Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Τα παιδιά της καταιγίδας


...στο 8% η συμμετοχή στην απεργία των καθηγητών σήμερα σε Γυμνάσια και Λύκεια των Ιωαννίνων

*αντί να αυξάνουν, φθίνουν τα ποσοστά!...δεύτερη μέρα σήμερα της 48ωρης πανελλαδικής απεργιακής κινητοποίησης των εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μικρή ήταν η ανταπόκριση των καθηγητών στο απεργιακό κάλεσμα της τοπικής ΕΛΜΕ, αφού τη στιγμή που η εκπαίδευση βρίσκεται στο κόκκινο, στα Γιάννενα δεν απήργησε ούτε ένας τους... δέκα! ...σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν πριν λίγο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ιωαννίνων, η σημερινή συμμετοχή δεν ξεπέρασε το 8%...απήργησε ένας στους 12, δηλαδή...απήργησαν οι ολίγιστοι... οι λεβέντες... τα παιδιά της καταιγίδας...ακόμα χειρότερα τα ποσοστά συμμετοχής των δασκάλων...οι δάσκαλοι που μπήκαν στην τάξη αντί να βγουν στους δρόμους..οι δάσκαλοι που, πώς άραγε θα μπορούν να κοιτάνε κατάματα τους μαθητές τους, μιλώντας τους  τους γι' αγώνες,για Θερμοπύλες,για Μανιάκι,για Καλπάκι και Σούλι;;;;;;;;; 

Όταν οκνό στη νάρκη ζο ο ντουνιάς 
χάσκοντας σβεί της ζωντανής ελπίδας 
τη σπίθα, πέρα στης ανηφοριάς 
τις λάσπες, τα παιδιά της καταιγίδας 

βάνουνε πλάτη, ορθώνονται ψηλά 
κι ας τα χτυπάει με μάνητα ο αγέρας, 
νογώντας πως τον κόσμο πάν' μπροστά 
οι λίγοι, οι πέντε, οι δυο, ο τρελός ο ένας. 
.................................................................... 
Άσχημα  θά  'ρτουν τέρμινα πικρά, 
φτωχότεροι οι πολλοί απ' τα τώρα θα  'ναι, 
πουλιά στ' ανεμοβρόχι τα παιδιά 
"-Πατέρα, πού ήσουν τότε;" θα ρωτάνε. 

"-Ήμουν , παιδί μου, ο δόλιος στο ζυγό, 
απ' της οργής αμέθυστος τ' αψέντι, 
παραδομένος, ξέπνοος στον καιρό, 
βόιδι, στο κνούτο, αξύπνηγο, του αφέντη..." 

θα λέν' με πίκρα, τότε, στην ψυχή,  
οι άβουλοι του σήμερα οι σκιαγμένοι, 
στων τύψεων τη βαριά τη φυλακή 
απ' τα παιδιά τους τα ίδια δικασμένοι...

 Άγγελος -24 Σεπτέμβρη του 2013
λεύτερη Πίνδος 

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Οι πάλλευκοι ιαγουάροι, στην Ανεξαρτησίας και Καλάρη,στα Γιάννενα.

(Στη φωτογραφία απ' το blog photoioannina: Γιάννινα,2013.Ανεξαρτησίας και Καλάρη.Οι δυο δρόμοι με τα δεκάδες στέκια της νεολαίας, που σφύζουν κάθε βράδυ από κίνηση και  ζωή, παραδομένοι -στις 9 το πρωί, όπως μαρτυρά το ρολόι αριστερά- στην ακινησία και στη λευκή πεζότητα του φωτός...)


Ανεξαρτησίας και Καλάρη, 
ώρα εννιά και πέντε το πρωί. 
Του φωτός οι πάλλευκοι ιαγουάροι,
λάβροι,πεινασμένοι, βιαστικοί, 

ρήμαξαν  στο λυκαυγές  και πάλι,
ό,τι απ' την ωραία, νεανική, 
μεταμεσονύχτια κρεπάλη, 
έπλεε ημιθανές εδώ κι εκεί :

θραύσματα ψιθύρων και βλεμμάτων, 
μυρωδιές τσιγάρων κι αλκοόλ, 
Γραίγους φουλαριών ανεμισάντων 
και δονήσεις εναγκαλισμών.
..................................................
Τώρα, στων κτιρίων τις μετόπες, 
σ' ύπνο θα βουλιάξουνε βαθύ,
σαν τους κουρασμένους στρατιώτες 
ύστερα από μάχη φονική. 

Άγγελος
   
λεύτερη Πίνδος

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Ο απεργοσπάστης εκπαιδευτικός (γιατί, ωρέ δάσκαλε ;γιατί ;;;;)

 ...κάποτε, τον λέγαμε "απεργοσπάστη"..τώρα,  τον λένε "μη απεργό"....κάποτε, μιλάγαμε για "απεργοσπασία"...τώρα, κάνουν λόγο για "ιερό δικαίωμα στην εργασία"... όπως και να  'χει, ειδικά σήμερα που η επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα είναι άνευ προηγουμένου, ο απεργοσπάστης είναι αδικαιολόγητος και κοινωνικά νεκρός...κι άμα είναι και δάσκαλος, εκπαιδευτικός, προδότης του λαού του λογαριάζεται -με πόνο ψυχής το λέω....γιατί, κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες, ο δάσκαλος απεργεί μια για τον κλάδο του και τον εαυτό του, και χίλιες για το δοκιμαζόμενο λαό του...τι θα  'λεγε ο Παλαμάς σήμερα, βλέποντας σχολειά-φάμπρικες με απούσες την Ομορφιά, την Ποίηση, κι εντελώς υποβαθμισμένες τις Ανθρωπιστικές επιστήμες ;;;;)

Πώς διάβηκε τ' απόμερα να μην τον δει ο Πλάστης 
στο Ναζωραίο σαν έδωσε της προδοσίας φιλί 
ο Ιούδας, έτσι ωσάν σκιά διαβαίνει ο απεργοσπάστης, 
σαν το ζαβό, λυσσιάρικο του μαχαλά σκυλί.  

Κλεμένο μεροκάματο, στο βρόντο μεροδούλι, 
μια σπιθαμή το μπόι του, απ' τα νύχια ως την κορφή, 
σκλάβα η ψυχή στο Μαμωνά, άρρωστη ως το μεδούλι, 
πώς θα μπορέσει άλλη φορά, "συνάδελφε" να ειπεί ; 

Παράς μιας μέρας, της ντροπής, βαριά στην τσέπη πέτρα 
του σπάει λαγόνες και μεριά, τ' απίστομα στη γη 
να σούρνεται ωσάν σκώληκας, κάλλιο σκοινί δυο μέτρα 
να πέρναγε στο σβέρκο του, παρά τέτοια πομπή: 

στης εξουσίας τη φόβητα, να  'χει σκυφτός ενδώσει 
-γομάρι που το βουρδουλάν' και λέει κι "ευχαριστώ"- 
χέστης μπακάλης που πουλάει στέρφα κι ανούσια γνώση, 
να  'χει προδώσει Ιδανικά κι Ιδέα και λαό...

Άγγελος 
18 Σεπτέμβρη του 2013 ..οι απεργοσπάστες άρχισαν  να πιάνουν δουλειά ...γιατί, ωρέ δάσκαλοι; γιατί ;;;;;;; )
λεύτερη Πίνδος 





Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Παύλος Φύσσας ..εις μνήμην

Κι αν, Παυλο, εσύ με μουσικές επάγαινες και στίχους, 
να  'χεις μαζί των ποιητών τ' ασύνταχτο τ' ασκέρι, 
ο άλλος ήρθε ωσάν σκιά, πισώπλατα, απ' τους τοίχους, 
μ' αγκυλωτό και σβάστικα και δίκοπο μαχαίρι. 

..Μια Τρίτη τ' Ολυμπιακού, μια Τρίτη του θανάτου... 
Συντρόφοι, που το νιώσατε γλυκό το πέρασμά του, 
γαρουφαλλάκια υψώσετε και πιείτε στην υγειά του, 
άγγελος ήταν πάνωθε, άγγελος πάει και κάτω... 

Άγγελος 
18 Σεπτέμβρη 2013 
λεύτερη Πίνδος

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Ομπρός, δάσκαλε!

...οι δάσκαλοι της β/θμιας (καθηγητές) ,γιγαντωμένοι κι αποφασισμένοι, συνεχίζουν για τρίτη μέρα τον ηρωικό αγώνα τους...αύριο μπαίνουν στη μάχη κι οι δάσκαλοι  
της α/θμιας...ομπρός,συνάδελφοι ! τώρα είν' η ώρα...είναι ευλογημένες οι στιγμές που ο άνθρωπος  έχει την ευκαιρία να υψωθεί σε Άνθρωπο...το ίδιο ευλογημένες είναι κι οι στιγμές που ο δάσκαλος έχει την ευκαιρία να υψωθεί σε Δάσκαλο...

...Τώρα είν' η ώρα, δάσκαλε, η πιο μεγάλη ώρα! 
Τώρα είν' Το Μέγα Μάθημα κι η πιο τρανή σπουδή! 
Έβγα στο δρόμο ! Πάλεψε!Γίνε φωτιά! Προχώρα! 
Τώρα ή ποτέ ! Ομπρός ! Ομπρός, δάσκαλε! Εσύ ή αυτοί !...  

Πώς θα  'ταν, δάσκαλε, η ζωή χωρίς πάλη κι αγώνα, 
χωρίς ορθό αντιπάλεμα στ' άδικο, στο στραβό, 
με μπόι γιγάντου -ας άνθρωπος- κι αλύγιστο το γόνα, 
με το λαό, για το λαό, μπροστάρης στον καιρό ; 

Μια φούσκα θα  'ταν, δάσκαλε, μια χούφτα κούφια χρόνια 
μίζερα, στέρφα κι αδειανά και του πεταματού, 
τέρμινα ωσάν της όχεντρας που από τον Πλάστη αιώνια 
οχτρός 'δικάστη καθενός πλασμάτου ζωντανού. 

Κι εσύ θε  να  'σουν, δάσκαλε, μια μηχανή, μια αστεία 
καρικατούρα φλύαρη όλη μέρα στο σχολειό, 
σκιάχτρο στο μαυροπίνακα με μια άσπρη κιμωλία 
να γράφτεις γράμματα, αριθμούς και σύμβολα σωρό. 

Μα, εσύ  'σαι, δάσκαλε Έλληνα, παιδί του Μακρυγιάννη, 
γιος του Δελμούζου, του Γληνού, του Σικελιανού, 
κοινώνησες και το σεπτό νεράκι του Ιορδάνη 
μα και το Φως τ' ανέσπερο του Ολύμπιου του θεού, 

και τώρα, βράχο, δάσκαλε, στη φτώχεια και στην πείνα 
σε θέλει η μοίρα, ακάματο μεταλλωρύχο ορθό, 
να ψάχνεις στα Όσια της φυλής για ατσάλι και πλατίνα, 
να τα δουλέψεις στη φωτιά, θώρακα στο λαό.  

Σε θέλει η μοίρα, στα σχολειά αρχάγγελο και βάρδο
φύλακα ορθό κι αγωνιστή κοντά  στο Σολωμό, 
τώρα που λαίλαπα άγρια, τώρα που κύμα μαύρο, 
σαρώνει ό,τι απόμεινε στον τόπο τούτο ορθό,
  
σαρώνει νιάτα και σχολειό, σχολειό σού μοιάζει ετούτο, 
δάσκαλε, ή μαύρη φάμπρικα κι εξέταση Ιερά, 
σφιχτή στη νιότη άλυσο, στην αθωότη κνούτο
και μάχαιρα στα ορθάνοιχτα του εφήβου τα φτερά ;
  
Τώρα είν' η ώρα, δάσκαλε, η πιο μεγάλη ώρα! 
Τώρα είν' Το Μέγα Μάθημα κι η πιο τρανή σπουδή! 
Έβγα στο δρόμο ! Πάλεψε!Γίνε φωτιά! Προχώρα! 
Τώρα ή ποτέ ! Ομπρός ! Ομπρός, δάσκαλε! Εσύ ή αυτοί !   
 ...............................................................................

..Ώστε, σαν λάμψεις κάποτε, αστράκι φευγαλέο, 
δάκρυ του γιου σου στην κορφή του ολάσπρου σου σταυρού,  
Δάσκαλος να  'σαι ,Δάσκαλε, με  Δέλτα κεφαλαίο,
στη μνήμη των κατοπινών, στη μνήμη του λαού. 
  

