Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Ο αστός


Πώς αρρωστά  σκύλος κουτσός 
και σούρνεται στις στράτες, 
με τη συμπόνοια της νυχτός 
στις ψειριασμένες πλάτες, 


 έτσι  βαριαρρωστά  ο αστός 
απ' τις φασκιές του ακόμα, 
μακριά απ' της Πίνδου  το ηλιοφώς ,
τους κέδρους και το χώμα. 


 Ψάχνει στο λούσο τη χαρά, 
την πρέζα στις οθόνες, 
σπέρνει συμβάσεις και φλουριά, 
θερίζει  παγετώνες. 

 .......................................

 Άστρο μονάχο μια νυχτιά, 
πριχού χαθεί και δύσει, 
γυρνά κι οπίσω του κοιτά : 
στιγμή δεν έχει ζήσει, 


 σαν σπόρος  στο μπετό ψηλά, 
που η μοίρα η κακιά του,
χέρσα τού εφύλαγε γωνιά 
κι εχάθηκεν -αλιά του...!  

 Άγγελος 
λεύτερη Πίνδος

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Στην πλατεία στα Γιάννενα,ο διάδοχος Κωσταντίνος

   
Στη φωτογραφία, ο Κωσταντίνος, στις αρχές της δεκαετίας του '60, στην πλατεία Ιωαννίνων, πριν ν' αρχίσει η παρέλαση... 
Εικοσάχρονος -τότε- ποζάρει καμαρωτός και ..βαριοπαρασημοφορημένος, μπροστά απ' το τσούρμο  των συνταγματαρχαίων. 
Στο βάθος, το Μιτσικέλι ,και αριστερά πάνω , οι Γιαννιώτες που  
 συνωστίζονται στην ταράτσα ενός κτιρίου, να δουν  
τον κηφήνα- διάδοχο, που ..πολιορκούσε τότε στενά  τη Βουγιουκλάκη...

Στην πλατεία ο Κωσταντίνος 
-μάρμαρο φαιό τα στήθια-
"-Τίνος είσαι, μάτια μ' , τίνος ;" 
τον ρωτάνε δυο κοτσύφια... 

"-Είμαι της Απτέρου Νίκης 
του αρχαίου Καλλικράτους,
είμαι και της Φρειδερίκης 
του ακραίου παρακράτους !" 

Συνταγματαρχαίοι  κάργα
-άχρηστο, χακί μελίσσι-  
Μέριασε, κοσμάκη, αλάργα 
η παρέλαση ν' αρχίσει. 

Κούκος δεν λαλεί και σπίνος, 
δεν σπαράζει ο ήλιος πόντο. 
Στην πλατεία ο Κωσταντίνος 
με το Μιτσικέλι φόντο,


είκοσι χρονώ παιδάκι, 
τίγκα από τιμές το πέτο,
-κυνηγάει τη Βουγιουκλάκη, 
μα δεν ..του  'κατσε ούτε εφέτο.


Άγγελος 

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Αρχαίο θέατρο Δωδώνης :το πάνσεπτο αλωνάκι

Στη φωτογραφία:το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, υποκλίνεται  στη μεγαλοπρέπεια της Ολύτσικας.Μεγάλος ο άνθρωπος με τα έργα  του.Μέγιστη η Φύση με τα δικά της... 

Ετούτο εδώ το θέατρο,
το μέγα καλυβάκι, 
του Λόγου και του Δράματος
το πάνσεπτο αλωνάκι,

είδε στη νέα εποχή
το Μάνο τον Κατράκη,
την Παξινού, το Μινωτή,
το Μίκη Θοδωράκη,

μα ωσάν και την Ολύτσικα
δεν έχει να θαυμάζει :
να 'ναι Δεκέβρης άγριος
και να χτυπάει τ' αγιάζι

την πύλη πίσω απ' τη σκηνή
και την αρχαία πέτρα
κι οι βροχοστάλες να πηδούν
πάνω απ' τη γης δυο μέτρα

και ν' αλαφροζυγιάζονται
σαν τις τρελές μαινάδες,
σαν το χορό στις Φοίνισσες,
στις Βάκχες, στις Τρωάδες,

και να κρατάει αλάθητα
το τέμπο και το ίσο,
το παγερό,τ' ασώπαστο
τ' αγέρι το βουνίσιο 

κι η Πίνδος να χειροκροτεί 
το θίασο το μέγα  
οπού  'χει σάρκα τη βροχή
και τον αιθέρα γαίμα 

κι απέ να βγαίνει στη σκηνή 
το γόνυ για να κλίνει
του  μέγα τραγωδού η μορφή
του γέρο-Ευρυπίδη, 

στο Γραίγο, στην Ολύτσικα, 
στην Πίνδο και στα νέφη, 
ότι αυτοί είναι οι δάσκαλοι 
τ' ανθρώπου σ' όσα πρέπει,

αυτοί κι οι πρωτοτραγωδοί 
κι οι πρωτοκυβερνήτες 
ψηλάθε απ' τις αιώνιες
αρχοντικές τους σκήτες 

χίλιους αιώνες στη σειρά 
κι αμέτρητους ακόμα 
σαν θα ΄χει μείνει μοναχά
νερό στη Γη  και χώμα. 

