Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Στου Γιάννη Σταύρου να 'μουνα το σπίτι, ένα τειχάρι

Στη φωτογραφία : ο Γιάννης Σταύρου με τα παιδιά του-μουσικούς(δε φαίνονται όλα,εδώ).Μια όμορφη οικογένεια, μια υπέροχη ορχήστρα...! 

 Στου Γιάννη Σταύρου να  'μουνα 
το σπίτι, ένα τειχάρι, 
ένα αγκωνάρι, ένας σοβάς  
ένα άψυχο λιθάρι, 

να στέκω ν' ακουρμαίνομαι 
σαν τραγουδά η φαμίλια
 με τη χαρά του τζίτζηκα
με τ' αηδονιού την τρίλια, 

πέντε νομάτοι μουσικοί
μια σπιτική ορχήστρα, 
ν' ακούει να μπαίνει η άνοιξη 
 με του Νοτιά τα σείστρα 

και του Μαγιού τις μυρουδιές 
χορευταρού Σαλώμη 
 να τρίζουν τα παράθυρα
να γέμει το σαλόνι 

αμάραντα μελίσματα
παλιά τραγούδια ντρέτα 
Μίκη, Λοϊζο, Λεοντή, 
Μάνο, Χατζή,Ζαμπέτα 

κι ύστερα  Ηπειρώτικους
καημούς απ' τη Δαφνούλα, 
κι απέ σαν σώνεται η νυχτιά
να χαίρεται κι η αυγούλα 

τους πέντε μουσικάντηδες 
τους πέντε αυλητάδες  
τους τροβαδούρους τους καλούς
τους γλυκολαλητάδες, 

το Γιάννη με τα τέσσερα
τ' άστρα και το φεγγάρι ! 
Στου Γιάννη Σταύρου να  'μουνα 
το σπίτι, ένα τειχάρι... 

Άγγελος

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Τουμπεκί

Πιο κι απ' τα λάχανα στο χώμα 
κατεσταλμένος κι αδρανής, 
πνιγμένος στο σκατό ως το γόνα
δουλοπρεπής κι υποτελής,

σ' έχουν δικάσει, κακομοίρη,
οι τρικοματικοί φελλοί,
κρομμύδι, ελιά και ψωμοτύρι, 
βόηθα Χριστέ και τουμπεκί.

Οι "τρομοκράτες" ντουφεκίζουν
τη λειτουργία των θεσμών ; 
Οι πλουτοκράτες σε ξεσκίζουν
και λες και το Πάτερ ημών ; 

Tα  'χεις θολά στο νου σου μέσα, 
κοιτάς σαν χάνος την TV 
να ενημερωθείς, μπουχέσα, 
ακούς και κάνεις τουμπεκί. 

Θα  'ρθεί μια μέρα να ψοφήσεις 
 και σαν βρεθείς στο χώμα εντός
θα σε δικάσουνε οι τύψεις 
το χιόνι, ο σκώληκας κι ο ασβός, 

τ' αηδόνια πάνω στο σταυρό σου
να κελαηδούν τη Διεθνή,
να κουτσουλάνε τη σορό σου
κι εσύ να κάνεις τουμπεκί.
  
Άγγελος 
24 Γενάρη του 2013

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Το τάλληρο


Απ' το δίσκο "Ο φαροφύλακας" (ΔΙΚΤΥΟ-2007) , σε στίχους δικούς μου ... 

 Ένα άχρηστο είμαι τάλληρο,
μες στο βυθό στο Φάλληρο,
απ' το εξήντα εννέα
βαθιά στην προκυμαία.

Σκούριασα και λερώθηκα
στη λάσπη παραχώθηκα!
Τα φύκια μού μιλάνε,
τα ψάρια μ' αγαπάνε.

Μα αυτός που δεν επρόλαβε
ποτέ να με ξοδέψει,
στα τρία μέτρα δίπλα μου,
χρόνια δεν βγάζει λέξη!
Λοχίας είν' απ' το Κιλκίς ...
Τον λέγανε Αλέξη.
................................
Ένα άχρηστο είμαι σίδερο,
μπλεγμένο με κασσίτερο.
Αξόδευτο και μόνο
σκουριάζω και κρυώνω.

