Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Οι χρηματαποστολές





 http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500087374

Οι ρουφιάνες οι ρουφιάνες
οι χρηματαποστολές
είναι αγαπησιάρες μάνες
μ' εκατόν οχτώ θηλές

τις θηλάζεις τις δαγκώνεις
το κεφάλαιο ξαλαφρώνεις
τις θηλαζεις τις αρμέγεις
τους βιομηχάνους κλέβεις, 

πρόσεξε μονάχα να 'ναι
ασφαλή και να γυρνάνε
σπίτι -κι ας οπλοφοράνε-
τα παιδιά που τις φυλάνε.


Οι ρουφιάνες οι ρουφιάνες
οι χρηματαποστολές
είναι γκαστρωμένες μάνες
με ολόχρυσες κοιλιές

με καισαρική στο δρόμο
και το μάνλιχερ επ' ώμου
μες στα χέρια σου γεννάνε
ξαλαφρωνουν τραγουδάνε, 

πρόσεξε μονάχα να 'ναι
τα παιδιά που τις φυλάνε
ασφαλή και να γυρνάνε
σπίτι κι ας οπλοφοράνε. 
ά. - λεύτερη Πίνδος

Εγιόρταζε κι η πέτρα...


O Πέτρος γιόρταζεν εχτές,
μα γιόρταζε κι η πέτρα,
κι επήγα πάνω στις κορφές
της Γκιώνας χίλια μέτρα,

σπίτι της, να τραταριστώ
κι αγρίμι να προβιβαστώ.

Της πήγα δυο κυκλάμινα
του Μεγαλοσαββάτου,
να μου βαστήξει άμυνα,
σαν θα κινάω για κάτου,

πέτρα να γίνω, μη σκιαχτώ,
μες στον Αχέροντα σαν μπω.
.....................................
Στο σαλονάκι της, αητοί,
ασπάλαθοι, ευζωνάκια,
κλεφτόπουλα κι αρματωλοί,
'λαφάκια κι ανταρτάκια,

παίζαν' τους δίσεκτους καιρούς,
πεντόβολα ως τους ουρανούς.

Κοντά-κοντά κι ο Μπολιβάρ,
ο Τσε κι ο Δυοβουνιώτης,
ο Τίτο κι ο Σκεντέρμπεης
κι ο Άρης Βελουχιώτης,

ψάχναν' αιτία κι αφορμή ,
να ματαβγούνε στο κλαρί.

Μα η Σάντα Κλάρα μακρινή,
κλειστά τα Δερβενάκια
κι ο Γοργοπόταμος γιορτή
με μπύρες και σουβλάκια...

Κι άναψαν άφιλτρο βαρύ,
του κόσμου την υπομονή.
....................................
Τέλος των πάντων, οι ουρανοί
δεν το 'κρυβαν το θάμα,
γιατί είχε η πέτρα τη γιορτή
κι ευώδιαζαν θυμιάμα

και "-Χρόνια -εψέλνανε- πολλά ! ",
δυο τάγματα αρχαγγελικά.
...................................
Αρχάγγελος δεν ήμουνα
να ζήσω χίλια χρόνια,
παρά κλαράκι στου σκληρού
καιρού τα παραγώνια,

προτού χαθεί αργά-αργά ,
σκήθρα τη σκλήθρα στη φωτιά.

Κι ένιωσα δυο φορές θνητός
κι ανύπαρκτη ουσία,
εκεί που η πέτρα είχε γιορτή
και κράτος κι εξουσία.

-Κι αχ μάνα μου -είπα- να 'μουνα
μαύρη πετρούλα στα βουνά.
................................
Ο Πέτρος γιόρταζε προχτές,
μα γιόρταζε κι η πέτρα,
του Πλάστη η Ύλη η Κραταιά,
η χθόνια,γκρίζα αφέντρα,

που θα μας πάρει αγκαλιά,
κάτω στα Σκοτεινά Νερά. 


α. - λεύτερη Πίνδος

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Σαν θα χτυπήσει η κόκκινη του Παρνασσού η καμπάνα . . .