Άγγελος 





Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Ο μιναρές στα Γιάννενα


 Στη φωτογραφία : Γιάννινα,1930.Σκάλα.Οι βάρκες με τ' άσπρα  πανιά, ωσάν περιστεράκια μες στη λίμνη. Ο μιναρές στο βάθος, ορφανεμένος κι ολομόναχος πια, με τα μαρσαρίσματα -σήμερα- απ' τα κάμπριο να ταράζουν τη γαλήνη του...


Πανάκια ταξιδιάρικα 
περιστερές στη λίμνη, 
χείλια παραπονιάρικα
το χρόνο και τη μνήμη 

πικρόν να φκιάνουν  αμανέ 
για τον φτωχό στο βάθος 
ορφανεμένον μιναρέ 
που απόμεινε μονάχος . 
 ........................................
Εκεί που  'πεφτε  τ'  άγριο 
τ'  Αλη-Πασά το βλέμμα, 
μαρσάρουνε τα κάμπριο 
κι οι  μνήμες στάζουν αίμα. 


Άγγελος 

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Σαράντα πέντε δάσκαλοι κι εννιά καθηγητάδες...


Ετήσια μισθοδοσία συνολικού ύψους 785.000 θα έχει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) για τα 8 μόλις μέλη της νέας διοίκησης που διόρισε η κυβέρνηση. Πρωταθλητές η νέα διευθύνουσα σύμβουλος κυρία Αναστασία Σακελλαρίου, ο Ολλανδός πρόεδρος Πολ Κόστερ καθώς και οι κύριοι Κολλιόπουλος και Γάγαλης.
Συγκεκριμένα, η αποκαλούμενη «σιδηρά κυρία» των τραπεζών, Αναστασία Σακελλαρίου θα λαμβάνει 215.000 ευρώ ετησίως ή 17.900 το μήνα καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας της μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017.  
Ο Μάριος Κολλιόπουλος, αναπληρωτής διευθύνων, θα λαμβάνει ετησίως 185.000 ευρώ ή 15.410 το μήνα...

 Τα 17.900 ευρώ το μήνα που παίρνει απ' το ελληνικό δημόσιο,η "σιδηρά κυρία" των τραπεζών, μαζί με τα 15.410 ευρώ που παίρνει ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος, μας κάνουν αθροιστικά 33.310 ευρώ το μήνα ! 
Αυτά τα χρήματα ισοδυναμούν με τις αθροιζόμενες μηνιαίες αποδοχές 54 νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, που αμείβονται με μόλις 600 περίπου ευρώ το μήνα...! 
Δηλαδή, πενήντα τέσσερις εκπαιδευτικοί , "σαράντα πέντε δάσκαλοι κι εννιά καθηγητάδες", παίρνουν τα ίδια, όλοι μαζί, με δυο μπουρζουάδες  χρηματοοικονομικούς σύμβουλους-τραπεζίτες....!  


 Σαράντα πέντε δάσκαλοι 
κι εννιά καθηγητάδες, 
παίρνουν τα ίδια όλοι μαζί,
με δύο μπουρζουάδες 

χρηματοοικονομικούς 
σύμβουλους τραπεζίτες 
τουτέστιν ατσαλάκωτους
κι ανίδρωτους κοπρίτες! 

Κι ω! ειδέστε φάτσες πάνωθε ,
στα φράγκα γλυκαμένες, 
πέτσες προσώπου στίλβουσες
στο λούσο μαθημένες, 

'δέστε τον κύριο γραβατιά, 
γιορντάνι την κυρία... 
Ψόφα, καψοφτωχολογιά, 
να ζει η μπουρζουαζία, 

ψόφα στην τάξη, δάσκαλε, 
ψόφα με τρεις κι εξήντα
να βγαίνει ο κάθε τίποτας
στων μίντια την κουίντα,

σ' ένα λεπτό, σε μια στιγμή, 
να σβήνει ν' ακυρώνει, 
με κόπο ό,τι σφυρηλατείς 
μ' οίστρο,σφυρί κι αμόνι, 

 λέξη τη λέξη, πάντα ορθός 
στον πίνακα, στην έδρα,  
πότε αυστηρά και "ξύλινα"
πότε γλυκά κι αλέγρα, 

