Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Και Σολωμό εμελέταγε ως τις έξι...




...το Γλωσσικό έλλειμμα των παιδιών μας στα σχολειά...το αληθινό μας μέγα έλλειμμα...το εθνικό έλλειμμα...το έλλειμμα της Φυλής μας...
Έμπαινε, το λοιπόν, να δασκαλέψει
μέσα στην τάξη ο δάσκαλος ο έρμος,
κι έβγαινε βουτηγμένος μες στις σκέψεις
κάτωχρος κι από πρώτα πιο παντέρμος

τόσο που τον πονούσε το πικρό
των μαθητών το Γλωσσικό το έλλειμμα,
το Εθνικό το έλλειμμα, όχι αυτό
τα κίτρινα που γράφαν' πρωτοσέλιδα,

κι εγύρναγε κατόπι και μαστίγωνε
σαν τον τρελό στο σπίτι την TV,
"καριόλια βοθροκάναλα" έβριζε, ίδρωνε,
"γαμάτε Γλώσσα, αξίες και Φυλή",

και Σολωμό εμελέταγε ως τις έξι
το χάραμα , μισότρελος, παντέρμος,
ώσπου να πάει οχτώ να δασκαλέψει
πάλι στην τάξη ο δάσκαλος ο έρμος.
ά. - λεύτερη Πίνδος - 30 Οχτώβρη του 2016

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Βάστα, κυρα-δασκάλα μου

GIORTI MATSOYKI2
 ...μια δασκάλα με τα τεσσερα μαθητάκια της, γιορτασαν χτες την 28η Οχτώβρη...στο Ματσούκι, στα 1100 μετρα ψηλά..στα Τζουμέρκα....
Βάστα, κυρα-δασκάλα μου, 
τα ωραία σου παιδάκια 
τ' αλάδερφα του Ζέφυρου
της Πίνδου τ' αρμενάκια

ν' απλώσουν ρίζα στα βουνά
και στα βουνά να μείνουν
πετρόγαλο και γύρη οξιάς 
αμάραντη να πίνουν  

στον κάμπο μην κατέβουνε 
μην τα πλανέψει η πόλη 
και τα μολύνει  η γιάπικη
θανατερή πανώλη, 

τήραξ' τα πώς αστράφτουνε 
και πώς λαμποκοπάνε 
 την πέτρα ως στεφανώνονται
την πέτρα όπως πατάνε, 

σαν Κατσαντώνης το ζερβί 
τ' άλλο σαν Μπουμπουλίνα 
το δίπλα ωσάν Τζαβέλαινα  
και τ' άλλο ως Μποτσαρίνα 

με το πανάκι ολομπροστά 
το γαλανό και τ' άσπρο  
Σολωμικό ανυπόταχτο 
κι αράιστο άγιο κάστρο 

να ηχεί τα αιώνια θούρια
και τα μεγάλα "ΟΧΙ"  
εκεί στην Τζουμερκιώτικη 
ολόρτη αητίσια κόχη 

με τα πετρομαλάματα 
τα λεύτερα αγριμάκια, 
βόηθα , κυρα-δασκάλα μου, 
τα ωραία σου παιδάκια. 
ά. - λεύτερη Πίνδος- 28 Οχτώβρη του 2016









Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Οι λεύκες στο χωριό το ηλιοβασίλεμα

Φωτογραφία

...οι λεύκες στο χωριό το ηλιοβασίλεμα...οι μνήμες του δειλινού στο χωριό...o αγέρας...ο πατέρας ...η μάνα...
Οι λεύκες στο χωριό το ηλιοβασίλεμα,
ο κρύος ο λεβεντόλυκος αγέρας,
ο στη φωτιά που εμπήκε και στα σίδερα
αντάρτης πεθαμένος πια πατέρας,
η μάνα τη βαρέλα φορτωμένη
νερό απ' τη βρύση σπίτι να πηγαίνει,
της Πλάσης το στερνό, δροσάτο φίλεμα
με φως, πριχού το σβήσιμο της μέρας,
οι λεύκες στο χωριό το ηλιοβασίλεμα,
ο κρύος ο λεβεντόλυκος αγέρας,
κι η μάνα πάντα η μάνα φορτωμένη
το σπίτι, ίσια στο Φως να μας πηγαίνει....
ά. - λεύτερη Πίνδος -18 Οχτώβρη του 2016

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Ο ψύλλος..