Γιορτάζει ο Πέτρος σήμερα, 
γιορτάζει όμως κι η πέτρα, 
του Πλάστη η Ύλη η Κραταιά,
η χθόνια,γκρίζα αφέντρα,

γιορτάζουν και τα πλάσματα 
που πάτησαν ψηλά της, 
στον κόρφο της, στις πλάτες της 
και στ' άγια τα βουνά της,
γιορτάζουν κι όλοι οι αντάρτηδες
λησμονημένοι οπού 'ναι,
και καρτερούνε, στο κλαρί
να ξαναματαβγούνε,
μισοί στις ντάπιες τις ψηλές
μονάχοι, πετρωμένοι,
μισοί βαθιά στα μνήματα
με τ' άρματα ζωσμένοι,
βουνά ψηλά περπάτησαν
ορθοί-ψηλοί δυο μέτρα
με συντροφιά τον άνεμο
τον Άρη και την πέτρα...
...................................
Σαν θα χτυπήσει η κόκκινη
του Παρνασσού η καμπάνα,
θα κλάψει του εξουσιαστή
και του φασίστα η μάνα... 
ά. - λεύτερη Πίνδος

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Η κίχλη κι ο αστός-ψευτοκαλλιτέχνης




 ...πώς το 99% των σύγχρονων αστών-ψευτοκαλλιτεχνών, χωμένοι-χαμένοι στο απίστευτο ναρκισιλίκι τους, βομπαρδίζουν τις μάζες με σκατό , συνεπικουρούμενοι  απ' το σύστημα με τα ανίκητα μέσα του...σκοπός τους ένας:να πνίξουν τη βοή που 'ρχεται  απ'  
 τα πέρατα του κόσμου και καλεί σε ξεσηκωμό κι επανάσταση..."Είμαι ένας κομιστής του φωτός" (!!!!!!!)  δηλώνει ο μαγκάκος αποκάτω, που μες στα τόσα νεφελώδη έως επιεικώς ακατανόητα που λέει, δεν  χαλαλίζει ούτε μια κουβέντα για το ανελέητο κι άνευ ορίων σφυροκόπημα των λαών απ' τον καπιταλισμό, σαν να μη ζει σ' ετούτο τον κόσμο (...και καλά κανει αφού ζει στον δικό του κόσμο  βεβαια) : http://www.in.gr/entertainment/music/interviews/article/?aid=1500086991


 Πώς ξεγλιστράει σαν ίσκιος στην ομίχλη  
η τσίφτισσα η γλυκόλαλη η κίχλη, 
έτσι κι ο "καλλιτέχνης" ο αστός 
μονίμως βασιλιάς και καθεστώς 

γυρνάει και μασκαρεύεται κι ελίσσεται 
το μαύρο μα και τ' άσπρο υπαινίσσεται, 
ωσάν να ζει αλλού σ' άλλη διάσταση 
κι ωσάν να μην ακούει που "επανάσταση" 

βοά το αίμα του εκμεταλλευόμενου 
του φτωχοφουκαράκου του εργαζόμενου, 
ωσάν  να τα 'ναι όλα  καμωμένα 
ωραία και δίκαια κι όμορφα σιαγμένα, 

έτσι ο αστός ο ψευτοκαλλιτέχνης 
ο πρεσβευτής μιας σάπιας δήθεν τέχνης  
της εξουσίας γκεσέμι κι ευνοούμενος 
κι ο πάντα παντί τρόπω προωθούμενος, 

τα φύκια για μεταξωτές κορδέλλες 
πουλάει, και τσαχπινιές κι ωραίες τρέλες 
σερβίρει κάργα διανοουμενίστικες, 
κι εσύ που χρόνια τώρα τον οσμίστηκες, 

τις μαλακίες του λούζεσαι σε δόσεις 
αντί να πας και να τον ξεβρακώσεις 
μια νύχτα εκεί που βγαίνει κι εμφανίζεται 
και καλλιτέχνης κι ευφυία λογίζεται 

στον νου του τον βαριά ναρκισσευόμενο 
τον πλήρως απ' το σύστημα ελεγχόμενο.  
....................................................... 
Αν δεις βαπόρι στο Χελμό  
και τραίνο μες στο Αιγαίο, 
θα δεις και καλλιτέχνη αστό 
με τάλαντο πηγαίο, 

ότι μακριάθε απ' τα βουνά 
την Όστρια και τον κέδρο 
κι απ' τ' αηδονιού καθώς σκιρτά
το λάλημα τ' αλέγρο , 

παίρνει ψυχούλες το μπετό, 
μούχλα κι αιθάλη ζέχνει, 
μην ψάχνεις γλύκα και θεό 
μηδέ ανθρωπιά και τέχνη. 
ά. - λεύτερη Πίνδος 

Έτρεχε μες στη Φύση




(...όσα δεν προφταίνω να πω, όταν με ρωτάνε γιατί τρέχω καθημερινά μες στη φύση...) 

