Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Κι ήταν καράβι ο πίνακας...

(...στη φωτογραφία αποπάνω : σχολειό των μαθητικών μου χρόνων, τη δεκαετία του '60 ...) 

Τ' ογρό πουρνάρι επύρωνε
τη σόμπα απ' το πρωί,
κι ήταν καράβι ο πίνακας
σε θάλασσα ζεστή, 

ξεμάργωναν τα δάχτυλα 
γλυκαίνονταν οι αρμοί, 
τη μύξα ανάρια σφούγγιζε 
μανίκι το δεξί,

παιδιά Τζουμερκιωτόπουλα
της Πίνδου φτερωτά,
δασκάλα αυτοκρατόρισσα  
μάνα και Παναγιά,


τ' Αλφαβητάρι, ο Άραχθος, 
η φτώχεια, η αρχοντιά 
η πείνα, το σκονόγαλο 
κι η λύσσα του χιονιά
  

χίλια εννιακόσια εξήντα εννιά, 
πρώτη δημοτικού, 
σχολειό στη ράχη του βουνού  
στα νώτα του Θεού,

τι να σου κάνει κι ο Θεός 
στην πέτρινη ερημιά, 
τα λεωφορεία τα πράσινα 
μας σώζαν' μοναχά, 

να πάν' οι αρρώστοι στο γιατρό
Τρίτη, Παρασκευή, 
Τζουμερκοχώρια-Γιάννενα,
-δεν πρόφταιναν πολλοί- 

μα εμείς προφτάσαμε Γραφή 
να μάθουμε ευτυχώς
και δόξα νά  'χει ο Παλαμάς 
δόξα κι ο Σολωμός,  

που άλλοι σπουδάξαν δάσκαλοι
και κάμποσοι γιατροί
κι όλοι μας στην Ανώτατη 
της Φύσης τη Σχολή,

δόξα κι η φτώχεια η ακριβή 
δασκάλα η πιο σοφή 
με το περίσσιο ορμήνεμα
και λίγο το ψωμί, 

δόξα κι η Πίνδος δίπλα μας 
που χάραζε ο Θεός 
κι εγιόμιζαν τα μάτια μας 
πλούτο, αρχοντιά και Φως,  

κι ήταν καράβι ο πίνακας 
σε θάλασσα ζεστή,
κι εμείς πετροχελίδονα
τρία-τρία* στην κουπαστή. 

 * τρία-τρία καθόμασταν τότε τα μαθητούδια στα θρανία, σ' εκείνα τα μονοθέσια σχολειά της φωτεινής κι ας φτωχιάς δεκαετίας του '60...

ά. - λεύτερη Πϊνδος