Κουδούνισα και κύλησα,
όλο τον κόσμο γύρισα :
μπουζούκια, πιτσαρίες,
μπορδέλα κι εκκλησίες. 

Άγγελος 
2005 

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Τ' άσπρο το κρύο το μάνα

Εχιόνισε κι εγέμισε κι  η γη 
λευκό χιονάκι του Θεούλη χιόνι
κι άσπρισε της ζωής μας η οθόνη
κι η φτώχεια μας εγλύκανε η πικρή,
 

κι ως βλέπαμε να πέφτει απ' τα  ψηλά
τ'  άσπρο το κρύο το μάνα αργά το δείλι,

έσπασε γέλιο το πικρό μας χείλι
κι ενιώσαμε ευτυχείς ωσάν παιδιά,
 

κι ήταν ετούτο δώρο και ψαλμός
απ' το γλαυκό τ'  ουράνιο θείο στόμα,
κι αυτός να νιώσει ο ζήτουλας ακόμα
χαρά κι ο άμοιρος κι ο ταπεινός,
 

ότι, μια στάλα βρόχινη η ζωή
κι ωσάν παιδάκι θέλει παραμύθι
να  λησμονάει μες στη γλυκιά τη λήθη
τη μοίρα ως να στεγνώσει  και χαθεί.
...............................................................
Εχιόνισε, αχ! εχιόνισεν εψές, 

μας σκέπασε το χιόνι ως το γόνα, 
στης ξεγνοιασιάς τον πάλλευκο  ελαιώνα,
παιδιάστικες τρυγήσαμε χαρές
εμείς που ως τα μισά τούτου του αιώνα
στον Άδη θ' ανταμώσουμε, σκιές.
..............................................................
Εχιόνισε κι ομόρφυνε κι η Γη , 

τρελά καλογεράκια  μ'  άσπρα  ράσα
ανάλαφρη μάς κάναν' την  ανάσα
κι ευλόγησαν το μέσα  μας  παιδί.  


Άγγελος

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Στην Άγια Γλώσσα του λαού, ποετάστρε, υποτάξου!

(Στο βίντεο, το τραγούδι "Η ξανθούλα" του Διον. Σολωμού, από τους Τροβαδούρους Ιωαννίνων σε βαρκαρόλα το καλοκαίρι του 2008 )
  
"Υποτάξου στη Γλώσσα του λαού κι αν είσαι αρκετός(=ικανός άξιος), τότε κυρίευσέ τη!"
                                        Διονύσιος Σολωμός

 Στη Γλώσσα, είπε ο Σολωμός 
ο μέγας, υποτάξου 
στην άγια Γλώσσα του λαού, 
κι αν είσαι απέ -χαρά σου- 

μάστορης άξιος κι αρκετός, 
τότε κυρίευσέ τη 
και στα ιδικά σου αυτόφωτα 
σύμπαντα οδήγησέ τη, 

όπως προστάξει ο οίστρος σου 
κι η πένα όπως τα φέρει
μα πάντα τίμια και στρωτά 
και με καθάριο χέρι, 

γιατί είναι αίμα και ψωμί
και λάβαρο κι Εικόνα
και ντουφεκάκι και ψαλμός
στου Έθνους τον αγώνα

να τιθασέψει βάρβαρους  
Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες 
ν' απλώσει ρίζα και κλαριά 
ν' αντέξει στους αιώνες,

ετούτη η Γλώσσα του λαού,   
της ράτσας της δικιάς σου. 
Στην Άγια Γλώσσα του λαού, 
ποετάστρε, υποτάξου. 

Άγγελος 
20 Γενάρη του 2012

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Χιόνι





Χιόνι βαρύ στο Πάπιγκο, 
μαργώσανε οι πύργοι, 
χορό βαρύν κι απτάλικο
στου βράχου το μηλίγγι

στήνει ο θρασκιάς, λυσσομανά,
σκορπάει η σταχτιά ομίχλη,
φεύγει κι η μνήμη μακριά 
σαν ταξιδιάρα κίχλη, 

μαύρο καφτάνι αμάνικο 
η λήθη την τυλίγει. 
Χιόνι βαρύ στο Πάπιγκο, 
μαργώσανε οι πύργοι. 

