Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Γυναικομαστία τηλεορασελλήνων

Τέλος εποχής

Έκλεισε το ιστορικό βιβλιοπωλείο της «Εστίας»

Οι εκδόσεις της «Εστίας» θα συνεχίσουν κανονικά την δραστηριότητά τους 
Αθήνα
Έκλεισε το Σάββατο 30 Μαρτίου 2013, μετά από 128 χρόνια λειτουργίας, το ιστορικό βιβλιοπωλείο της «Εστίας» στην οδό Σόλωνος 60, στο κέντρο της Αθήνας.Το βιβλιοπωλείο άνοιξε το 1885 και μεταφέρθηκε πριν από 21 χρόνια από την οδό Σταδίου στην οδό Σόλωνος.
Η μετακόμισή του ήταν η αιτία να μεταφερθούν πολλά βιβλιοπωλεία στον συγκεκριμένο δρόμο, και τελικά η περιοχή να γίνει αυτή με τα περισσότερα βιβλιοπωλεία στην πρωτεύουσα.
Αποτέλεσε στέκι συγγραφέων και βιβλιόφιλων πολιτικών και δημοσιογράφων όλα τα χρόνια και μέχρι σήμερα. 
 
 
Ο κόσμος βλέπει τούρκικα 
βλέπει και Μαμαλάκη 
κι ας λέει το ψάρι ερίφιο 
και το ψωμί ψωμάκι. 

Σκολάσανε οι ποιητές, 
πέθαναν τα βιβλία, 
ένα με τ' άλλο κλείνουνε 
τα βιβλιοπωλεία. 
 
Πάει το βιβλιομάγαζο 
τ' ωραίο της Εστίας. 
Τα πρόδρομα συμπτώματα 
της γυναικομαστίας, 
 
σκάσανε μύτη στου Έλληνα 
το στέρνο όπου φουσκώνει 
μπάλα στ' αστήθι το ζερβό 
και στ' άλλο μια οθόνη. 
 
Άγγελος 
31 Μάρτη του 2013 

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Το κάτουρο στο MEGA




Στου χρυσαυγίτη βουλευτή  
το κάτουρο, στο MEGA, 
αυτός που θα εναντιωθεί 
θα πράξει σφάλμα μέγα. 

Ο τύπος, πέρα απ' τις πολλές
φαιδρές του τις στρεβλώσεις,
τις  φασιστορατσιστικές
κι ανόητες αγκυλώσεις, 

έκανε αυτό που θα 'πρεπε 
καθένας μας να κάνει 
συχνάκις διερχόμενος 
απ' τη MEGA-λη στάνη

με τα πρετεντερόσκυλα 
και τα καψηγομάρια 
τις τρεμογελαδόψειρες 
και τα τσιμοζαγάρια, 

άτινα  παίζουν το χαβά
πέντ' έξι μανδαρίνων
και σπάν' το δείλι στις οχτώ 
τ' αρχίδ@@ια των  Ελλήνων.
....................................... 
Τουτέστιν, η ασύστολη
 των μίντια η μαφία
κι η δημοσιογραφική 
απύθμενη αλητεία , 

θέλουν γερό κατούρημα, 
χέσιμο με μανία, 
κατροκλανομεθάνιο 
και ζέχνουσα αμμωνία, 

στα δυνατά, στα τρίσβαθα 
θεμέλια των ναών τους, 
στις πόρτες, στους τετράψηλους
τους τοίχους των σταθμών τους, 

να πίνει μπύρες σπίτι του 
ο κάθε πικραμένος, 
και να τραβάει να κατουρά
κανάλια επισταμένως, 

ξεφτιλοπρωινάδικα, 
τηλεαποχαυνωτήρες, 
δημοσιοκαφρόσκυλα, 
ψυχοπνευματοθήρες. 
..................................... 
Τον Μακρυγιάννη σκέφτομαι 
απόξω από το MEGA 
να βγάζει όξω τον μπούτσο του, 
τον μπούτσο της κι η πλέμπα, 

η πλέμπα και το πόπολο 
με τα πουγκιά τα στέρφα,
μύριοι νομάτοι στη γραμμή
ακόπαστα κι αβέρτα

τάγματα θεονήστικα
και φτωχολεγεώνες, 
 να κατουράνε τα μπετά
να πέφτουν οι κολόνες 

να σκούζουν να τσιρίζουνε 
λούγκρες τηλεπερσόνες, 
να βγαίνει ο Κάλβος στις νεκρές 
ανενεργές οθόνες, 