...εφιαλτικά εδώ στα Γιάννενα,τα προψεσινά 5,5 ρίχτερ,με τρομερή επιταχυνση,απόκοσμη βουή,και με τους τοίχους να πάνε και να 'ρχονται ....να γλιτώσω, λες,ακόμα κι αν πρεπει να μεταλλαχτω επιτόπου σε ψύλο,ώστε να μη με λειωσουν τα συντριμμια... ...(όμως,σεισμός=οξυγόνο και ζωή για τον πλανητη Γη)
Κι όπως εσειούνταν τοίχοι και ταβάνια,
κι ο Εγκέλαδος ακόπαστος κι οργίλος
τη δύναμή του μ' άγρια περηφάνεια
φανέρωνε, ένας τοσοδούλης ψύλλος

ας γίνω, σκέφτηκα, για να τρυπώσω
ανάμεσα απ' τα τρομερά συντρίμμια,
και τη ζωή μου πρώτα αφού γλιτώσω,
ας δικαστώ ισόβια στα θρασίμια
στους σκύλους και τις γάτες να ξοδεύω
τη ζήση μου , αίμα βρώμικο ρουφώντας,
μα 'να 'μαι ζωντανός , και ν' αγνανεύω
τον ήλιο, ας ένας δόλιος ψύλλος όντας...
ά.
...5,5 ρίχτερ με τρομερή επιταχυνση,απόκοσμη βουή,και με τους τοίχους να πάνε και να 'ρχονται ....να γλιτώσω, λες,ακόμα κι αν πρεπει να μεταλλαχτω επιτόπου σε ψύλο,ώστε να μη με λειωσουν τα συντριμμια...

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Να πας ψηλά κι αζύγωτα, να πας μακριά και πέρα

Δελβινάκι: Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο στο Πωγώνι!

%CF%80%CF%89%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9

Το Δ.Ε.Α. Πανεπιστήμιο (που θα είναι το πρώτο στην Ήπειρο και ένα από τα λίγα στην Ελλάδα) θα στεγάζεται στο παλαιό Παρθεναγωγείο Δελβινακίου και ήδη έχουν γίνει κάποιες κινήσεις για προσέλκυση επισκεπτών καθηγητών, τόσο από τα Γιάννινα, όσο και από την Αθήνα, οι οποίοι θα διδάσκουν αφιλοκερδώς (θα καλύπτονται μόνο τα έξοδα μετακίνησης), ενώ σε αυτό θα μπορεί να φοιτήσει κάθε ενδιαφερόμενος. 

 (...Αυτό το Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, σκέφτομαι  
 πως πρέπει να διδάσκει την Τέχνη της αληθινής ζωής.Να μαθαίνει στους σπουδαστές του, εκεί μες στη μάνα-φύση, πώς  ν' ακουρμαίνονται  τον εντός τους άγιο ρυθμό,το δικό του κι  αλλιώτικο ρυθμό ο καθένας.Πώς να ζούνε,όχι  "κοπιαρισμένα" και ...προγραμματισμένα,αλλά πώς να ζούνε ζωή του Ενός(=ζωή λεύτερη,μοναδική κι άμοιαστη,έτσι όπως τη θέλει ο Ένας,ο Άνθρωπος) ,κατά πώς του ορίστηκε του καθενός:λεύτερα, ξεχωριστά, άμοιαστα, ανθρωπινά...Να ζει ο καθένας σαν τον αητό:να πάει ψηλά κι αζύγωτα, να πάει μακριά και πέρα.. Σαν τον αητό, ψηλά και λεύτερα κι ας μονάχος, κι όχι σαν τα πρόβατα, χάμω κι όλα μαζί και με τη μουσούδα το ένα στον πισινό του άλλου...)