-Γιατί -του λέγαν' - τρέχεις κι όλο τρέχεις, 
και σαν τρελό αλογάκι πιλαλάς, 
πώς το μπορείς, πώς στέκεις, πώς αντέχεις 
τροχάδην κάθε ικμάδα να σκορπάς ;  

Κι αυτός τον κουρασμένο καμωνόταν 
να βγάλει οπού δεν μπόραγε φωνή, 
τι να τους έλεε, τι να αποκρινόταν, 
έτσι που άλλος ήταν κι άλλοι αυτοί,

κι έτρεχε,ξέφρενα έτρεχε στη φύση, 
ταπ-τουπ! στο χώμα εκρούανε ρυθμικά 
τα πόδια του, αχολόι και ραβαϊσι 
παιάνας , προσευχή και ψαλμουδιά,

έτρεχε κι αγρικούσε έτσι ιδρωμένος 
τις καλαμιές στο πλάι του σιγανά 
ορθές να ψιθυρίζουν venceremos  
στα Γιάννενα που ελούφαζαν σκυφτά,

έτρεχε , τους χαμόραγκες* να βλέπει 
 πώς με λαγούμια σκάβουνε τη γη,
να παίρνει ιδέες , η ώρα όταν έρθει,  
πώς να μαγκώσει τον εξουσιαστή, 

έτρεχε, κι αγρικούσε μέσα απ' όλα 
τα ζούδια, τους κρυμμένους βαθρακούς 
που τερετίζαν'  σαν τα πολυβόλα 
εχθρούς που φοβερίζουν ταξικούς,

έτρεχε, πλάι στον πεύκο και στο βράχο, 
στη λάσπη, στ' ασπαλάθια, στο νερό,
να βλέπει το λασπιάρη, τον ξωμάχο, 
τον έρμο, τον φτωχό, τον ταπεινό, 

έτρεχε, στον αιθέρα ν' ανταμώνει 
τον άφθαρτο κι αριόν και κοσμικό, 
το Σπάρτακο, τον Τσε, τον Κατσαντώνη, 
τον Άρη, το Χικμέτ, το Σολωμό, 

έτρεχε , κι άμα γύρναγε στο σπίτι, 
βουβά τον κοινωνούσε η φαμελιά, 
κάθιδρο Εσταυρωμένο και προφήτη, 
στην κάμαρη άστρο, μύρο και Νοτιά.  

Έτρεχε μες στη Φύση... 

ά. - λεύτερη Πίνδος

*χαμόραγκας=ο τυφλοπόντικας





Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Πετροσυντρόφοι των βουνών!




....το να 'χει μάθει κανείς πάνω στα βουνά , ειναι μαχαίρι δίκοπο...το βαρύτερο που 'χει να παλέψει, είναι όταν τ' αποχωριζεται και γυρνάει χαμηλά στον κάμπο.....τότε, για ν' αντέξει, λογαριάζει Τζουμέρκα τις πολυκατοικίες γύρω του....κι οξιές του Γράμμου, τα ..τηλεγραφόξυλα της πόλης....
ΠΕΤΡΟΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ
-Πετροσυντρόφοι των βουνών, των διάσελων συντρόφοι
αλλοπαρμένοι,αχόρταστοι απ' το βουνίσιο λάμπος,
που η μοίρα και το γαίμα σας βαθιά γραμμένο το 'χει,
αποδιωγμένους μια ζωή να σας βαστάει ο κάμπος,

πώς στέργετε, έρμοι, πείτε μου, στην πόλη όταν γυρνάτε,
βουνά και χώμα της βροχής κι αυγούλες φορτωμένοι,
κι αητοί οπού 'σταν, σκέλεθρα-συντρίμμια γκιζεράτε
με πέρδικες, στα χαμηλά, στη θλίψη πλιο χαμένοι;

-Λέμε Τζουμέρκα, σύντροφε, τις πολυκατοικίες,
και τα τηλεγραφόξυλα κέδρα κι οξιές του Γράμμου,
ώσπου να 'ρθούν τα Σάββατα κι οι Κυριακές κι οι αργίες
απ' τ' ανοιχτό τρελάδικο να φύγουμε του κάμπου...
ά. -λεύτερη Πίνδος

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Δυο κυπαρισσάκια





Έκλεισαν , σήμερα 20 Θερ'τή, και τυπικά, τα σχολεία...Εβλεπα , το πρωί, που ερχονταν οι μανάδες στο σχολειό, να γραψουν τα ξεπεταρούδια τους στην Α' τάξη...Μερικές, τα 'χαν και μαζί τους...Ψυχούλες 6χρονες, με φωτεινό βλέμμα και κυπαρισσένιο στήσιμο,αθώες, ανυποψίαστες για το σκοτεινό μέλλον που τους έχουν προδιαγράψει κάμποσα προχτεσινά, χτεσινά αλλά και σημερινά  γκεσέμια της εξουσιας...
...............................
Ένα τραγουδάκι, λοιπόν, για τα Ελληνάκια του 2016, τους τρυφερούς δεσμώτες μιας φυλακής, σαν την τωρινή, οικονομικά και -το τραγικότερο- ηθικοπνευματικά, εξαθλιωμένη Ελλάδα...
Ένα τραγουδάκι για τα "κυπαρισσάκια" που αρχινάν' ,τώρα, να ρίχνουν μπόι, με την ελπίδα πως δεν θα ..στραβώσουν στη μάνητα του βοριά της ασχήμιας και της γυράθε ξεφτίλας...
ΔΥΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΑΚΙΑ
Δυο κυπαρισσόπουλα,δυο κυπαρισσάκια,
στη βροχή προσεύχονταν,για τα Ελληνάκια :
-Πότισ' τες, κυρα-βροχή,μες στις καμαρούλες,
τις κοντούλες λυγαριές,τις μικρές ψυχούλες!
Θ(ε)οδωράκη πότισ' τες κι Όμηρο κι Ελύτη,
να 'χουν στις μυρτιές σχολειό και στον Ήλιο σπίτι!
Να 'χουν περατάρη τους, με κορμάκι αδράχτι,
τον αητό του Κόζιακα, τον αστροσυνάχτη,
που 'χει το χρυσό κλειδί, τις γερές φτερούγες,
να σε βγάζει στου παλιού του καιρού τις ρούγες,
στον παππού τον Όμηρο απ' την Ιωνία,
που 'χε πατερούλη-Φως, μάνα-Αρμονία
κι έσταζε στην κουπαστή, απ' τον Παρθενώνα,
στ' άστρα κόκκινο κρασί, ρόδα στον αιώνα
και το πλοίο αρμένιζε, μες στη σοροκάδα
κι άστραφτε η Μεσόγειος, Φως, Ρυθμό κι Ελλάδα !
...........................
Πότισ' τες, κυρα-βροχή, μες στις καμαρούλες,
τις κοντούλες λυγαριές, να πετούν ριζούλες,
ν' ακουμπούν στα θέμελα, απ' τον Παρθενώνα,
μπόρα να μη σκιάζονται και βαρύν χειμώνα...!
άγγελος-λεύτερη Πίνδος

Έξι ποδάρια, δυο ψυχές




Έξι ποδάρια, δυο ψυχές, 
τέσσερα αθώα μάτια,
καρδούλες δυο από χρυσό
ογδόντα εφτά καράτια,

και δυο ανοιγμένα στόματα
στον ήλιο διψασμένα
σκύβουν να πιουν κρύο νερό,
κοντά κι αδερφωμένα,

δεν έχει σκαρταδούρα εδώ,
τίποτε δεν πεθαίνει,
όλα στης Αρμονίας ψηλά
τ' αγκρέμιστα τεμένη

δοξάζουν την αλώβιαστη
τη Φύση τη μητέρα,
δοξάζονται απ' τον αυλητή
της Πίνδου τον αγέρα:

"άξιος ο φτωχός εστί,
κι άξια όλα ακόμα
τα ζούδια που 'χουν αδερφό
την πέτρα και το χώμα!"  

ά. - λεύτερη Πίνδος

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Η φωνή του Άγγελου Σικελιανού