της Γλώσσας  τ' αγιολούλουδο
να ξανανθεί το μέγα, 
ψηλά στα ερείπια του STAR
του ANTENA και του MEGA.-

Άγγελος 
27 Μάρτη του 2013

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Στο σπίτι της κυρα-Καλής



(... Μόλυβος της Λέσβου....Πασχαλιά του '98...στο σπίτι της κυρα-Καλής,μιας υπέργηρης αρχόντισσας που ζούσε ολομόναχη, με την καταστροφή της Σμύρνης ολοζώντανη στο νου και τους πατριώτες της -Έλύτη-Βενέζη- συχνά-πυκνά στα χείλη της....Κατεβατά ολόκληρα, θυμόταν κι αράδιαζε από δαύτους...)


Στο σπίτι της κυρα-Καλής,
καθόσουν δίχως να ενοχλείς
των κάδρων τα φαντάσματα,
στων ντουβαριών τα χάσματα.

Διάβαιναν στο παχύ χαλί,
πρόσφυγες πέρα απ' τ' Αϊβαλί,
τη Σμύρνη και την Πέργαμο,
μ' ανθάκια από σφένταμο,

στα μαύρα-αχτένιστα μαλλιά
και στ' άδεια μάτια τα θολά
και γέμιζε ο οντάς, παλιούς
Μυτιληνιώτικους σκοπούς,

βροχούλες Αυγουστιάτικες
και χαραυγές Μαγιάτικες
κι άλογα-κύματα μ' αφρούς
και χοροστάσια με θεούς

κι αγέρηδες και πέλαγα
και πλοία μισοπέλαγα,
στους τοίχους και στις περατιές,
κάτω απ' τις σκάλες τις παλιές,

στ' αφώτιστο υπόγειο,
στο βίο τον Ιώβειο
της όμορφης κυρα-Καλής
που τράβηξε όσα άλλος κανείς,

μα κάρπισε και κράτησε
κι όλο τον κόσμο αγάπησε.
............................................
Στο σπίτι της κυρα-Καλής,
ίδιος δεν έβγαινε κανείς.
Θνητός φτωχούλης έμπαινες,
μ' ίσκιο Αρχαγγέλου έβγαινες,

με του Βενέζη τα φτερά
και του Ελύτη τη φωτιά,
ήλιος ζεστός κι ηλιάτορας,
στο Μόλυβο αυτοκράτορας

κι αγνάντευε η κυρα-Καλή,
ψηλά απ' το κορφινό σκαλί,
σου 'γνεφε, σε χαιρέταγε
κι ορθή στ' αστέρια πέταγε,

με το νοτιά γι' αμάξι της,
παιδούλα στα δεκάξι της . . .

  
Άγγελος

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Είναι θεριό ο Μίκης



(Μπήκε προχτές στο νοσοκομείο, ο Μίκης, με λοίμωξη του αναπνευστικού....)


Είναι ποτάμι κι  άνεμος, 
είναι θεριό ο Μίκης, 
δεν τον κολλάει κακό χτικιό
μηδέ κι ιός και μύκης. 

Καμιά φορά αριά και πού, 
τον πιάνει καμιά γρίπη , 
κοιτάζει τ' Αρχιπέλαγο, 
γυρνάει κατά την Κρήτη, 

εισπνέει  θαλασσινό βοριά, 
Ελλάδα κι αρμυρίκι  
και ξαναγιάνει στη στιγμή 
και γίνεται περδίκι 

κι άστρο κι Ολύμπιος σταυραητός 
κι ανοίγει τις φτερούγες 
για να οδηγάει το Ελληναριό 
στου Σύμπαντος τις ρούγες. 

Άγγελος Παπαγεωργίου
19 Μάρτη του 2013






Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Απωλεσθείσα ερημία

 Στη φωτογραφία : μονή Προδρόμου-Δημητσάνα.Κρανία μοναχών-καλογήρων της μονής.Εκείνοι  που λάτρεψαν την ερημία του κελλιού, δικασμένοι τώρα σ' έναν αβάσταχτο γι' αυτούς, συγχρωτισμό,μοιάζουν στην επάνω φωτογραφία να μπήγουν μ' απόγνωση τα δόντια τους στο σίδερο της λαμαρίνας, για ν' ανοίξουν τρύπα ,θαρρείς, να βρεθούν καθένας μονάχος του πάλι, στη γνώριμη-λατρευτή ,πλην όμως για πάντα απωλεσθείσα,ερημία του κελλιού...