Άγγελος 
19 Γενάρη του 2012


Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Απλές γραφές

  
Έλεγα ταχτικά πως, οι γραφές μου

απλές κι  αληθινές θα πρέπει  να  'ναι : 

αγιόκλημα και χώμα  να ευωδάνε

κι αίμα να στάζουν όπως κι οι πληγές μου. 



Γιατί, δεν χωρατεύεις με τους φθόγγους.

Δεν είναι παίξε-γέλασε  οι  λέξεις.

Την πιο σωστή θα πρέπει να διαλέξεις,

αν σέβεσαι της Ποιητικής τους νόμους. 



Κι  ύστερα, συλλογίζομουν, ακόμα,

μην τύχει ανθρώποι  απλοί  να  τις  διαβάσουν,

κι εργάτες μη, στα χέρια σαν τις πιάσουν,

τις ρίξουν ,μη  εννοώντας  τες, στο  χώμα. 



Κι  έτσι, δειλά-δειλά  τα  ποιήματά  μου,

τα  σκάρωνα  με  περισσή  αγωνία,

χωρίς  βιασύνη  κι  έπαρση  καμία .

Κι  εθύμιζα  στην  τόσην  άργητά  μου, 



γέρο-ασκητή  στη  σκήτη  του  κλεισμένο,

που  η  κάθε  οργιά  ας  μην  του  'ναι, σκήτης, ξένη,

εντούτοις, πού  πατάει  και  πού  πηγαίνει,

ποτέ  δεν  θα τον  δεις σιγουρεμένο...



Κι  ας  μην  επαίνους  χάρηκα  ποτές  μου,

κι  ας  μην για  Ιεροφάντη  με  περνάνε,

απλές  κι αληθινές  θα  πρέπει  να  ΄ναι,

έλεγα, εμένα  πάντοτε  οι  γραφές  μου...  



 Άγγελος

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Κακιά Σκάλα



Η μάνα μένει στα Τζουμέρκα
κι εγώ Λαρίσσης δεκαεννιά,
δεν βγαίνει σαν τηλεφωνάω,
βγαίνει στον ύπνο μου βαθιά,

περνά σκυφτή την Κηφισσίας
με τα γυαλιά της τα χοντρά,
την κόβει μια μπορντώ Μερτσέντες,
σηκώνεται και προχωρά.

Μάνα με το μικρό σου γιο
και με τον πόνο παραγιό.

Στα Γιάννενα φυσά και βρέχει
και στην Αθήνα είναι ζεστά,
διάβηκε η μάνα μου το Ρίο
με τα ματάκια της κλειστά,

μαύρο-κατάμαυρο αφήνει  
δάκρυ στη Σκάλα την Κακιά,
στη Χαλυβουργική απόξω
το Λούρο και τον Καλαμά.

Μάνα με το μικρό σου γιο
και με τον πόνο παραγιό.
  
Άγγελος

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Πώς κάνουμε την Πασχαλιά, σταυρό όξω απ' το σπίτι...

Κλιμακώνεται η σύγκρουση

Σφοδρή αντιπαράθεση κυβέρνησης-ΣΥΡΙΖΑ για τις εμπρηστικές επιθέσεις

Από την επίθεση στην οικία του αδερφού του κυβερνητικού εκπροσώπου
Από την επίθεση στην οικία του αδερφού του κυβερνητικού εκπροσώπου   (Φωτογραφία:  Eurokinissi ) 
 
Πώς κάνουμε την Πασχαλιά 
σταυρό όξω απ' το σπίτι 
με τη λαμπάδα της Λαμπρής 
για γούρι και για τύχη, 
 
έτσι μαυρίσαν, ο Αη-Λιας 
να βλέπει να προσέχει, 
το σπιτικό ενός μπουρζουά, 
προψές ψηλά στου Στρέφη, 
 
και τρεις ημέρες συναπτές 
τα media μάς ζαλίζουν , 
το  λέν'  το ξαναγράφουνε 
το ματαϋπενθυμίζουν , 
 
για τρεις ημέρες που πονά 
ο Έλλην και στενάζει 
κι έχει στο χωλ ξεροπαγιά 
και στην κουζίνα αγιάζι, 
 
για τρεις ημέρες που πηδούν 
καμπόσοι απ' τα περβάζια,
στης φτώχειας, στης αναφαγιάς
πιασμένοι τα γρανάζια, 
 
για τρεις ημέρες ,τρεις σταυρούς, 
τρεις νύχτες με γιαγκίνι, 
τρία στο ημερολόγιο 
καρφιά στη Ρωμιοσύνη, 
 
βαράνε δυο, βαράνε τρεις 
 με μάνητα και μ' έγνοια,
βαράν' της συγκυβέρνησης  
τα τρία τα γκεσέμια, 
 
καψο-Ρωμιέ μου, την ψυχή 
σού μαύρισαν στα στήθη, 
πώς κάνουμε την Πασχαλιά 
σταυρό όξω απ' το σπίτι. 
 
Άγγελος  
14 Γενάρη του 2012

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

ΠΑΣ Γιάννενα-Παναθηναϊκός


Όποτε παίζουν Γιάννενα-Παναθηναϊκός ,
των ΠΑΣολέδων γίνομαι ο πιο ΠΑΣολικός,
το κράτος βλέπω απέναντι τ' Αθηνοκεντρικό 
που αλλότριο μας θεωρεί κρατίδιο Αλβανικό, 

τουτέστιν απ' τ' Αντίριο και πάνω προς τα εδώ 
δρόμος σκοτώστρα που τον λέν' τάχα εθνική οδό, 
μπαλώματα στην άσφαλτο σαν Καραγκιόζ- μπερντές,
χιλιάδες εικονίσματα αδικόσβηστες ψυχές, 

κονδύλια ..με τη σέσουλα στων Μολοσσών τη γή, 
τα ίδια που γι' ανάπλαση δίνονται στου Ψυρρή, 
ψειρίζουν και το τάλιρο το δίνουν με φειδώ, 
εδώ είναι ,το ξανάπαμε, κρατίδιο Αλβανικό, 

οπότε παρτιζάνικη ομάδα τούς θωρώ 
του ΠΑΣ ΟΛΕ τους γίγαντες με τα γλαυκά μακό, 
τη νίκη πάω και την τιμώ σαν εθνική γιορτή 
με σημαιοστολίσματα, κλαρίνα και ρακί, 

την ήττα τη μοιρολογώ μερούλες δεκαεφτά 
με πωγωνίσια αργόσυρτα , πενθώ κανονικά,  
σκούζω,πονώ, στουμπίζομαι σαν το μουστακαλή
τον Κατσαντώνη το φτωχό στ' αμόνι του Αλή. 

Άγγελος 
13 Γενάρη του 2012 (2 ώρες πριν σφυρίξει το κοράκι)

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Η βέρα


Δαχτυλιδάκι μου στενό   
χρυσή μου χειροπέδα
στο μέταλλό σου τ' ακριβό
του Πάθους καις τη Βέδα.   

Στον ξύπνο πάντα σε φορώ
στον ύπνο μου σε βγάζω
στα όνειρά μου να γυρνώ
μικρές να ξελογιάζω.   


Kι όταν ξυπνάω με ρωτάς :
-Πού γύρναγες τη νύχτα 
κι έχεις σημάδια στο κορμί 
από κραγιόν και νύχια ;   

-Γύρναγα πέρα μακριά
στις θάλασσες του Ύπνου
και γδέρνομουν στο πάπλωμα
και στ' άγριο μαλλί του...  


 Άγγελος

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Των media οι κουράδες

Ανάληψη ευθύνης για τις εμπρηστικές επιθέσεις σε κατοικίες δημοσιογράφων
 
Τρεις κι εξήντα ο μπετατζάκος 
στη βροχή και στο βοριά 
κι η πωλήτρια στο market 
κι ο τζιομπάνος με τα ζα , 

μέση ανάπηρη σμπαράλια 
σκλάβα απλήρωτη ζωή,  
τρεις κι εξήντα διά βίου 
τρεις κι εξήντα ..κι εμπλοκή. 