μα πάντα  σαν τον  ποιητή,
με το Χριστό στην πλάτη 
κι άγιο κριτή το Σολωμό 
και τον Παπαδιαμάντη.
........................................ 
Μήγαρις έχω μες στον νου 
πάρεξ ντροπή κι αηδία, 
οργή με φλόγα  κεραυνού,
Γλώσσα κι Ελευθερία. 
 ........................................
Νύχτα κι αγιάζι.Στο Μυστρά
τρελοί πραματευτάδες 
σαράντα πέντε δάσκαλοι 
κι εννιά καθηγητάδες 

του ήλιου κρούουν το σήμαντρο 
και τ' άστρου την καμπάνα, 
Χρέος και Γλώσσα διαλαλούν 
και Των Ποιητών Το Μάνα,

βαστάει κεράκι ο Γληνός 
κι ο Παλαμάς λαμπάδα, 
να βλέπει να πορεύεται
στα σκότη η μάνα Ελλάδα.... 

Άγγελος 
3 Φλεβάρη του 2013


Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Άρρωστες μέρες...

Τον Γιάννη Σμαραγδή τίμησε στην Πύλο ο πρωθυπουργός
Τον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, για την ξεχωριστή συμβολή του στον πολιτισμό, τίμησε σε ειδική εκδήλωση στην Πύλο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Η ομιλία του πρωθυπουργού έκρυβε και μία είδηση: η επόμενη ταινία του σκηνοθέτη θα αφορά τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη. (θα σκάσει, φαντάζομαι,κάμποσα εκατομυριάκια επιχορήγηση, το Υπουργείο Πολιτισμού, τη στιγμή που πολύς κόσμος πεινάει).Ο Γιάννης Σμαραγδής από την πλευρά του, αφού ευχαρίστησε τον Αντώνη Σαμαρά, του αφιέρωσε μια μαντινάδα !!!!!!!!!(τα θαυμαστικά, δικά μου):«Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός, στ'Αμερικής τ'αλώνι, κι ήρθες κι έλαμψες και ήρθες νικητής, και σ'αγαπάμε όλοι». !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(τα ..αυξημένα θαυμαστικά, πάλι δικά μου).Και μια επισήμανση δική μου : βλέποντας κάποιος στην αποπάνω φωτογραφία,πώς κοιτάζει προκαταβολικά ευγνώμων ο Σμαραγδής το Σαμαρά στα μάτια, μπορεί να φανταστεί πόσο πιστά θα αποδώσει τον αιρετικό, ασυμβίβαστο και ΛΕΥΤΕΡΟ Νίκο Καζαντζάκη, στην ταινία του...

Πώς ζέχνει αφόρητα η πληγή άμα κακοφορμίσει,
το κόπρισμα άρρωστου κορμιού, το δέρμα κουναβιού,
έτσι βρωμάει κι ο διάκονος της Τέχνης, σαν θα σκύψει
να υφάνει ψεύτικο έπαινο σημαίνοντος αστού ...

Άρρωστες μέρες,άρρωστος καιρός κι άρρωστοι χρόνοι.
Μια στάλα τσίπα απόμενε, μα χάθηκε κι αυτή.
Απάνω στου συμφέροντος το βρώμικο το αμόνι
κιμάς στουμπιέται η λεβεντιά κι η Ιδέα κι η Τιμή.

Μα, θά  'ρθει ο χρόνος ο κριτής μια μέρα να χωρίσει
ήρα από στάρι,αχλή από φως,κι ασχήμια απ' εμορφιά,
κι ό,τι άξιζε στ' αληθινά, πορφύρα θα το ντύσει
κι ό,τι ήταν κάλπικο, βαθιά θα ρίξει στα σκατά.
.............................................................................
...Είναι σμαράγδια αληθινά.Είναι κι άλλα σμαράγδια
ψεύτικα : χρώμα αλλάζουνε και λάμψη ταχτικά,
σαν την πουτάνα του χωριού την τριχωτή Σμαράγδα
που καλογέρεψε έφηβη κι απεθανε τσατσά...

Άγγελος
18 Αυγούστου του 2013

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Αντώνης Κωσταντής, ο Τζουμερκιώτης ταχυδρόμος.




