Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Μόνο να σ' αγαπάω . . .


https://www.facebook.com/AgelosPapagewrgiou?fref=nf&pnref=story

...ένα τραγουδάκι μου, αμιξαριστο εντελώς και με τη φωνή σαν σε
live που λένε και στο χωριό μου...όπως το ηχογραφησαμε ψες αργά...
ΜΟΝΟ ΝΑ Σ' ΑΓΑΠΑΩ...
Στον ύπνο σου χιονίζει κι απόψε, καλή μου,
κι εγώ στα βλέφαρά σου πετώ, 
στην πόλη αυτή που μοιάζει με δίχτυ, μικρή μου,
πουλάκι είμαι χαμένο κι εγώ...

Πέφτει χιόνι στο μπαλκόνι,
'δές με στο τζάμι χτυπάω...
Μόνο να σ' αγαπάω έμαθα, μικρή μου...
Μη σκιάζεσαι το χιόνι...
Μονάχη σου μη μένεις, να βγαίνεις, καλή μου,
να τρως και να κοιμάσαι καλά,
κι εγώ θα σου μερώνω τον ύπνο, μικρή μου,
ν' αφήνεις μονάχα ανοιχτά...
ά.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Να τρών' τα πικροκλάρινα

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=108062495920154&set=a.108061485920255.11582.100001492111524&type=3&theater

...5 ωρες πριν...να τρεχεις δίπλα στη λίμνη,να τρως την παγωμένη τη βροχή κατευθείαν στο πετσί σου και να βλέπεις το αποπάνω εικονιζόμενο γκρίζο θάμα,το λουσμένο μες στην απόκοσμη αύρα της πεντατονίας που φυσάει βόρεια απ' το Πωγωνι, μισό τσιγάρο δρόμο... 

Σταχτιά και γκρίζα η συννεφιά
σταχτιά και γκρίζα η λίμνη, 
εδώ, στην τύχη ο Γιαραμπής 
τίποτε δεν αφήνει, 

ορθώνει ολόγυρα βουνά 
να μη ρημάζει ο κάμπος
τις μνήμες τις προγονικές 
και το παλιό το λάμπος, 

και ρίχνει ατέλειωτες βροχές 
και χιόνι-αμβροσία 
να τρών' τα πικροκλάρινα 
με την πεντατονία.... 

 ά. - λεύτερη Πίνδος

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Οφέλια Κεϊρός




ΟΦΕΛΙΑ ΚΕΪΡΟΣ 
(Οφέλια Κεϊρός,η 19 χρονη -στην πρώτη γνωριμία τους- μούσα τού ποιητή Φερνάντο Πεσόα,του ποιητή με τα 73 ονόματα...οι ποιητές υπάρχουν χάρη στις ζωντανές μούσες τους)
Για σένα, Οφέλια Κεϊρός, μικρή
 Πορτογαλέζα αμάραντη κι αθώα, 
τις νύχτες πάνω απ' την Ιβηρική
πόσα ποτάμια πέρασε ο Πεσόα,

 και πεζολάτης έφτασε ως τ' Απένινα
στα ξέπλεκα μαλλιά σου τα εβένινα...!


Πικρό στο στόμα θα 'χε το κρασί,
κόντρα θα εδιάβηκε στον κρύο Γραίγο, 
στ' άστρα, για σένα,Οφέλια μικρή,
θα ορκίστηκε απάνω απ' το Τολέδο,
  
 με τα εβδομήντα τρία του τα ονόματα
φτερά ψηλά στους ώμους του θεόρατα!!!

ά. 14 Γενάρη του 2016
 

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Οφέλια Κεϊρός, μικρή . . .

 
...Οφέλια Κεϊρός...η 19 χρονη -στην πρώτη γνωριμία τους- μούσα τού ποιητή Φερνάντο Πεσόα...του ποιητή με τα 73 ονόματα...


Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Είχα στο blog μου ένα κοντέρ . . .


..η σχωρεμένη -αγράμματη- μάνα, που από ένστικτο πάντα μ' ενθάρρυνε μικρόν στα πρώτα μου στιχογραψίματα...και με διάβαζε..και τωρα με διαβαζει, πάνω απ' τα σύννεφα...κι ας μη την έδειχνε ποτέ το κοντερ εδώ ακριβώς αποκάτω στο blog μου ετούτο, στο τελος της σελίδας...το οποίο κοντερ, τό κατήργησα-διέγραψα προχτες....αφού δεν μού 'δειχνε τη μάνα, δεν δούλευε καλά..
Είχα στο blog μου ένα κοντέρ, πού 'δειχνε τσάτρα-πάτρα 
και στο περίπου, από ποια της Γης περιοχή   
μπήκαν και με διαβάσανε -Βοστώνη, Αθήνα, Πάτρα, 
Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Κιλκίς, Κομοτηνή- 

αλλά ποτέ δεν μου 'δειχνε τη σχωρεμένη μάνα 
που ανελλιπώς με διάβαζε απ' τα σύννεφα ψηλά, 
μια μέρα ζοχαδιάστηκα και το 'κλεισα για πάντα, 
τη μάνα αφού δεν μού 'δειχνε, δεν δούλευε καλά, 