Τόσο που χρόνια οι  μοναχοί, εζήσαν' στο  κελλί τους
μονάχοι -αγρύπνια, προσευχή, μετάνοια και ψαλμό-
το 'φερε ,στην κατοπινή, η μοίρα , τη ζωή τους, 
να νιώσουν της κοινότητας  τον άγνωρο παλμό. 

Μα, πόσο αβάσταχτο, μ' αμνούς ,να συνωστίζονται όμοια ,
ένας να κρούει στο παγερό ριζάφτι του αλλουνού...
Στους πέντε να τους σκόρπαγαν ανέμους, κάλλιο τα όρνια, 
ωραία καθένας μόνος του, να στέκει όπως πριχού!
  
Κι ω! να! βαθιά στο σίδερο, οι καλόγεροι τα δόντια
όσα τους μείναν' μπήγουνε, μ' απόγνωση βαριά,
ν' ανοίξουν τρύπα, να χωθούν μόνοι!Του κάκου ! Αιώνια,  
την ερημία που απώλεσαν θα ψάχνουν στη σκουριά. 

Άγγελος 
16 Μάρτη του 2013

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Του Μπιθικώτση η φωνή



 
"Φεγγάρι, μάγια τού 'κανες και περπατά στα ξένα",
να πάει στη μάνα υπομονή, να φέρει και σε 'μένα,
δεμένες στη φωνούλα του και στ' απαλό του γρέζι,
κουβέντες ντρέτες κι όμορφες, γλυκές σαν πετιμέζι.
.......................................
"Ήταν καλός κι ήταν γλυκός κι είχε τις χάρες όλες",
κι ανθίζανε στο διάβα του, του Παραδείσου οι βιόλες.
Είχε κι αηδόνια κι άγγελους, στ' αντρίκειο του λαρύγγι
και χελιδόνια κι άβυσσους στην άκρη στο μηλίγγι.

Είχε "Αγάπης αίματα", "Περβόλια" κι εργατάκια,
"Τον Παύλο και τον Νικολιό" και του Μαγιού τ' ανθάκια,
τη "Δραπετσώνα", τη "Μυρτιά" κι όλη τη "Ρωμιοσύνη",
στα μάτια του τα καστανά, που 'φεγγαν καλοσύνη.
..................................
Πώς φτερουγάει ο σταυραητός, απάνω απ' τα ρουμάνια
κι απ' των γκρεμών τ' απάτητα, τ' απόκρημνα στεφάνια,
έτσι φτερούγαγε κι αυτός, με νότες για φτερούγες,
στης Αρμονίας τα βουνά, στης Ομορφιάς τις ρούγες.

"Μες στις θαλασσινές σπηλιές", με τον "Καμπούρη Αντρέα",
"στη γειτονιά του φεγγαριού", Μακρόνησο και Κέα,
"το πόδι ελαφροπάτητο" στα σύννεφα πατούσε
και μέθαγε με τη βροχή και γλυκοτραγουδούσε.
..................................
Φωνή σαν μαυρολίθαρο, που κρούει σ' άλλο λιθάρι
κι η σπίθα τους βγάζει φτερά και φτάνει ως το φεγγάρι,
ν' αστράφτει στην Πανσέληνο και να μεθάει τον κόσμο,
μ' εκείνον τον μεθυστικό των τραγουδιών το δυόσμο.

Φωνή βγαλμένη από "σπηλιές θαλασσινές" τη νύχτα,
μαζί με κλάμα δέλφινα που πιάστηκε στα δίχτυα.
Φωνή Θεού, φωνή λαού,που κάθε που αντηχούσε,
τα σύμπαντα ανατρίχιαζαν κι η θάλασσα βογκούσε.
..................................
Του Μπιθικώτση η φωνή, οπού 'βγαινε από μέσα
κι είχε το βάθος του νερού και του φτωχού τη μπέσα!
Που 'χε το βάρος του καιρού και του μελιού τη γλύκα
και τ' Άθω τα καμπαναριά, μες στο λαιμό του, προίκα ! 
 
Άγγελος 
2006 

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Τώρα, παιδάκια στα σχολειά ψωμολυσσάν' , μανούλα.

Υποσιτισμός: Σκελετωμένο παιδί σε νηπιαγωγείο των Τρικάλων

Με επιστολή, διευθύντρια σχολείου, καταγγέλλει περιστατικό υποσιτισμένου νηπίου στα Τρίκαλα. Σε επιστολή της κάνει λόγο για «ένα σκελετωμένο μικρό παιδί, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο Νηπιαγωγείο σε άθλια κατάσταση. Αδυνατισμένο, καχεκτικό, με τρέμουλο σε όλο του το σώμα»....«Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται...» 