Για τον Αντώνη Κωσταντή 
θα ειπώ, τον ταχυδρόμο 
που δε λογάριαζε στρατί 
κι ανηφοριά και δρόμο, 

μήτε λιοπύρι και βοριά, 
μήτε βροχή και λίβα, 
μηδέ δρολάπι και χιονιά, 
μπόρα και καταιγίδα, 

κι έπαιρνε λόγκο κι ίσιωμα, 
στρατί και μονοπάτι, 
με δέκα οκάδες φόρτωμα 
βάρος γλυκό στην πλάτη 

μ' όσα ο κοσμάκης πρόσμενε 
σαν του βουνού το μάνα: 
τη σύνταξή του ο γέροντας, 
του γιου το γράμμα η μάνα ! 
........................................ 
Όταν εχάθη, στο πικρό 
του Κωσταντή το ξόδι, 
τα μονοπάτια εσκούξανε  
κι εράγισαν οι δρόμοι, 

κι η σάλπιγγά του μοναχά, 
βαριά και μουγκαμένη, 
ανθούς και δάκρυα μέτραγε 
στην κάσα απιθωμένη.

Μυριόστομη έβγαλε φωνή 
του Παραδείσου ο δρόμος 
"-Μεριάστε, αγγέλοι, να διαβεί 
ο πρωτοταχυδρόμος  

 που  'φερε μιαν οργιάν σιμά
κοντά πέντ'-έξι μέτρα
Μόναχο,Αυστράλια, Καναδά, 
Μπόστον, Νιου-Γιόρκ, Τζουμέρκα,

κι έζωσε εννιά φορέςτη Γη 
κι εφτά φορές την Πλάση, 
να πάει στη μάνα τη γραφή, 
το δώρο στο κοράσι,  

 κι οπού  'χε σάλπιγγα σταυρό
και τσάντα άγιο Βαγγέλιο 
να κοινωνάει την Ήπειρο 
χαρά και χαμογέλιο.

Άγγελος 
17 Αυγούστου του 2013



Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Αώος

Στη φωτογραφία, απ' το blog photoioannina : ο Αώος. 

(...πάνε, λέει, να "εκτρέψουν" τον Αώο...να φυλακίζουν τα νεράκια του...να τον αρμέγουν εδώ κι εκεί και παρακάτω...

...Πώς να το βάλεις φυλακή,
δύστυχε, το ποτάμι;
Μπαίνουν σε άλυσσο οι αητοί
και τ' άγριο το καπλάνι;

Ποτάμι είναι και χύνεται,
ποτάμι είναι και πάει,
δροσιά στην Πλάση γίνεται,
αχός κι ως τ' άστρα πάει...)


 Όσοι αγαπήσαν τα βουνά
κι έχουνε βλέμμα αθώο, 
βαρκούλες αρματώνουνε 
και μπαίνουν στον Αώο : 

-Χαίρε, ηλιοπότη ποταμέ, 
που κοινωνάς τ' αηδόνι, 
το Δέλβινο, την Τσαμουριά 
και το μισό Πωγώνι ! 

-Καλώς τα τα ναυτόπουλα, 
καλώς τα περιστέρια, 
με τον πουνέντε στα μαλλιά
και τα κουπιά στα χέρια ! 
....................................... 
Διακόσιους χρόνους λάμνουνε, 
διακόσιους τραγουδάνε, 
με το ποτάμι σμίγουνε, 
με το ποτάμι πάνε,  

λάμπουν στην Αδριατική 
ίαμβοι κι αναπαίστοι,
ριζίτικα στο Δούναβη
τσάμικα στην Τεργέστη. 

Άγγελος


Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Στην Παναγία την Ντουραχάνη , στα Γιάννενα

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1920. Βαρκάρης με τη βάρκα του, μεταφέρει τρεις  πιστούς, απ' τη Ντουραχάνη στα Γιάννινα...

Βαρκάρης με τη βάρκα του 
μπροστά στη Ντουραχάνη, 
τρεις νοματαίους κουβαλά 
και λάμνει μάνι-μάνι. 

Οι τρεις Τ' Άγια κοινώνησαν 
ψηλά στο μοναστήρι, 
η βάρκα το γλυκό νερό 
και των ανθών τη γύρη, 

κι  αυτός, στον άνεμο  ορθός 
πλάι στο ψηλό κατάρτι,  
το φτεροκόπι των πουλιών,
τον ήλιο και τον μπάτη... 

Άγγελος 

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Περσείδες

( ...όλα τ' αστέρια πέφτουνε 
σκόνη και φως αντάμα, 
μονάχα εσύ δεν σώνεσαι, 
μάνα, γλυκιά μου μάνα... 

 ...μάνα, βουνίσια αρχόντισσα, 
μάνα-γλυκό κεράσι, 
ως κι απ' τον ήλιο ανώτερη 
στη θέρμη και στη λάμψη...)


 Εψές στις τέσσερις παρά 
που  'χαν τα Σύμπαντα χαρά 
κι επέφταν οι Περσείδες, 
στο κάδρο εσείστης απαλά 
και  μου  'πες συνθηματικά 
"-Παιδάκι μου, δεν μ' είδες;" 

Σ' είδα μανούλα μου, ψηλά, 
σαν αστραψιά, σαν μυγδαλιά 
απάνω απ' τη Στρογκούλα, 
μπροστά ο πατέρας σταυραητός 
στητός επάαινε βιαστικός
κι οπίσω εσύ νυφούλα.  