διότι η μάνα ανέκαθεν, με διάβαζε με ζέση, 
γράμματα κι ας μην ήξερε, η μάνα απ' τα βουνά, 
απ' τα δεκάξι π' άρχισα να γράφω, "αυτό μ' αρέσει 
 -μού 'λεγε", "το χτεσ'νό, Αγγελή μ' , δεν τό 'γραψες  καλά!",  


 και μ' άλειφτε όταν έγραφα, φέτες με μαρμελάδα,
 και το σκυλί που αλύχταγε, το τάιζε να  σιωπά,
είχα στο blog μου ένα κοντέρ, τό 'κλεισα χτες για πάντα, 
τη μάνα αφού δεν μού 'δειχνε, δεν δούλευε καλά. 
ά. -9 Γενάρη του 2016

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Μπαλάντα για το γείτονα



...μπαλάντα για το γείτονα....ο γείτονας, ζει σαράντα μετρα  παραπάνω   απ' το σπίτι της γυναίκας που εδώ και 30 χρόνια αγάπησε τρελά...παντρεμένος μ' άλλη, αυτός πια... παντρεμένη μ' άλλον ,κι αυτή που αγάπαγε.... με τις οικογένειές τους, αμφότεροι....αντικρυστά τα σπίτια τους... σαράντα μέτρα,κι ούτε....  
 Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ
Βγαίνει τις Κυριακές, πρωί,  
να πλύνει το μπαλκόνι, 
κι εσύ ρε καψογείτονα
πετάς σαν χελιδόνι 


μπαίνεις στα στήθια της βουτάς 
στον έμορφό της κόρφο 
και δέεσαι και κελαηδάς 
σαν μοναχός στον όρθρο,

και που λαλάς δε σε γρικά 
και που πονάς δε νιώθει  
είκοσι χρόνια στη φωτιά 
σε ψήνει εκεινο το "όχι" ,

μαύρο κι έρμο χελιδόνι 
σίδερο ψηλά στ' αμόνι 
γείτονα που τον νταλκά 
λίμνη έκανες βαθιά,  

  κύμα πάνω κύμα κάτω 
πας τη γειτονιά στον πάτο, 
και κανέναν δε ρωτάς, 
εισαι αντάρτης-έρωτας   

με φουσεκλίκια σταυρωτά 
εφτά ανεπίδοτα φιλιά
είκοσι χρόνια στο κλαρί   
χωρίς μιαν ώρα ανακωχή, 
  
μισός λειωμένος σαν κερί 
μισός χωμένος στο Δαφνί.
...................................... 
  Εσύ 'σουνα ασπούδαχτος 
κι εκείνη είχε προσόντα, 
μπορούν μαζί, ρε γείτονα, 
πουλάκι μ' ανακόντα;;;;   
 ά. - λεύτερη Πίνδος

Τα ιδιότροπα άλογα

  




 ΤΑ ΙΔΙΟΤΡΟΠΑ ΑΛΟΓΑ
Τα ιδιότροπα άλογα 
δεν έχουν γλιτωμό,
σπάνε τα χαλινάρια τους 
και πέφτουν στο γκρεμό, 

σαράντα νύχτες πέφτουνε 
σαράντα οργιές βαθιά 
σαράντα μαύρα χώνονται 
στ' αστήθι τους σπαθιά, 

φωτίζουν καθώς σβήνουνε, 
το μαύρο ουρανό. 
Τα ιδιότροπα άλογα 
δεν έχουν γλιτωμό. 
ά. 
http://gr.rbth.com/…/bisotski_o_athanato_roso_trobadoyro_19…..Βλαντίμιρ Βισότσκι , μέγας Ρώσος τραγουδοποιός...όπως όλοι οι αληθινοί καλλιτεχνες, δεν ποίησε το έργο του , αλλά το βίωσε, κάηκε σαν λαμπάδα, πέθανε στα 42 του από συνδυασμό αλκοόλ και μορφίνης...Τα Ιδιότροπα Άλογα, είναι η ζωή του συμπυκνωμενη σ' ενα τραγούδι...και το προφήτεμα του θανάτου του..

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Απ' την Καμάρα μην περνάς . . .

  




   
Τι θέλεις πες μου και περνάς  απ' την Καμάρα , φως μου,
μικρή μου αγγελοκάμωτη,  μοσκοβολιά του δυόσμου;
 Zηλεύουνε τα μάρμαρα το φέγγος της ματιάς σου 
 μελαγχολούνε οι πεσσοί με την κορμοστασιά σου,
 
 κι όλο φοβάμαι σαν περνάς,τη δύστυχη αψίδα, 
 της κουρελιάζεις το ηθικό,της παίρνεις κάθε ελπίδα,
 των οματιών της σκιάζομαι μην πάρει μάνι-μάνι 
κι απ' την απελπισία της βουτήξει στο λιμάνι...
Αχ! τους αρμούς της Πλάσης γύρνα κοίτα τους 
πώς τρίζουν σαν σε βλέπουν απ' τη ζήλεια τους! 