Και των media οι κουράδες 
καθ' εκάστην στο γυαλί 
αλεπουδαριό, φινέτσα , 
θεωρία και κριτική, 

καφεδιά ζεστή στην κούπα, 
σβέρκο αδούλευτο χοντρό
δόντι αστραφτερό κολγκέιτ 
πορτοφόλι φουσκωτό, 

"πάρτε , κύριοι, ειδήσεις 
ενημέρωση άμεση ",
πέντε αστοί χοντρομαλάκες
με αστεία ρητορική

σου πουλάνε παραμύθι, 
τους κοιτάς και σε κοιτάν' , 
αντί νά  'βγεις όξω, δόλιε, 
να τα κάνεις γης Μαδιάμ. 
 ...........................................
Ποιος δουλεύει; Ποιος παράγει ; 
Ποιος θ' αλείψει το σκοινί 
με σαπούνι , να βολέψει 
τους κηφήνες της TV , 

 τους μιντιακούς κουράδες 
τους αστούς του κερατά ; 
Τρεις κι εξήντα ο μπετατζάκος 
στη βροχή και στο βοριά... 

Άγγελος 
11 Γενάρη του 2012





Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Του μπερντέ και του φτωχού το πάθος


(....όπου ο ορφανεμένος -πλέον- Καραγκιόζης, θρηνεί το χαμό του πατέρα-Ευγένιου Σπαθάρη)

Τραγουδάνε τα παιδάκια της Γ' τάξης του δημοτικού σχολειού.....)

Άιντες , πατερούλη, μ' άφησες.
Τι θα γίνω το παιδί σου....
Ήρθε και σε πήρε ο Γιαραμπής
στον μπερντέ του Παραδείσου,
   

αχ κι ορφάνεψα,
πια δεν άντεξα,
στον μπερντέ ξημέρωσα μονάχος,
στο λυχνάρι του πασά,
έπεσα και κάηκα !
Πατερούλη, σ' έχασα, ήσουν βράχος.
   

Άιντες σαν θα φτάσεις σαν καπνός,
στων αγγέλων το μεϊντάνι,
άιντες να χτυπάει ο ταμπουράς,
δυνατά του Μακρυγιάννη,
   

τα πουλιά να βγουν
και να τραγουδούν,
τις καμπάνες να βαράει ο Άθως
και να κλαίει η γης
και ο Γιαραμπής,
του μπερντέ και του φτωχού το πάθος. 


Άγγελος

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ούτος εστίν ο βασιλεύς





Ούτος εστίν ο βασιλεύς

σωμάτων και ψυχών,

μελαγχολών, λιπόσαρκος

άπορος κι απορών, 



ωσάν στης ερημιάς το Φως

αιπόλος νυχτωθείς

κι ωσάν Παπαδιαμάντειος

ήρωας της σιωπής, 



μετράει στα πέντε δάχτυλα

της φτώχειας τη φωτιά,

τ' ανθρώπινα τα βάσανα,

του κόσμου τα καρφιά



είκοσι αιώνες τα μετρά

και τα ξαναμετρά

και χάνει το λογαριασμό

και κλαίει κι αναριγά.

  
Άγγελος

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Της αρπαχτής η φάρα



Στη Δευτεριάτικη εκπομπή 
του ΜEGA, η αρχιμουσίτσα 
ο Πρετεντέρης κάλεσε 
Κιμούλη, Μαχαιρίτσα, 

Μπέζο και Αρναούτογλου 
και Ράντου και Νταλάρα, 
τουτέστιν την ελεεινή
της αρπαχτής τη φάρα, 

να συζητήσουν στο γυαλί  
βαθέως κι επισταμένως, 
γιατί πεινά ο δυστυχής 
ο Έλλην ο καημένος, 

να κάτσουν κάτω και να βρουν
διέξοδο  και  λύση, 
στρατηγικές και φάρμακο  
για τη μεγάλη κρίση, 

κι εγιόμισε το στούντιο 
κάργα αριστεριλίκι 
και Τσεγκεβάρες μοιάζανε
της αρπαχτής οι λύκοι, 

ο ένας νυχτοκάματο 
πέντε μισθούς δασκάλου,  
ο άλλος τηλεαεριτζής 
να λέει άλλα αντ' άλλου 

και  να  'χει  πήξει στο λεφτό, 
ο άλλος θεατρώνης 
κάργα επιχορηγούμενος 
και να το παίζει ..Αρώνης, 