Σ' είδα κι εχώθηκα μετά 
απ' το μπαλκόνι βιαστικά 
στο σπίτι μέσα νά  'μπω,  
"φυλάξου, μού  'λεγες, καλά, 
κόβουν οι ανθρώποι κι η νοτιά, 
σαν κόσσα αυτού στον κάμπο..." 



Άγγελος 
13 Αυγούστου του 2013-ώρα που πέφταν' οι Περσείδες



Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Το σπίτι στ' Αρχιμανδρειό στα Γιάννινα




 Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1960.Παλιό σπίτι, διακοσίων σχεδόν ετών, προτού το σαρώσει το γκρέιντερ, στο Αρχιμανδρειό. 
Τότε που ακόμα τα σπίτια  είχαν -κι επέβαλλαν- χαρακτήρα, ήθος  και, κυρίως πολιτισμό... 


Το σπίτι στ' Αρχιμανδρειό 
που αφέντη Τούρκο είχε                    
κι απέ Γιαννιώτη κι Οβριό,          
θάμαξε ομπρός του κι είδε

πεντάλφα εβραίικη και σταυρό, 
βαγγέλιο  και  κοράνι, 
είδε και γκρέιντερ, χίλια δυο 
συντρίμμια να το κάνει. 
.........................................
Οπού 'χε πάνω στη σκεπή 
φεγγάρι-καμινάδα, 
μοδάτη απλώνουν, γιάπηδες ,
στον δεύτερο, μπουγάδα,

κι οπού  'χε τα ματάκια του 
παράθυρα στον ήλιο, 
κάφροι  καρφώνονται να ειδούν 
την Τσουκαλά τη Μπήλιω.


Άγγελος  


Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Τα Τακούτσια



"Παίζουν τα καναρίνια του Ζαγοριού: τα Τακούτσια ! " ακούγεται να λέει στο ξεκίνημα του γλεντιού, στο αποπάνω βίντεο, ο Γρηγόρης Καψάλης, κάπου στο 1960... Τα Τακούτσια ήταν η κομπανία του μεγάλου Ηπειρώτη κλαριντζή Γρηγόρη Καψάλη. Όργωσαν για δεκαετίες, το Ζαγόρι αλλά κι όλη την Ήπειρο, προσφέροντας διασκέδαση στη φτωχολογιά και βαστώντας ζωντανό τον πλούτο της δημοτικής μας παράδοσης... 

Άκου, μανούλα  μ' , άκουσ' τα
του λόγκου τα κιρκίνια, 
του Ζαγοριού αμάν αμάν 
κι ωχάι τα καναρίνια, 

που 'χουνε ντέφι για φτερό,
κλαρίνο για τσιμπίδα, 
κι αντίς για ουρά, λεβέντικη 
περπατησιά κι αρίδα , 

να ξεκινάνε απ' τη Δοβρά
κι από το Σωποτσέλι 
να φτάνουνε στο Πάπιγκο
κι εκείθε στο Σκαμνέλι, 

να τραγουδάνε τους φτωχούς
και τους  ξενιτεμένους  
τους καψοβασανιάρηδες 
και τους αποθαμένους , 

κλαρίνο ο πικρο-Θάνατος 
ο Έρωτας βιολάκι    
λαγούτο η μαύρη Ξενιτιά 
ντέφι το βασανάκι , 

χορό να σέρνει η ανθρώπινη 
η μοίρα κούτσα-κούτσα
κατά πώς παίζουν και λαλούν,
μανούλα μ', τα Τακούτσια. 

 Άγγελος 

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Τα Μεγαλοπαράσκευα


  ..7 Αυγούστου σήμερα του 2013, κατακαλόκαιρο με το θερμόμετρο εδώ στα Γιάννενα να σημαδεύει τους 38 Κελσίου-υπό σκιάν- και το ημερολόγιο στα σπλάχνα του Σταυρωμένου Λαού να δείχνει, μήνες τώρα, Μεγαλοπαράσκευο -υπό πείνα και κατοχή...

...όξω μηνάει ο τζίτζηκας 
χαρά και καλοκαίρι, 
και μες στα  σπλάχνα του λαού 
βοριάς κι αγριοκαίρι, 

και Μεγαλοπαράσκευο  
 και Σταυρωμός μεγάλος
χωρίς Λαμπρή κι Ανάσταση  
χωρίς χαρά και θάλπος...  


ΤΑ  ΜΕΓΑΛΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑ

Τα Μεγαλοπαράσκευα, στο τέλος της εσπέρας,
ζύγωνε πέρα απ'' το βουνό, ένας ζεστός αγέρας
και στέγνωνε,όπως πέφτανε στου νάρθηκα τη σκάλα,
τ' άγια της μάνας του Χριστού τα δάκρυα στάλα-στάλα...

Και μοσχοβόλαε στο χωριό, της Παναγιάς το δάκρυ
κι η άνοιξη κι ο μενεξές κι η ασβέστη απ' άκρη σ' άκρη
και τραγουδούσε ο Αρχάγγελος, πέρα απ'  τους καφενέδες,
μεθώντας με γλυκό κρασί και μύρο απ'  τους μπαξέδες!
..................................
Κι άμα το σούρουπο άπλωνε τα μαύρα τα φτερά του,
ο Ναζωραίος έβγαινε απ'  τ'  άγιο σκήνωμά του
και πήγαινε και χαίρονταν τη νυχτωμένη Πλάση,
το πανηγύρι των ανθών, των άστρων το γιορτάσι!

Και γύρναγε το χάραμα, απ'  ευωδιές πιωμένος,
ίσκιος αλαφροπάτητος,γλυκός και μυρωμένος
κι έβαζε μες στην εκκλησιά τη μάσκα του θανάτου
και χώνονταν κι ησύχαζε μες στ'  ανθοσάβανά του !

Πήγαινε ο πετροκότσυφας και στέκονταν στην άκρη
κι έσταζαν τα φτεράκια του της άνοιξης το δάκρυ
κι οι μίσχοι απ'  τα γαρούφαλα και τα κομμένα κρίνα,
στα χείλη τ'  άνεμου, μικρά γινόντουσαν κλαρίνα

και φύσαε και ξεχύνονταν το μοιριολόι στις στράτες
και τ' άκουγαν και ράγιζαν οι πρωινοί διαβάτες :

"-Άχου ! ένας νιος που χάνεται, με τον ξανθόν Απρίλη
και τρέμουνε τα σύμπαντα στα κρύα του τα χείλη!
Άχου ! κι εσείς που μιαν αυγή, σαν ίσκιοι θα διαβείτε
και θα χαθείτε ολότελα κι οπίσω δεν θα  'ρθείτε..." 

 Άγγελος

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Είχα ένα ράδιο παλιό


Είχα ένα ράδιο παλιό 
ένα τραντζιστοράκι, 
άκουγα όλο Ηπειρώτικα
και λίγο Θ(ε)οδωράκη,

και το 'σφιγκα σαν γκόμενα 
στις απαλάμες μέσα   
και δε με πούλαγε ποτές 
κι είχε φωνή και μπέσα, 

και μήτε μπρίζα γούσταρε 
μήτε και μπαταρία, 
απ' την ψυχή μου έπαιρνε 
ρεύμα κι ευαισθησία, 

με γλύκαινε, με ξόδευε 
μ' έκανε σεντονάκι  
στην κάμαρη αυτοκράτορα
στο δρόμο τζιτζικάκι,

σαράντα χρόνια γιατρικό 
κι άγγελος και σαράκι.
Είχα ένα ράδιο παλιό 
ένα τραντζιστοράκι.  
.............................. 
Μια μέρα, τα ερτζιανά 
παίζανε όλο ξένα. 
Έπεσε κάτω,γίνηκε 
κομμάτια χίλια ένα.

Άγγελος 
 2013 

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Έφαγα ψες,ψωμί ξερό/ κι όνειρο είδα μαγικό


Όλα είναι απλά,
μη μπερδεύεστε μάγκες,
είναι σπίτια ψηλά
είναι κι άλλα παράγκες.

Είναι τ' αφεντικά,
είναι κι οι μεταπράττες,
είναι κι η εργατιά
με τον κόσμο στις πλάτες.


Έφαγα  ψες,ψωμί ξερό
κι όνειρο είδα μαγικό:
ρίχναν' οι αγγέλοι  τα φτερά, σαν δέντρα φυλλοβόλα
και ζώνονταν τα μάνλιχερ και πιάναν'  πολυβόλα
και  στους λαούς μοιράζανε  τον πλούτο του Κυρίου
στη σάλα του μασονικού του διευθυντηρίου.


Όλα είναι απλά,
μείνε απόξω απ' το ρέμα
 βάστα μάτια ανοιχτά
κι ανυπόταχτο αίμα. 

Είν' ο επίσκοπος
είναι κι ο τραπεζίτης
είναι κι ο νηστικός
ο φτωχοφαμελίτης. 
 
Έτρεξα, νύχτα, στο βουνό,
κι όραμα είδα μαγικό:
ρίχναν' οι αγγέλοι  τα φτερά, σαν δέντρα φυλλοβόλα
και ζώνονταν τα μάνλιχερ και πιάναν'  πολυβόλα
και  στους λαούς μοιράζανε  τον πλούτο του Κυρίου
στη σάλα του μασονικού του διευθυντηρίου.