Τότε, στου εξήντα τα φτωχά τα χρόνια, μάνα, εκείνα,
λίγο ψωμάκι μου  'δινες και τίποτις  ελιές,
φούσκωνα την κοιλίτσα μου, ξεγέλαγα την πείνα 
και το τετράδιο γιόμιζα κουλούρια και γραμμές.  

Κι ο Ναζωραίος που τρύπωνε σαν ίσκιος απ' το τζάμι 
κι ο Ναζωραίος που ζύγωνε σα μύρο απ' το βουνό, 
στα λιόχαρά μου εστάλαζε τα μάτια δράμι-δράμι 
την άνοιξη, τον Άραχθο και τον Αυγερινό. 
 ............................................................
Τώρα, παιδάκια στα σχολειά ψωμολυσσάν' , μανούλα.   
Τι να σου κάνει νηστικιά στην τάξη μια ψυχή...
Το  'ξερες, μάνα, που η πολλή πείνα φέρνει τρεμούλα ;
 Αχ μάνα, που έφυγες πριχού ζήσεις τέτοια ντροπή... 

Κι ο Ναζωραίος ,που στα σχολειά,ζυγώνει όξω απ' το τζάμι,
κοιτάει και πάει να σταυρωθεί στης Πίνδου τα βουνά.
Τώρα κουμάντο ο επίτροπος κι η τρόικα, μάνα, κάνει. 
Μηδέ κι ο Άγιος δύναται, μηδέ κι η Παναγιά...  

Άγγελος 
12 Μάρτη του 2013

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Στα σαλόνια να προσέχεις

Πέφτει μια βροχή μουρμούρα
μια παράξενη βροχή,
γρίφους στον αέρα γράφει
γράμματα στην κρύα γη
μύθους στα ξερά πηγάδια
και στα πέλαγα γραφή :  



"Στα σαλόνια να προσέχεις 
στη χαρά να μη μεθάς, 
κι όταν έρχομαι, να τρέχεις
δίπλα μου να περπατάς,
έτσι μοναχά θ' αντέχεις
όταν πέφτεις και λυγάς,
είμαι εγώ η μεγάλη μπόρα
του χαμού, της λησμονιάς,
μοίρα σου, αδερφή και μάνα,
σ' αγαπώ και μ' αγαπάς."

 Πέφτει μια βροχή μουρμούρα
μια νερόχαρη κυρά,
μια σουλτάνα μουσκεμένη
μια φελάχα του Νοτιά,
κύκλους στον αέρα γράφει
γράμματα στην ποταμιά :  


"Στα σαλόνια να προσέχεις
στη χαρά να μη μεθάς, 
κι όταν έρχομαι, να τρέχεις
δίπλα μου να περπατάς,
έτσι μοναχά θ' αντέχεις
όταν πέφτεις και λυγάς,
είμαι εγώ η μεγάλη μπόρα
του χαμού, της λησμονιάς,
μοίρα σου, αδερφή και μάνα,
σ' αγαπώ και μ' αγαπάς."

Άγγελος 
10 Μάρτη του 2013

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Γυναίκα, υπομονή !



O κόσμος έχει  σταύρωση
κι ο Μάρτης έχει δέκα ,
βάλε το γάλα του παιδιού
κι υπομονή, γυναίκα,
 
ζυγώνει ο Ευαγγελισμός
ζυγώνει ο σηκωμός,
λέω ν' αδράξει σαν παλιά
τα φλάμπουρα ο λαός,
 
να βγει στους δρόμους ο ραγιάς
μακριά απ' τους καναπέδες
να κάψει  αράδα άρπαγες
προδότες και τζουτζέδες,
 
για νά  'βρει ο τόπος προκοπή
νά  'βρει και το παιδί
ξανά το χαμογέλιο του,
γυναίκα, υπομονή.
.....................................
 Του είκοσι ένα οι ήρωες
δακρύζουν στα σχολειά,
τους πέρασε ο Σαμαρ-μπεης
μνημόνιο θηλειά,

μα, να: συνάζονται οι Ρωμιοί !
Κοίτα, θαύμασε, μέτρα :
ένας...δεκάξι...χίλιοι δυο !
Υπομονή, γυναίκα.
  

Άγγελος 
10 Μάρτη του 2013

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Ε, ταξιδιώτες χλωμοί της αυγής! (ΤΡΑΓΟΥΔΙ)


Ε, ταξιδιώτες χλωμοί της σιωπής !
Ασφόδελοι στ' αγιάζι !
Ίσκιοι ενός άστρου θαμπού της αυγής !
Του φεγγαριού βαστάζοι !