..σαν σήμερα, στις 19 Θερτή του 1951, πέθανε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός...
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ
Πού 'ναι οι βάρδοι οι ασώπαστοι,οι αγκρέμιστοι γιγάντοι,
πού 'ναι οι τρανοί οι τελάληδες, οι μύστες της φυλής,
να πλάσουν Νόημα-Οδηγητή και Στίχο-Ιεροφάντη, 
έρμε λαέ, απ' τα Τάρταρα, γρικώντας να εγερθείς;
Τώρα, αλαλάζουν, της οκάς τσουτσέκια στις οθόνες
και κύνες νάνοι ημίαιμοι Κυνοβουλευτικοί,
τηράει με πόνο ο Όμηρος, μακριάθε απ' τους αιώνες
και σπάει τη λύρα την ιερή με πάταγο βαρύ !
Κι ωστόσο, αλήθεια, είναι φορές που κάτι στον αγέρα,
κάτι βαρύ, μυριόστομο απ' τα μάκρη του ουρανού,
βογκάει "καμπάνες βροντερές, ηχήστε πέρα ως πέρα",
κι ω! είν' η φωνή η στεντόρεια του Σικελιανού,
βογκάει στη μνήμη του λαού, καθάρια οπού 'ναι κρήνη
βρυσούλα τρισχιλιόχρονη να πίνεις σαν διψάς,
κι ο βόγκος γίνεται φωτιά, τρανή φωτιά, γιαγκίνι,
να καίονται τ' αλαλάζοντα τα κύμβαλα μεμιάς,
να ξελωβιάζονται τ' αυτιά ν' ακούν τ' ορθό το πρέπον,
τ' άξιο, το μέγα, το εθνικό, το μείζον , το αληθές,
των Αρλεκίνων οι άναρθρες κραυγές και των Νενέκων
στο βρόντο ανάκουστες να ηχούν ,γελαστικές κι αχνές.
..........................................................................
Έτσι λογιέται ο ποιητής : σ' όλα τρανός και μέγας,
στο μπόι,στο λάμπος,στη θωριά, στην πένα, στη φωνή,
κρούσταλλο διάφανο άσωστο νεράκι κρύο της Νέδας,
ρυθμό να δίνει, αγαλλιασμό, δροσούλα και ζωή.
ά. - λεύτερη Πϊνδος
ΥΓ Ακούστε, στο αποπάνω βίντεο, τη φωνή του Άγγελου Σικελιανού...φωνή Στεντόρεια...φωνή αντρίκεια...φωνή-σήμαντρο του Άθω...φωνή ν' ακούει σήμερα ο Ρωμηός πριν πέσει για ύπνο και να ξεπλένει τ' αυτιά του απ' τη λώβα του ηχητικού αχταρμά των κολοκάναλων (=αυγινή/πρωινή τηλεμαλάκυνση δήθεν ενημέρωση, μεσημβρινή κουτσομπολοκαφρίλα, βραδινή Πρετεντοροσαβούρα )... κάθε γεννιά έχει ΚΑΙ τις φωνές που της αξίζουν...παλιά: Σικελιανός, Μινωτής, Μπιθικώτσης κ.λ ...τώρα : Βλαβιανο-Χωμενίδηδες, Μπέζο-Φιλιππίδηδες, Ρεμο-Παντελίδηδες κ.λ με μια λέξη Αρχ@@ίδηδες δηλαδή...

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Μάνα μ' , σγουρός βασιλικός ...




...τούτη η φωτογραφία του μέγιστου Μπαλάφα, η δεσπόζουσα στο αποκάτω βιντεακι με το πρόχειρο τραγουδάκι μου...η μάνα , στη φωτογραφία, ένα με τ' αγκωνάρια του σπιτιού, να μοσχοβολάει απ' το μύρο των λουλουδιών που ζώνουν την πέτρινη σκάλα, καθώς κατεβαίνει στο κατώι να γιομισει τη νταμιζάνα κρασί, να πιει το φτωχολόι στο σπίτι ν' αποξεχαστεί....τι "βάρη" μάς γονατιζουν σήμερα...τι βαριά φορτίκια σήκωσαν εκείνες οι μάνες-γιγάντισσες... 

Μάνα μ' , σγουρός βασιλικός
κι αυλίτσα με πανσέδες,
δροσούλα κι Άη-Δημήτρηδες,
Θεό και μενεξέδες... 
...Να ξαποσταίνει ήσυχα,
το σπίτι μες στη νύχτα,
να βγαίνει απ' το εικόνισμα,
να ρίχνει ο Άγιος δίχτυα,
να ρίχνει στ' άστρα πεταχτή,
στη στέγη παραγάδια,
να πιάνει αστρομαλάματα
και φεγγαροπετράδια,
στο πλάι τους να τα βρίσκουνε,
τ' αγγόνια άμα ξυπνάνε,
το Φως γλυκά να χαίρονται,
τον κόσμο ν' αγαπάνε...
...Να ξημερώνει ο Θεός,
την ίδια ώρα πάντα,
σαν ταχυδρόμος με καλά
μαντάτα μες στην τσάντα...
..........................................
Μάνα μ', σγουρός βασιλικός
και πέτρινη πατρίδα.
Εγώ πολλά δε διάβασα,
εγώ πολλά δεν είδα.
Είδα τον πετροκότσυφα,
να πολεμάει τ' αγιάζι
κι είπα "όποιος σταυρώνεται
κι όποιος πονάει, αγιάζει !"
Είδα τη δρόσο του πρωγιού,
στην κάψα τ' Αλωνάρη,
να ξεδιψάει το μέρμηγκα
το μεροκαματιάρη
κι είπα "κανείς δε χάνεται
κι όλα σοφά φτιαγμένα,
απ' της Αγάπης το θεό,
απ' το θεό Τον Ένα !"
................................................
Μάνα μ', σγουρός βασιλικός
κι αυλίτσα με πυξάρι,
κι ένα αηδονάκι στην ιτιά,
και λίγο γιοματάρι
κι όλου του κόσμου οι φτωχοί
κι όλης της Γης οι φίλοι
κι ο κύρης μου Αρχάγγελος
στη φλόγα απ' το καντήλι,
να με φυλάει να με κοιτά,
να μου γλυκομιλάει,
κι απ' όταν ζούσε πιο σφιχτά,
μάνα μ' , να με βαστάει !
ά. - λεύτερη Πίνδος

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Which side are you on?





