Ο Κωστα-Δήμος

 ...Ο Κώστα-Δήμος...οι ξενιτεμένοι πέρα απ' το σύνορο της πατρίδας...οι ξενιτεμένοι πέρα απ' το ποτάμι της ζωής....

...Απρίλη του '58
έφυγε απ' τα Τζουμέρκα,
η φτώχεια τού 'γινε βραχνάς
κι έριξε μαύρη πέτρα ,

χωριό,Γιάννενα,σύνορα,
Σερβία, Γερμανία,
είκοσι χρόνια δίσεχτη
ζωή στα ορυχεία

πλεμόνι μαύρο κι άρρωστο
του το 'λειωσε ο καρκίνος,
προτού πεθάνει, στο χωριό
γύρισε ο Κώστα-Δήμος

στο πανηγύρι χόρεψε
κι εράισεν η πέτρα
τέτοιον ντελή που θα 'παιρνε
παλλήκαρο δυο μέτρα,

έκαμε Πάσχα κι άντεξε
μέρες ακόμα δέκα,
Απρίλη του '78
τον κλάψαν' τα Τζουμέρκα,

λάλησε-πικρολάλησε
του Ράρα το κλαρίνο
κι επήρε αραββωνιάρη της
η γης τον Κωστα-Δήμο...
ά.