Στην κιβωτό των υψηλών
λεπτών συναισθημάτων,
ταξίδευε μελαγχολών
ο Στάθης απ' το Κιάτο.
Μα ήταν σφόδρα ασταθής
κι ας τον βαφτίσαν' Στάθη,
ήταν στο πιώμα επιρρεπής
και στης σαρκός τα πάθη!
Κι όπως,σπανίως δούλευε,
δυο-τρεις φορές το μήνα,
για να 'χει τα απαραίτητα,
τον λέγανε "κηφήνα"....
Μια μέρα ήπιε εκατό
τσίπουρα,και κατόπιν
για την πουτανα κίνησε
της συνοικίας,την Πόπη.
Μα είχε αδύναμη καρδια,
κι εκεί στο ..μέσα-έξω,
"-Χάνομαι,Πόπη, ψέλλισε,
πεθαίνω,δεν θ' αντέξω !"
Κι έτσι πιωμένος κι ευτυχής
ένα πικρό Σαββάτο,
ξεψύχησε ο ασταθής
ο Στάθης απ' το Κιάτο:
ξεβράκωτος στο βρώμικο
της Πόπης το μπορδέλο,
μα ανίκητος στης "τρέλας" του
τ' απόρθητο καστέλλο !
........................................
Την άλλη μέρα,στο στερνό
το κατευόδιο,φίλοι
και συγγενείς δεν πήγανε,
μονάχα δύο σκύλοι
αδέσποτοι,στον τάφο του,
η γης πριν τον σκεπάσει,
με λύσσα ερωτοτρόπησαν,
κι ήταν σαν κεροστάσι
στη μνήμη του απόκληρου
του Στάθη του κηφήνα,
ο άγριος πόθος των σκυλιών
πλάι στ' ανοιχτό το μνήμα!
23 Θεριστη του 2024