Άγγελος
5 Αυγούστου του 2013



Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Ο κλαριντζής



 (Στη φωτογραφία, ο μέγιστος κλαριντζής Κίτσος Χαρισιάδης, απ' τη Ζαραβίνα(Λίμνη) της Ηπείρου) 

Στα ξεραμένα, τα στεγνά 
του κλαριντζή τα χείλη, 
γόπες κρεμάστηκαν βουνά 
και μερακλήδες χίλιοι, 

 κρεμάστηκε και μια ξανθιά, 
της είχε τάξει βέρα 
της έφαγε δυο μαγαζιά 
κι ένα στη μπαρμπουτιέρα,  

"Πουλιά μου διαβατάρικα", 
"Καπέσοβο", "Μαργιόλα",  
βροχή τα κατοστάρικα 
τα χέρια πολυβόλα,  

γύρω στο επιστόμιο 
κακό στοιχειό γυρίζει 
πενήντα χρόνια κώνειο 
και θειάφι τον ποτίζει,  

να ξενυχτάς είναι χτικιό, 
αρρώστια το πατάρι, 
σαν χτες παιδάκι ήταν μικρό 
και νιος και παλληκάρι, 

 τον πήρε η νύχτα από τ' αυτί 
τον πάτησε στο χώμα 
τού  'σκαψε κι όψη και ψυχή 
κι αράδα σκάβει ακόμα,  

προψές έφτασε στ' άντερο 
μπροστά σιμά στη ζώνη 
τού  'βρε θρεμμένο από καιρό 
καρκίνο σαν λεμόνι,  

δυο κοπελούδια έχει μικρά 
ζωή μετράει δυο χρόνια 
"Θα πάω να βρω βαθιά σπηλιά" 
"Μαύρα μου χελιδόνια",  

"Σαράντα βάρκες στο γιαλό" 
"-Τι έχεις μωρ' Αλεξάντρα;" 
-Κλαίω το κλαρίνο τ' ορφανό, 
το μερακλή τον άντρα,  

"Ντελή-παπας" κι "Αμάραντος" 
και "Μικροκωσταντάκη", 
πατάρι ίσον θάνατος 
και γλύκα και μεράκι.  

Άγγελος 
4 Αυγούστου του 2013 

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

Να λες πως ήρθες στη ζωή/ και διάβηκες σαν δίνη(Ο Σιντ Μπάρετ κι ο Διονύσιος Σολωμός συζητούν περί Τέχνης)






 Σιντ Μπάρετ-Διονύσιος Σολωμός, δυο άνθρωποι της Τέχνης που συγγενεύουν αφάνταστα...και οι δυο τους, "σίγησαν" νωρίς...και οι δυο τους πέταξαν αλλιώτικα για κάμποσο, με τα φτερά του LSD ο πρώτος, μ' εκείνα του αλκοόλ (σε βαθμό αλκοολισμού)  ο δεύτερος...και οι δυο τους, "έφυγαν" αποτραβηγμένοι, ζώντας ολομόναχοι στο σπίτι τους...και το σπουδαιότερο, και οι δυο τους, αδιαφόρησαν πλήρως για το πώς θα εκληφθεί το έργο τους...απολάμβαναν, ως αληθινοί καλλιτέχνες, τη θεία στιγμή της δημιουργίας, τη σαγήνη της γέννας, το φιλί της αθανασίας δηλαδή...οι τεχνοκρίτες κι ειδικά για τον Σολωμό οι φιλόλογοι, φαιδρά ίσως , επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τα ανερμήνευτα, δοκιμάζοντας να εισχωρήσουν στα άδυτα του ψυχισμού του, ζυγίζοντας(!) , μετρώντας(!) κι αποτιμώντας τελικά ,ωσάν μπακάληδες, αδυνατώντας να εννοήσουν στο ελάχιστο τι εστί αληθινή Τέχνη... 
...σ' ό,τι ειδικά,έχει να κάνει με τον Σιντ Μπάρετ τον ιδρυτή των Pink Floyd,πάντοτε, οι άνθρωποι θα ανακαλύπτουν μέσα στα (σχετικώς λίγα) τραγούδια του, ένα ταλέντο μεγαλύτερο από αυτό που τελικά κατέγραψε η ιστορική πραγματικότητα. Γιατί τα τραγούδια που έγραψε μόνος του ή με τους Pink Floyd, άλλοτε φωτεινά και άλλοτε σκοτεινά αριστουργήματα, «φωνάζουν» πως ο δημιουργός τους ήταν ένας σε βάθος καλλιτέχνης, που απολάμβανε το πόνημά του και απεχθανόταν τη διαδικασία που το συνόδευε...   
  ...σχετικά με το Διονύσιο Σολωμό, τώρα...το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τίποτα δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «...(Ο Σολωμός) πάντα τα έγραφε, αλλά ποτές του δεν τα έγραψε»... Οι πρώτες απόπειρες ερμηνείας του φαινομένου της αποσπασματικότητας ήταν περισσότερο εξωκειμενικές: η "αδυναμία" ολοκλήρωσης(!!!) ερμηνευόταν ως αιτία της απουσίας της κατάλληλης πνευματικής ατμόσφαιρας που θα του έδινε κίνητρο να ολοκληρώσει τα έργα του(!!!), ή της απουσίας ικανοποιητικής λογοτεχνικής παράδοσης την οποία θα μπορούσε να ακολουθήσει(!!!) , ή δίνονταν ψυχολογικές ερμηνείες σχετικά με τον αλκοολισμό του ποιητή(!!!!!!!!!!)...