Είχε μια ακόπαστη εμμονή,
να λέει και να ρωτάει
"-Ε! Which side are you on?"
και να το τραγουδάει

τη μέρα πάνω στο γιαπί
το γιόμα στο φαϊ του
το βράδυ στο γλυκό κρασί
τη νύχτα στη σιωπή του,

μια μέρα μια καλή γιορτή
μιαν όμορφη Τετάρτη
μπήκε σαν ίσκιος στη Βουλή
σαν τον αψύν αντάρτη,

με δυναμίτη στο δεξί
κι έξι λέξεις στα χείλη
"Ε!Which side are you on?"
κι άναψε το φυτίλι...
ά.- λεύτερη Πίνδος

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Το κορίτσι του γυμναστηρίου



 ...ένα γυμνασμένο θηλυκό κορμί, είναι πηγή ζωής , σάρκινο π'ήμα, και ζώσα ωδή στον Έρωτα... 

Θηλυκός αρχάγγελος επίγειος
το κορίτσι του γυμναστηρίου
ήλιος λαμπερός ζεστός βραχύβιος 
ανατολικά της Μεσογείου 

καίει τα μαύρα μαρμαρένια αλώνια 
με τα γυμνασμένα της λαγόνια, 

π'ήμα είναι αμάραντο και σάρκινο, 
την κοιτάν' με ζήλεια του Καβάφη 
τ' Άπαντα και κρύβονται στο χάρτινο 
πλαίσιο στο γιομάτο αράχνες ράφι, 

τέτοιο ουρί τέτοιο θεϊκό "τοπ μόντελ"
είναι επιεικώς για δέκα Νόμπελ. 
ά.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Η Ρωμιοσύνη το '68




...στο λαό, που παλιότερα στα δύσκολα γιγαντώθηκε κι ατσαλώθηκε μες στο καμίνι της μουσικής του Μίκη, για να καταντήσει -αλλίμονο!- σήμερα ευνούχος στα παλάτια των εμπόρων με την αστραφτερή , πλανεύτρα τηλεπραμάτεια...

Χούντα βαριά του '68,
Ζάτουνα κι Αρκαδία,
ο Μίκης πίσω απ' το βουνό
αηδόνι σ' εξορία

πιάνει τ' Αρκαδικά βουνά
τα πλένει και τα στύβει
στης Νέδας τα βαθιά νερά
στου Φοίβου το λιοτρίβι

βγάνει απ' την πέτρα το ρυθμό
του Σύμπαντος τον άγιο
κι απ' το κλαρί το μοναχό
του σπούργου το κουράγιο

και κάθεται στο θρόνο του
και κάθεται στο πιάνο
και κάθεται στον ώμο του
κι η Ρωμιοσύνη πάνω

και πάν' μαζί κι αγκαλιαστά
και πάν' μαζί κι αντάμα
στων τραγουδιών το μαχαλά
στης Αρμονίας το θάμα,

Ήπειρο Ρούμελη Μοριά
Μακεδονία Θράκη
ψηλά στης Όστριας τα φτερά
στ' ακρόχειλα του Μπάτη ,

ποιος είδε ολάκερη φυλή
καβαλαρία να πάει
ψηλά στου Ήλιου το φαρί
να γλυκοτραγουδάει !
..................................................
Στη μπόρα φέρνει ο κεραυνός
το φως μες στο σκοτάδι,
στα δύσκολα βάνει ο λαός
της Μοίρας το μαγνάδι

ντύνεται γίγας και στοιχειό 
και γράφτει Ιστορία.
Χούντα βαριά του '68,
Ζάτουνα κι Αρκαδία.
ά. -11 Θερ'τή του 2016 - λεύτερη Πίνδος

Το "ρο" του Μάνου Χατζηδάκη





...ακούστε αποπάνω, στο τραγούδι "Ο χορός των σκύλων" (Γκάτσος-Χατζηδάκις), κι απολαύστε το τραγουδιστό, λεύτερο κι αλλιώτικο κάθε φορά "ρο" ("λο", "γο", "δο") του Μάνου Χατζηδάκι...

Ο Μάνος, γόνιμο μυαλό
κι ούτε σταλιά δογματικό,
από γεννησημιού, το "ρο"
το 'λεγε "λο" ή "γο" ή "δο", 

γιατί έβλεπε στα γράμματα
το ιερό δικαίωμα
ν' αυτοπροσδιορίζονται
στου Λόγου το στερέωμα, 

και να βαφτίζονται, αν μπορούν,
μόνα τους κατά το δοκούν...!!!
ά.-λεύτερη Πίνδος

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Του ΕΛΑΝ οι σύντροφοι οι παλιοί

 ...στον μπαρμπα-Τάσιο, παλιό μαχητή του ΕΛΑΝ  
 που 'φυγε προχτες στα 98 του... 