Σχολειό-πανεπιστήμιο 
άνοιξε στο Πωγώνι, 
δασκάλοι είναι ο τζίτζηκας
ο κούκος και τ' αηδόνι, 

ο άνεμος κι ο πλάτανος, 
το ρόμπολο, το κέδρο 
κι ο σπίνος με το λάλημα 
τ' αρχοντικό, τ' αλέγρο, 

κι η γρανιτένια, αδάμαστη
απροσκύνητη αφέντρα
της Πίνδου η αυτοκρατόρισσα
της γης η κόρη, η πέτρα.

Πήγα κι εγώ και σπούδαξα  
 συγνεφοπρωταντάρτης
 και πετροκαθοδηγητής 
 κι ανθοσυνταγματάρχης

και κομισάριος των πουλιών 
Δέλβινο μέχρι Γκιώνα 
και γραμματέας της άνοιξης 
για τούτον τον αιώνα,  

με την εσπέρα χάνομαι
σκορπίζω με το δείλι 
και με γυρεύει η μάνα μου 
και με ζητούν οι φίλοι,

μάνα μ' δεν γέννησες υγιό 
τότες το  '63,
διαμερισματοπόντικα
σακάτη αστό-παρία,

γέννησες μαύρο ποταμό 
να βγαίνει από το Στίχο 
να σπάει ντουβάρια και σκεπή,
να δρασκελάει τον τοίχο

να πάει ψηλά κι αζύγωτα 
να πάει μακριά και πέρα 
στο διάσελο και στο βουνό 
και στον γλαυκόν αιθέρα, 

να μελετάει το Ζέφυρο 
την Όστρια να σπουδάζει, 
τον ήλιο, την αστροφεγγιά 
τη μπόρα και τ' αγιάζι, 

όλα αστραψιά και νύχτωμα 
κι ανηφοριά και κύκλος 
κι αλλίμονο όποιον πρόλαβε, 
αδέρφια, ο αιώνιος ύπνος

σαν το πουλί στην ξόβεργα,
δίχως να βγάλει άχνα
χωρίς να νιώσει και να δει   
στο αίμα και στα σπλάχνα 

τι ξέχωρο-ένα τού όρισε 
η μοίρα του, ο θεός του, 
κι ο άμοιαστος κι αλλιώτικος  
ευγενικός ρυθμός του, 

και  στοιχισμένος στους πολλούς 
-μια κόπια, κατά βάθος-  
λάθος τον βγάλαν' τ' άστρα μιά, 
κι εφτά η Νέδα κι ο Άθως...

ΥΓ : Αυτός που διάβηκε χωρίς 
λαμπρός ν' ανθίσει κι Ένας, 
μετρήθηκε απ' τον κεραυνό  
κι απ' το βοριά κανένας!   
ά.-λεύτερη Πίνδος




       


  


Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Το δέντρο



...είναι  κάτι άνθρωποι-δέντρα, που θροϊζουν μαύρο Φως κι ανέσπερη Σιωπή ...έναν τέτοιο είδα προψές... 
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Μ' ένα τριμμένο εμπήκε του '80 
τζάκετ παλιομοδίτικο χακί 
και μια μαργαριτούλα μες στα δόντια, 
δρασκέλισε αργά το μαγαζί 

κι έκατσε μοναχός του πίσω-πίσω 
σαν ήλιος στην αχάραγη νυχτιά
κι ωσάν το δέλφινα τον πελαγίσιο 
στα μαύρα τ' αφρισμένα τα νερά,

κι απ' τα μακριά όπως στάξαν' τα μαλλιά του
μαύρη μαστίχα οι νάρδοι κι οι μυρτιές
που 'χε φυτέψει αιώνες στην καρδιά του
στις στέρφες για να πορευτεί εποχές,