  Σιντ :-Έκαμα, ποίησα, αρμόνισα, 
το αλλιώς, το αλλού και τ' άλλο, 
με δίκασα, με πόνεσα, 
με φόρτωσα μεγάλο 

σταυρό,  στα ίσια για να 'ρθεί
ψευτοϊσορροπημένη, 
η τόσο απ' τους θεούς ζωή 
ταλέντο φορτωμένη, 

τραγούδια ολίγα έγραψα, 
στο LSD χωμένος,
μες στα σκοτάδια μου έλαμψα, 
ταξίδια χορταμένος,

μα, απ' όλα πάνω, η θεία στιγμή,
της γέννας η σαγήνη, 
αυτό η τρανή είν' η απολαβή 
η Τέχνη οπού σ' αφήνει

Διονύσιος:-Τους στίχους μου τους κόλλαγα
στην κουπαστή του ανέμου
ποτέ μου δεν τα σκόλαγα 
τα ποιήματα, ποτέ μου, 

κι αν  είπαν πως ευθύνεται
η αιθυλική αλκοόλη, 
που δεν φανέρωσα ποτέ 
στην Ποίησή μου όλη 

"έργα", πάρεξ εδώ κι εκεί 
στίχους  χύδην γραμμένους
σαν κόκους χώμα που η βροχή 
αφήνει σκορπισμένους, 

δεν ξέρουν πως η θεία στιγμή, 
της γέννας η σαγήνη, 
αυτό η τρανή είν' η απολαβή 
η Τέχνη οπού σ' αφήνει.  

Σιντ-Διονύσιος (μαζί) : -Πώς κατεβαίνει ο ποταμός 
 σαν πυρκαγιά απ' το μέλλον,
πώς τη νυχτιά ένας ουλαμός
πιωμένων αρχαγγέλων,  

που  'χουν ρομφαία το φιλί  
κι ορθάνοιχτες φτερούγες
αγάπη να γιομίσει η Γη 
κι έρωτα άγιο οι ρούγες,  

να  φκιάσουν το καινούργιο ον
τη ράτσα την καινούργια 
ολόισια  από των ποιητών 
βγαλμένη τα τραγούδια,

πώς πάει η μάνα στο παιδί 
και το παιδί στη μάνα 
κι ο ερημίτης στη σιωπή 
για νά  'βρει τη νιρβάνα,  

 έτσι η ψυχή του αληθινού 

τραβάει του καλλιτέχνη, 
χωρίζει ολότελα απ' τον νου, 
γκρεμιέται, σπάει και πέφτει, 

ματώνει, γδέρνεται, βογκά, 
σαν το λαγό κρεμιέται, 
χάνεται, αγάλλεται, πονά, 
ξέψυχη ευχαριστιέται, 

 σαν νιώσει εκεί στη θεία στιγμή
της γέννας τη σαγήνη.
Αυτό η τρανή είν' η απολαβή 
η Τέχνη που σ' αφήνει, 

αυτό είναι μόνο αυτό, μηδέ  
 το "να νικάς τη λήθη",
μηδέ  η δικαίωση η μπλαζέ 
του αστείου του τεχνοκρίτη, 

μηδέ το χειροκρότημα, 
μηδέ κι η Ιστορία. 
Το βάσανο, το απόκτημα, 
η τρέλα, η αρμονία, 

να υψώνεσαι στο κύτταρο 
θεός , φωτιά και λάμπος, 
σαν έρμο μαυρολίθαρο 
που το ζηλεύει ο κάμπος, 

να λες πως ήρθες στη ζωή 
και διάβηκες σαν δίνη.  
Αυτό η τρανή είν' η απολαβή 
η Τέχνη οπού  σ' αφήνει.-  

Άγγελος 
2 Αυγούστου του 2013