Πάρτε κι εμένα ψηλά, να γινώ
σκόνη αστρική ωραία,
πάνω από τ' άστρο του Βέγα να δω
της Αρμονίας τη θέα...
.........................................
Ε, ταξιδιώτες χλωμοί της αυγής !
Ακοίμητοι περάτες !
Θαμώνες τρελοί μιας άλλης ζωής !
Του ερέβους κωπηλάτες ! 


Πάρτε κι εμένα ψηλά, να γινώ
σκόνη αστρική ωραία,
πάνω από τ' άστρο του Βέγα να δω
της Αρμονίας τη θέα... 


Άγγελος 
2004

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Ριζοσπάστης



Μεταπολίτευση..Πρώτη-πρώτη χρονιά.. 
Στο σπίτι, η μάνα ανοίγει φύλλο με τον πλάστη 
να φκιάσει πίτα, κι ο πατέρας στη γωνιά 
καπνίζει Έθνος και διαβάζει Ριζοσπάστη. 

Τ' ανήψι, απάνωθέ του πάει και φωναχτά,
δευτέρα τάξη σχολιαρούδι, συλλαβίζει :
"...-σ(ου). Χαρ. Φλω-ρά-κης...πά-λη...α-ντί-στα-ση...ερ-γα-τιά...
 ...σ(ου). Μαυ-ρο-δό-γλου...σ(ου). Κε-πέ-σης....με-τε-ρί-ζι..."

Κι απόξω αγέρας και μια μαύρη συννεφιά
κι η καψο-φτώχεια που φραγκάκι λέει το φράγκο 
κι η αγροτιά μπροστά στ' απούλητα καπνά
κι η εργατιά στο Αλιβέρι και στη Λάρκο...
................................................................... 
Σαράντα εφύγαν' χρόνοι...Η κάμαρη η παλιά 
σαν μπαίνω, ό,τι είχε ακούσει τότε, ψιθυρίζει :
"...-Πάλη...επανάσταση...οικοδόμοι....εργατιά... 
...λαός...αντίσταση κι αγώνας...μετερίζι....  

Κι ω! εκεί, δυο σύννεφα άσπρα, μ' άνθρωπου θωριά,
μαρμαρωμένα: η μάνα φύλλο με τον πλάστη 
ν' ανοίγει, κι ο πατέρας πλάι της στη γωνιά 
μες στο ντουμάνι να  διαβάζει Ριζοσπάστη.

Κι όξω η μεγάλη, πάντα η ίδια η συννεφιά
κι ένα τζιτζίκι στο βοριά που τερετίζει :

"-Πάλη κι αγώνας...επανάσταση...εργατιά... 
...λαός...αγώνας...'μπρός συντρόφοι...μετερίζι.... "

Λυσσoμανάει τ' αγέρι, ο  τζίτζικας βογκά,
σαν ζαγαράκι τρέμει αδέσποτο  του Πλάστη.
Βγαίνει ο πατέρας και στο πράκι χαμηλά
δυο φύλλα να τρουπώσει αφήνει Ριζοσπάστη... 


Άγγελος 
3  Μάρτη του 2013

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Μονοξείδιο


(Λάρισα: Τραγωδία με δύο νεαρούς νεκρούς από αναθυμιάσεις

Σε κωματώδη κατάσταση άλλοι τρεις) 

Πέμπτη είκοσι οχτώ  Φλεβάρη,
κρύα νύχτα ζόρικη,
μπήκαν σπίτι -στριμωγμένοι
νηστικοί μονόλυκοι-

πάγο η  Λάρισα είχε πιάσει,
φύσαγε απ' τον Άθωνα,
μαύρο γιόμισαν μαγκάλι
μ' αναμμένα κάρβουνα

σε βαθιά βουλιάξαν νάρκη 
κι ύπνο αβασίλευτο, 
δρόμο  αγύριστο τραβήξαν' 
σκοτεινό κι αζήλευτο, 

γιόμισε το σπίτι χιόνια 
και νεκρά κυκλάμινα, 
σκούξαν' πέντε δόλιες μάνες 
Κρήτη, Αθήνα, Γιάννενα, 

χρόνια είκοσι να φτάσουν 
στο πανεπιστήμιο,
τα  'φαγε μεμιάς η νύχτα 
και το μονοξείδιο.  


Άγγελος 
1 Μάρτη του 2013