Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

"-Έλα, μανούλα νύχτα!". Ικεσία Γεωργίου Βιζυηνού προς τη νύχτα, λίγο πριν αποθάνει...


...σαν σήμερα 15 Απρίλη του 1896, πέθανε ο Γεώργιος Βιζυηνός ο μέγιστος μετά το Σολωμό Έλληνας ποιητής (κι ας αναφερεται σαν πεζογραφος κυρίως)...πριν χρόνια, στο τέλος μιας βδομάδας αφιερωμένης σ' αυτόν το μεγαλο ποιητή, φτιάξαμε και τραγουδησαμε με τα παιδιά ένα τραγούδι για τις τελευταίες ιερές του στιγμές...τα μικρά παιδιά λειτουργούνε με τον αυθορμητισμό και τη φαντασία των τρελών...ή για να το πω καλύτερα κι ακριβεστερα, τα παιδιά είναι ..αδιάγνωστοι τρελοί που δείχνουν το Φως και την Αλήθεια, μέχρι να "μεγαλώσουν" -όσα μεγαλώσουν, γιατί μερικά, ελάχιστα φροντίζουν να μη "μεγαλώσουν"- και να χαθούν πια δίχως δροσιά και χάρη στο κοπάδι...
Τη νύχτα να την αγαπάς,
ποτέ σου μην την τρέμεις!
Το 'πε παλιά ο Παλαμάς,
το 'γραψε κι ο Πολέμης: 


"To φεγγαράκι τ' ουρανού
με της αυγούλας τ' άστρα
είναι πετρούλες του Θεού
για της ψυχής τα κάστρα!"
..................
Έλα, μανούλα-νύχτα,
του κόσμου κόψ' τα δίχτυα
και πάρε με απ' εδώ
σαν άστρο μοναχό
το γιο σου τον τρελό.
................
Η νύχτα είναι πέλαγο,
καράβι το σκοτάδι,
να συνηθίζεις τον καιρό
στις θάλασσες του Άδη. 


"To φεγγαράκι τ' ουρανού
με της αυγούλας τ' άστρα
είναι πετρούλες του Θεού
για της ψυχής τα κάστρα!"
....................
Έλα, μανούλα-νύχτα,
του κόσμου κόψ' τα δίχτυα
και πάρε με απ' εδώ
σαν άστρο μοναχό
το γιο σου τον τρελό.
ά. -λεύτερη Πίνδος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου