Άκου, μανούλα μ' , άκουσ' τα
του λόγκου τα κιρκίνια,
του Ζαγοριού αμάν αμάν
κι ωχάι τα καναρίνια,
που 'χουνε ντέφι για φτερό,
κλαρίνο για τσιμπίδα,
κι αντίς για ουρά, λεβέντικη
περπατησιά κι αρίδα ,
να ξεκινάνε απ' τη Δοβρά
κι από το Σωποτσέλι
να φτάνουνε στο Πάπιγκο
κι εκείθε στο Σκαμνέλι,
να τραγουδάνε τους φτωχούς
και τους ξενιτεμένους
τους καψοβασανιάρηδες
και τους αποθαμένους ,
κλαρίνο ο πικρο-Θάνατος
ο Έρωτας βιολάκι
λαγούτο η μαύρη Ξενιτιά
ντέφι το βασανάκι ,
χορό να σέρνει η ανθρώπινη
η μοίρα κούτσα-κούτσα,
κατά πώς παίζουν και λαλούν,
μανούλα μ', τα Τακούτσια.
Άγγελος