Αν σ' έκανε η μάνα σου, σαν οπτασία ωραία,
γίνε και μεγαλόψυχη,μωρό μου, με τ' αρχαία,
 απ' την Καμάρα σαν περνάς,για λίγο ν' ασχημαίνεις,
 αλλιώς απ' άλλο πέρασμα, σπίτι σου να πηγαίνεις,
 
γιατί φοβάμαι σαν περνάς ,τη δύστυχη αψίδα, 
 της κουρελιάζεις το ηθικό,άπονη δεσποινίδα
φοβάμαι και τα νιάτα μου, μην έβγω μάνι-μάνι  
στη φεγγαρόστρατα ο τρελός μια νύχτα πυροφάνι..
Μ'  αρρώστησες κι ούτε γιατρό δεν ρώτησα 
μικρή μελαχρινή Σαλονικιώτισσα... 
ά. -7 Γενάρη του 2016 


  

Στην Τσιμισκή, ο Έρωτας




ΣΤΗΝ ΤΣΙΜΙΣΚΗ Ο ΕΡΩΤΑΣ
Α! η νύχτα ,η τρίσβαθη η νυχτιά, μικρό μου,πώς σου μοιάζει, 
στ' Αποσπερίτη το χρυσό μαχαίρι σαν σφαδάζει, 
ξέπλεκα αυτή, ξέπλεκα εσύ, τα μαύρα σας μαλλάκια
τα ρίχνετε στα Γιάννενα,να τα 'χω για σκαλάκια 

 νά 'ρχομαι  Δρίσκο, Γρεβενά,Βέροια, Σαλονίκη, 
 ω! θά 'ρθω απόψε,μάτια μου,μη λείψεις απ' το σπίτι,  
στην Τσιμισκή στον  Έρωτα δεν δίνουν φράγκο νοίκι
όσοι αγαπάνε  και γυρνούν σαν τρελαμένοι λύκοι.

Α! η νύχτα η τρίσβαθη η νυχτιά, μικρό μου,πώς σου μοιάζει, 
μέσα σου σαν θα χάνομαι, κι ας σβήσω δεν με νοιάζει, 
μισή γκαζιά, σαν αγαπάς , ο κόσμος όλος κι όλος, 
δώδεκα ευρώ πετρέλαιο κι εφτά τσιγάρα δρόμος 

Γιάννενα, Δρίσκο, Γρεβενά,Βέροια, Σαλονίκη, 
έρχομαι απόψε, μάτια μου, σαν άστρο απ' το φεγγίτη,  
στην Τσιμισκή ο  Έρωτας  δεν παίρνει φράγκο νοίκι,
πουλιά είναι εκείνοι που αγαπούν και τρελαμένοι λύκοι

ά. - 2 Γενάρη του 2016

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Πυρετός



Το 'ξερε δεν θα στέριωνε ποτέ και πουθενά, 
σαν το δροσάτο εγύρναγε το κύμα της θαλάσσης, 
μια βλάβη -ανήκεστη θαρρείς- στα εγκεφαλικά 
τα κύτταρα, τού αλλοίωνε των νεύρων τις συνάψεις 

κι ήθελε σφόδρα ν' αγαπά και να τον αγαπούν 
βαθιά, τρελά, παράφορα, συνέχεια και με πάθος, 
αληθινά, ανυπόκριτα, και, κατά το δοκούν, 
ποτέ όμως κτητικά -αυτό το θεωρούσε λάθος- 

με πυρετό ακατέβατο λοιπόν τριάντα εννιά, 
αγάπαγε,αγαπιότανε, επί μονίμου βάσης. 
Το 'ξερε δεν θα στέριωνε ποτέ και πουθενά, 
σαν το δροσάτο εγύρναγε το κύμα της θαλάσσης. 
ά. - 6 Γενάρη του 2016

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

Οι Άγιοι στον τόπο μου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ  

Οι Άγιοι στον τόπο μου 
είναι αισθηματίες, 
δεν τους χωράνε οι εκκλησιές
κι οι αγιογραφίες. 

Τη νύχτα , τα γλυκά τους αμαρτήματα 
παντιέρες στην αστροφεγγιά κρεμάνε,  
τη μέρα, στ' ανθισμένα τους τα μνήματα 
βαρύ ρακί τις μνήμες κοινωνάνε, 
κι ύστερα με το τσίπουρο στα χείλη 
με της οξιάς τ' αμάραντο ζεμπίλι
φυτεύουν την αγάπη στα βουνά, 
τ' αγέννητα να βγούνε τα παιδιά 
αντάρτες, σαν καρπίσει ο Έρωτας.   

Οι Άγιοι στον τόπο μου,  
σαλπάρουν στο Ζαγόρι,
κι οργώνουν τα Βαλκάνια
με πέτρινο βαπόρι.  
ά. -λεύτερη Πίνδος- 5 Γενάρη του 2016