Λύκε !!!

προχτές, τρεχοντας στα Τζουμέρκα, θαρρώ πως είδα ντορό λύκου πάνω στο χιόνι...μπορεί να 'ταν κι απ' άλλο αγρίμι, όμως εγώ λύκους "βλέπω" κι "ακούω" όταν τρεχω εκεί στο βουνό στα 1400 μετρα ψηλά, γυμνός απ' τη μέση κι απάνω μες στο χιόνι...ένας λύκος που τρέχει  στο χιόνι, είναι ένας τετράποδος δραγουμάνος  του καλπαζοντος λευκού φωτός....είναι ένας  υλακτών απόστολος της απόλυτης ελευθερίας που κουβαλάν' μονάχα οι μόνοι....ένας μοναχικός τενόρος των πετροδιάσελων....ένας τριχωτός , με δόντια-καρφιά στους αιώνες,προφήτης του βουνού...

Tι γλυκό κι ωραίο αφιόνι 

πίνεις ,λύκε, μες στο χιόνι; 

Tι χρυσές φωτιές κι ελάτια 

χαίρονται τ' αγνά σου μάτια,  

και πλαντάζεις κι αγαλλιάζεις 

και σαν το παιδάκι ουρλιάζεις 

κι όλο τρέχεις κι όλο τρέχεις 

τη συμπαντική ν' αντέχεις  

αρμονία ψηλάθε απ' τ' άστρα 

κι απ' τη Γη την ξελογιάστρα 

όπου ανθό, κλαρί και ρίζα

η ματιά σου απλώνει η γκρίζα; 

 Λύκε ωραίε, που, τη ζωή σου, 

πώς να την αποτιμήσουν, 

όσοι δεν ετρέξαν' μόνοι 

και γυμνοί ψηλά στο χιόνι, 

έρημοι, τρελοί κι αθώοι 

να λουστούνε την αλόη 

των βουνίσιων των χρωμάτων,

των νυχτερινών θαυμάτων,   

φύλακες βουβούς της πέτρας 

της κυράς και της αφέντρας,  

τους Αγίους ν' ακουρμαστούνε 

στα ξωκλήσια μέσα οπού 'ναι,  

λύκε ω! λύκε  αδερφέ μου, 

συντροφάκο ακριβέ μου,

να 'χα απ' το δικό σου αίμα, 

να μη μ' ακουμπάει το ψέμα  

στων αστών το σάπιο γκέτο, 

μα στα τέσσερα να πέφτω 

σαν κι εσένανε να ουρλιάζω 

να μακραίνω, ν' αγαλλιάζω,  

να υψώνομαι στο βράχο 

και να λέω το Υπερμάχω 

και ν' αστράφτουν τα κατάσπρα 

δόντια τα λυκίσια , κάστρα 

 στων βουνών τον Παρθενώνα 

και στον άπαντα αιώνα . 

Τι γλυκό κι ωραίο αφιόνι 

πίνεις, λύκε, μες στο χιόνι,  

κι ωσάν πρίγκηπας αστράφτεις 

στρατιές αστών σαν χάφτεις 

στον αγέρα, στ' όνειρό σου,  

στο χιονιά και στ' ουρλιαχτό σου;

ά. - λεύτερη Πίνδος- 11 Δεκέμβρη του 2015