

σαν πρίγκηπας μονάχος. 

Άγγελος 

1 Οχτώβρη του 2012