 σύγκορμος ξάφνου εγίνη -πώς; δεν ξέρω,
γνέψτε του χινοπώρου να σας πει-
ένα κι ογδόντα τρία κόκκινο δέντρο 
που θρόισε Φως κι ανέσπερη Σιωπή, 

με το μισό στη ρίζα του το μπόμπα
το ουίσκυ που δεν πρόλαβε να πιει
και στα κλαριά του το παλιό τού '80 
ξεθωριασμένο τζάκετ το χακί...
ά. - λεύτερη Πίνδος - 5 Οχτώβρη του 2016



Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

D' AMORE E D' ANARCHIA !!!


D' AMORE E D' ANARCHIA
Α ρε αναστάσιμε έρωτα
με τα πολλά μποφόρια
και τ' άρυθμα μελωδικά
τ' αργόσυρτα μινόρια, 


αναρχικέ κι αδέσποτε
που σπέρνεις τους μαγνήτες
κι έλκονται αιώνες τα κορμιά
και τ' άστρα κι οι πλανήτες  


και μαυροκόκκινη οι θεoί
βαστώντας κιμωλία,
γράφουν στου Ολύμπου τα πρανή:
"D' amore e d' anarchia" !
ά. - λεύτερη Πίνδος

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη τα παϊτόνια,στα Γιάννενα...



Νάτα ! στον ήλιο τα παϊτόνια
του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη,
βγάζαν' φωνούλα ωσάν τ' αηδόνια
στ' αποσπερνό τους το σεργιάνι

σαν όργωνε η βαριά τους ρόδα
της γης το μυρωμένο χώμα,

μα διάβηκαν βροχή τα χρόνια,
συντρίμμια ο χρονος τα 'χει κάνει
τα ζηλεμένα τα παϊτόνια
του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη

 κι αυτόν τον μπαρμπα-Τάκη ακόμα
στης γης το μυρωμένο χώμα.
ά. - λεύτερη Πίνδος   
..στην αποπάνω υπέροχη photo του Άγγελου Καλογερίδη, βλέπουμε τα παϊτόνια του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη, πίσω απ' το Τζαμί της Καλούτσιας.......Ο πανδαμάτορας χρόνος διαβαίνει και σαρώνει  ό,τι έζησε κι υπήρξε χωρίς να υπηρετήσει  τον απλό-φτωχό άνθρωπο....Ό,τι όμως έδωσε χαρά και νοστιμιά στη ζωή των ανθρώπων, όπως δίνει το αλάτι στο φαϊ, δεν πεθαίνει ποτέ....Η Καλούτσια,ως  κατεξοχήν τόπος της Γιαννιώτικης φτωχολογιάς, είχε την τύχη και το προνόμιο να βγάλει απ' τα σπλάχνα της τέτοιους ανθρώπους-υπηρέτες της φτωχολογιάς , που ο χρόνος   κι η μνήμη , τους σεβάστηκε ...Ένας τους, ήταν ο μπαρμπα-Τάκης ο Ζαβογιάννης με τα παϊτόνια του..


Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Απάνω στα βουνά ο σωσμός, το φέγγος και το θάμα!


 https://www.facebook.com/AgelosPapagewrgiou
Απάνω στα βουνά ο σωσμός
το φέγγος και το θάμα,
μέγας ας γίνει εκεί σεισμός
τ' ωραίο ν' ανθίσει χάσμα, 


να γεννηθεί ο νέος ο νους
κι η ράτσα η καινούργια
για τη Μεγάλη Ανάσταση
και το τρανό το γιούργια, 

να γίνει ο Λόγος πρίγκηπας
η Γη κοινό παλάτι
κάρβουνο οι μπάνκες κι οι στρατοί
κι οι εξουσίες στάχτη, 

να κοινωνάμε τ' άχραντο
της Ουτοπίας το νάμα.
Απάνω στα βουνά ο σωσμός
το φέγγος και το θάμα.
ά. -λεύτερη Πίνδος