Άγγελος 
17 Σεπτέμβρη 2013, στην καρδιά των απεργιακών κινητοποιήσεων των δασκάλων της α/θμιας και β/θμιας εκπ/σης
λεύτερη Πίνδος

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Καλούτσιανη:η συνοικία τ' Αρχάγγελου στα Γιάννενα

(Καλούτσιανη : 
η γειτονιά μου η παιδική,  
τ' Αρχάγγελου η συνοικία,
η φτωχοσύναξη η σεπτή,  
η ζώσα κι άγια μου ουτοπία... )

...Καλούτσιανη: κοτσύφι στη βροχή, 
σκούνα χωρίς πανί τα ξημερώματα 
που μέθυσε στο Μώλο με κρασί 
κι ανέβηκε απ' τη λίμνη στα Λακκώματα. 

Καλούτσιανη θα πει φτωχός, 
στενό δρομάκι δίχως φως, 
στη λάσπη αδέσποτος  ψωριάρης  μαύρος σκύλος, 
θα πει ντερβίσης κι αδερφός, 
έρμος στον κάμπο σταυραητός, 
βράχος, λιμάνι και σωσίβιο και φίλος. 

Καλούτσιανη θα πει φωτιά, 
μηλίτσα στην ξεροπαγιά, 
σακάτης μέρμηγκας στη μέση της ασφάλτου, 
θα πει κι αντάρτης στα βουνά 
που  'μεινε απ' το σαράντα εννιά 
να κάνει μόνος του ασκήσεις επί χάρτου... 

Πώς ευωδάει, μανίτσα μου, ο τόπος 
στης φτώχειας ποτισμένος τ' άγια αρώματα! 
Εδώ είναι του πατέρα μας ο κόπος, 
εδώ είναι του παπούλη μας τα χώματα... 

Άγγελος 
λεύτερη Πίνδος-9 Σεπτέμβρη του 2013  



Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Κοιμήσου, αγγελούδι μου

Σεπτέμβρης νιούτσικος χλωμός εμήνυσε χινόπωρο, 
μανδύα ωχρόν εφόρεσε στα διάσελα η οξιά, 
ο Γραίγος ψέλνει αργό σκοπό στις γειτονιές στενόχωρο, 
σ' άσωστη βούλιαξε ο Ρωμιός , θανάτου απελπισιά, 

κι άλλοι λαμπάδα ανάβουνε, κι άλλοι τα δόντια σφίγγουνε 
κι άλλοι στους δρόμους βγαίνουνε κι υψώνουνε φωνή, 
κι άλλοι απογειώνονται στον τέταρτο να φύγουνε 
μακριά απ' τη μαύρη κόλαση που ζούνε οι ζωντανοί, 

και μόνο απόξω απ' τ' ανθιστά που φέγγουν μαιευτήρια, 
φυσάει αγέρας λιόχαρος ζωή που αχνογελά 
κι ακούς μαντζόρια βρεφικά κι άσματα νικητήρια 
και παραδείσια αγγέλματα από χείλη μητρικά :  

"κοιμήσου αγγελούδι μου, κοιμήσου νάνι νάνι σου, 
κι αν δέρνει αγιάζι, μάτια μου, τον τόπο παγερό, 
κεντήστρα μάγισσα η ζωή, να μην κρυώσεις, ράβει σου 
την ξαστεριά πουκάμισο, το σύγνεφο παλτό... 

κοιμήσου αγγελούδι μου..." 

Άγγελος 
λεύτερη ανθιστάμενη Πίνδος-8 Σεπτέμβρη του 2013 


Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Στα Γιάννενα, ο καπετάνιος


 (...στη φωτογραφία : Γιάννινα, δεκαετία του '60. Ο καπετάνιος ! Μια πασίγνωστη ,στους παλιότερους Γιαννιώτες, φιγούρα....)