Σαν ίσκιοι πλάι στα λάβαρα τα κόκκινα, 
τα σύννεφα οι παλιοί οι αγωνιστές 
κοιτάν' τα μολυβιά τα θεοσκότεινα
που εβάρυναν στης Πίνδου τις κορφές,

 "μπαρμπα-Αναστάση, η Γη θα γίνει κόκκινη",
"καπεταν-Γιώργη, εσήμανε ο καιρός", 
μπριόζοι οι νεολαίοι, οι πάντα πρόθυμοι 
να ειδούν ως και στον ζόφο ολίγο φως, 

 τα ίδια ωραία λόγια μηρυκάζουνε, 
μα οι σύντροφοι οι παλιοί οι αγωνιστές 
δακρύζοντας στην άσφαλτο βουλιάζουνε 
με σηκωμένες πάντα τις γροθιές,  

σάπιες μαούνες στα νερά τα βρόχινα 
-στο ΕΛΑΝ φουρτούνες άντεξαν παλιές- 
σαν ίσκιοι πλάι στα λάβαρα τα κόκκινα 
σαν σύννεφα οι παλιοί οι αγωνιστές. 
ά. - λεύτερη Πίνδος

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Γιώργος Κοτζιούλας




Ήταν παλιά, ένας ποιητής,
αητός και παλληκάρι,
εβγήκε στα ψηλά βουνά
αντάρτης με τον Άρη,

Γιώργο τον λέγαν' στο μικρό,
στο επώνυμο Κοτζιούλα,
για την Ελλάδα μάτωσε
στους Ούνους που ήταν δούλα,

έγραψε για τη λευτεριά,
για του φτωχού το δίκιο,
για του λαού το πάλεμα
το δυνατό, τ' αντρίκιο,

τον είπαν -λέει- ελάσσονα
ποιητή(!!), μα μέγας ήταν,
αφού αδερφό και σύντροφο
οι ανθρώποι οι απλοί τον είπαν,

και πρωτοσυναγωνιστή
ο έλατος κι η πέτρα,
και φίλο τ' απροσκύνητα
τ' αγέραστα Τζουμέρκα,

κι είχα την τύχη, ο ταπεινός,
κι εγώ σ' ένα του ποιήμα,
να βάλω -άραγε, ταιριαστά;-
τη μουσική μου , ντύμα,

και να σταθώ περήφανα
με το κορμί ολοϊσιο
στο Τζουμερκιώτικο κοινό
και να το τραγουδήσω

με τη γαλάζια στο λαιμό
τη φλέβα τεντωμένη,
ίσια κατά τα όσια
της φτώχειας γυρισμένη,

και με το μάτι, ταξική
αλληλεγγύη γιομάτο,
και μάρτυράς μου, φίλοι μου,
το βίντεο τ' αποπάνω....
ά. - λεύτερη Πίνδος

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Εάλω η καρδούλα μου



Εχάραζε.Άστρο αυτός μ' εφτά φωτιές,  
βαθιά στης αγκαλιάς της τον μεγάλο
το Γαλαξία έλαμψε τρεις  φορές,
και  φως μην έχοντας να χύσει άλλο,
κύλησε στων χεριών της το πρανές 
κι "εάλω -είπε- η καρδούλα μου, εάλω" 
ά. 

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Σαν του Μίκη τη "Ροδιά", κι ωσάν το Βαλερύ Μπορζώφ . . .




Πάει καιρός που ερωτευμένος με το Σύμπαν 
και μ' ό,τι ωραίο γενικά κι απροσδιόριστα, 
δίχως αιτία στα καλά του καθουμένου 
φορές-φορές γοργά χτυπούσε κι ακαθόριστα 

η ερωτιάρα η τρελαμένη του καρδιά 
έτσι ακριβώς όπως στου Μίκη τη "Ροδιά" 
όπου καλπάζει ο Χιώτης στην εισαγωγή
σαν το δρομέα τον Μπορζώφ τον Βαλερύ:  

στ' άσπρα στα κόκκινα μπροστά γοργά ασταμάτητα 
σοσιαλιστικά περήφανα κι ακράτητα. 
ά. - λεύτερη Πίνδος

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Των (νεο)ελλήνων η φυλή






Ο αμερικάνος κάνει
τη δουλειά του μια χαρά :
με Μacdonalds, Lee και Lois,
μ' Internet και γκλαμουριά,
τον πλανήτη εξουσιάζει,
προσοχές να του χτυπά.