Ο καπετάνιος χαιρετάει
σαν νά  'ρθε η ώρα του η στερνή.
Τρελόν το πλήθος τον νογάει,
το πλήθος που  'χει  σφαλερή   
 
μια ιδέα παντοδυναμίας, 
μια ιδέα αθανάτου  στη ζωή 
και νιώθει ρίγη ευδαιμονίας 
τον καπετάνιο ωσάν θωρεί  
 
γειρτό,μισοκομμένο στάχυ 
-δέντρα περνιούνται αυτοί, αειθαλή !
Ποιος το λοιπόν, χαμένα τα  'χει ; 
Ο καπετάνιος ή αυτοί ;  
 
Άγγελος  

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Τον πήραν πάνω τα πουλιά

Φωτογραφία: Δεν υπάρχουν πια δάσκαλοι, οδηγητές, μεσσίες, ούτε καν ζεστό κοπάδι να μας παρηγορήσει. Υπάρχει ο πόνος και η μοναξιά, ελάχιστοι πολύτιμοι σύντροφοι, κάποιες αχτίδες ευφροσύνης και το λίγο ή το πολύ που κουβαλάει ο καθένας μας στη ψυχή του.

Λογάριασε λοιπόν τις δυνάμεις σου και χάραξε την προσωρινή τροχιά σου. Δέξου, ακόμη, τον χαιρετισμό και την αγάπη κάποιου που καταλαβαίνει.

                                                                                                    Τόλης Νικηφόρου
Είχε ένα ακορντεόν μπορντώ
 DELICIA ενενηντάρι, 
έπαιζε και  τον έβγαζε
μάγκα και παλληκάρι.

Δεν πούλαε δεν αγόραζε,
στο φάρο των ματιών του
ζούσε, και ξεχειμώνιαζε
ψηλά  στ' ακορντεόν του,

ν' ακούει  τα μελλούμενα,
απ' τα συγγενικά του
του αιθέρα τα πετούμενα
που κούρνιαζαν κοντά του.
.........................................
Μια μέρα που  'χε αναδουλειά
του κόσμου η βαρύτης,
τον πήραν πάνω τα πουλιά
αοιδό της Βερενίκης.

 Άγγελος
3 Σεπτέμβρη του 2013


Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Στης Πλάκας το γιοφύρι,το χινόπωρο κι ο Άραχθος...

(...τη φωτογραφία απ' το blog photoioannina:το γεφύρι της Πλάκας... ..χρώματα...θάματα...ζωή...)

Διαβαίνει το χινόπωρο 
στης Πλάκας το γιοφύρι!
Βλάμηδες-γεροβάτραχοι,
κότσυφες-καλογήροι,

τον κρόκο και τον νάρκισσο 
παντρεύουν με την πέτρα
-χρώματα,θάματα, ευωδιές, 
κάτσε, καρδιά μου, μέτρα-

η τραμουντάνα στο βιολί, 
στο κλαρινάκι ο γραίγος
στον ταμπουρά ο ζέφυρος
και στο τραγούδι ο κέδρος, 

γλεντάει , χορεύει ο Άραχθος 
μεθάνε τα Τζουμέρκα
ο Γιαραμπής αγάλλεται 
μετράει τ' ανθού τα έργα, 

εδώθε τα χρυσάνθεμα 
κι εκείθε οι μπιγκόνιες 
του βράχου τα μυριστικά
της Όστριας οι κολόνιες, 

κίτρινα , κόκκινα, μαβιά, 
νοσταλγικά κι ολάσπρα 
τ' ανθάκια του χινόπωρου 
των μερμηγκάδων τ' άστρα*

σημαίνουν φως κι εσπερινό 
Λαμπρή σημαίνουν κι όρθρο 
και χαρμολύπη ορθόδοξη 
με της νυχτός το ρόπτρο...

Ας ήμουνα, καρδούλα μου, 
ένα φτωχό χαλίκι
στου πρωτοψάλτη τ' Άραχθου
την αφρισμένη κοίτη,

αιώνια να το χόρταινα 
τούτο το πανηγύρι.
Διαβαίνει το χινόπωρο 
στης Πλάκας το γιοφύρι. 

Άγγελος 
 λεύτερη,ευωδιάζουσα Πίνδος 

*άστρο βλέπει τ' ολάνθιστο, φωτεινό ανθάκι ο μέρμηγκας, 
άμα σηκώνει ψηλά το κεφαλάκι του ν' ατενίσει το γύρω του Σύμπαν...