Κι όχι δα πως είναι λάθος,
το κορμί να ευημερεί..
Μα το γαμημένο πάθος
της φυλής υποχωρεί,
όταν στης ψυχής το βάθος,
ξεθωριάζει η Ανατολή.

Θα μου πεις, "-Τι λες, ρε μάγκα,
ποιος λαός και ποια φυλή,
που μας ξέσκισαν οι Σλάβοι,
αλλά κι οι Οθωμανοί ? "

Επ' αυτού δεν αντιλέγω.
Ενενήντα 'τα εκατό,
ο φυλετικός μας τύπος,
έχει τόνο σλαβικό.

Παρά ταύτα, κάτι άλλο,
υποδόριο, πυκνό
υποβόσκει υπογείως,
μέσα στο ελληναριό :

τ' άσματα του Θοδωράκη,
Τ' Άξιον -του Ελύτη- Εστί,
τ' αηδονάκι που γυρνάει,
απ' τη Σμυρνη ως τ' Αϊβαλί,

τα ρεμπέτικα του Μάρκου,
το κλαρίνο του Χαλκιά,
του Θεόφιλου η τρέλα,
ο καημός του Σακαφλιά,

οι "τρελοί" του Λεωνίδα,
τ' Άκη Πάνου ο "Τρελός",
κι ο τρελός ο Καζαντζάκης
που την είχε δει θεός.

Όλα αυτά κι ακόμα τόσα,
ανασταίνουν το ραγιά,
τον Γραικό τον χαμωκώλη
και τον κάνουν βασιλιά.

Όμως όλα αυτά για χρόνια,
μάθανε μ' ΕΡΤ κρατική,
με καμπάνα παντελόνι,
φασολάδα και κρασί.

Το λοιπόν, με τα Macdonalds,
μ' Internet και Lois και Lee,
νιώθουν έξω απ' τα νερά τους
και παθαίνουν εμπλοκή.

Κι έτσι ο φουκαράς ο Έλλην,
με την "προίκα" ανενεργή,
νιώθει πιο ξεβρακωμένος,
κι απ' το Δήμο το Βεργή.
.........................................
Τι τα θέμε τα Macdonalds,
το διαδίκτυο και τα Lee ?
Τερελαίν παντελονάκι !
Καραγκιόζη και φακή !

Ν' απαγγέλουμε στα όρη,
Παλαμά και Σολωμό,
και να ψέλνουμε αναπαίστους,
απ' τ' Ομήρου τον καιρό.

Να γυρνάμε με χλαμύδες
και πορφύρες λαμπερές
και να κάνουμε παρτούζες,
κάτω από αρχαίες γκορτσιές.

Να "βαπτίζεται" το σπέρμα,
κάτω απ' την αρχαία γκορτσιά
και να βρίσκει του αρχαίου,
τον παλιό τον τσαμπουκά.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Τέλος πάντων. Έχει πιάσει
πάτο τούτη η φυλή.
Φταίει της Γλώσσας το κατάντιο ?
Φταίει του Σλάβου η ψωλή,
που κατέβαινε -αιώνες-
νότια να γλυκαθεί
κι ως εκ τούτου η αρχαία ράτσα,
έχει σφόδρα αλλοιωθεί ?
. . . . . . . . . . . . .. . . .
Τα παιδάκια όταν χτυπάνε,
λένε "άουτς" κι όχι "αχ" !
Ό,τι ακούν στα Μίκυ-Μάους
και στον άγγλο τον Σεβάχ .. .
Θεωρούν το Φοίβο, Στράους
και τον Θεοφάνους, Μπαχ !

Κι ευτυχώς που οι δάσκαλοί τους,
είναι πιο ποιοτικοί :
Γιάννη Κότσιρα γουστάρουν
και Νταλάρα και Βαρδή.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει,
φιλελεύθερη λαλιά.
Σταθερά, το πάνω χέρι,
έχει η αμερικανιά.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Σε γνωρίζω από τη κόψη,
του σπαθιού την τρομερή.
Δεν μας έχουν στα υπ' όψη,
οι Ολύμπιοι θεοί.
Κουμαντάρει ο Εβραίος,
ο παπάς και το πι-σί.
Το μυαλό σκατά γεμίζει
βάζει λίπος το κορμί,
η αδράνεια ανθίζει,
ξεφουσκώνει η ορμή,
κι οι μπουχέσες προσκυνάνε,
στο γυαλί την Εθνική.

Εθνική παραφροσύνη,
έλλειμμα πανεθνικό.
Απ' τις Μπέλες ως την Κρήτη,
βρέχει μπάλες και σκατό.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ο Καρούζος είναι χώμα
κι ο Σαχτούρης σύννεφο
και δυο-τρεις που ζουν ακόμα,
δεν μιλούν από καιρό . 
ά. - λεύτερη Πίνδος