ο άλλος τραγουδοποιός 
μ' άσματα νέτα σκέτα,
αντίσταση, αμφισβήτηση 
και πορτοφόλια δέκα , 

κι έτσι η οργή τους που άστραφτε, 
έγινε η νύχτα μέρα 
κι έτρεξε σφαίρα ο γάτος μου 
να φέρει την παντιέρα, 

"πού πας, μαλάκα, του  'πανε 
στη λάμπα οι πεταλούδες, 
καθίκι είν' ο συντονιστής 
καθίκια κι οι παππούδες, 

το φράγκο Άγιο έχουνε 
Χριστό το καπιτάλι" 
κι επέστρεψε ο καψόγατος 
κι έσκυψε το κεφάλι 

κι εβγήκε έξω ο φουκαράς 
να χέσει στο κατώφλι, 
καθώς στο MEGA οι ..αριστεροί
κραύγαζαν φιλοσόφοι...

................................ 
Του κεφαλαίου τα πιο γερά 
κι αδίσταχτα γκεσέμια 
έχουν λαλιάν αριστερού 
και πλουτοκράτη χέρια,

έχουν θεό το Μαμωνά  
στου είναι τους τα βάθη 
και για ξεκάρφωμα το Μαρξ 
μπροστά-μπροστά στο ράφι, 

οκνά τομάρια αδούλευτα, 
 παράσιτα αχρεία,
του κόλου διανόηση, 
 ψευτοκαλλιτεχνία.
 

Το πρώτο βόλι, ας βρει, λοιπόν
στην τελική τη γιούργια
τα τάχα μου τ' αριστερά
καπιταλογαϊδούρια,

Αγία των λουμπαρδιάρηδων , 
σεπτή μου Αγια-Βαρβάρα,  
να λιγοστέψει η αχρείαστη
της αρπαχτής η φάρα.

Άγγελος 
8 Γενάρη του 2012 



Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Τα δάκρυα τ' αόρατα



Τα δάκρυα τ' αόρατα,   
τα δάκρυα τα στεγνά,   
είναι βουνά θεόρατα 
και δίκοπα σπαθιά.   

Σαν καταρράχτες τρέχουνε   
-κανείς δεν τα 'χει δει- 
Τις μέσα στράτες βρέχουνε,   
τη μέσα την πληγή.   

Μαντίλι δεν λερώνουνε.   
Χέρι δεν βρέχουνε.   
Τα σπλάχνα σου παγώνουνε,   
φωτιές ν' αντέχουνε.   

Βουτάει η μανούλα σου   
στη λίμνη τους βαθιά,   
στη μαύρη την καρδούλα σου   
να φέρει ξαστεριά.   

-Αχ γιόκα μου απ' τ' εμένανες,   
γέρασες πιο μπροστά.   
Τα δάκρυα τ' αόρατα   
δεν έχουν γιατρειά.  

Άγγελος


Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Τα σπίτια που 'ναι πέτρινα

 

Τα σπίτια  που  'ναι  πέτρινα
κι  από  καιρό  κλειστά,
πάν'  με  φτερά  αγέρινα
τις  νύχτες  στα  βουνά.

Γεμίζουν  το  κελάρι  τους
δροσούλα  αυγινή,
αγιόκλημα κι  ασπάλαθο
και  μαύρο  γιασεμί.

Τα  δειλινά  ανθίζουνε
κα  τις  αυγές  ραγίζουνε.
..................................
Τα  σπίτια  που  'ναι  πέτρινα,
είδαν  γεννιές  εφτά,
κορμάκια  ωχρά  σαν  κέρινα
ν'  ανοίγουνε  πανιά.

Μαύρος  κισσός  τα  τύλιξε,
σαν  χέρι  του  ληστή.
Βαρύ  λιθάρι  κύλησε
στην  πόρτα  την  κλειστή. 

Άγγελος


Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Σε σκιάζει η αιθάλη, μπουρζουά...




Σε σκιάζει η αιθάλη, μπουρζουά, 
..μαυρίζει το καβλί σου, 
τ' αγνάντιο που  'χες σού χαλά 
και την αισθητική σου.   

Τα ξύλα κάπνα  βγάζουνε,
κι η κάπνα βγάζει αιθάλη 
που ενδεχομένως επιδρά
στο κάτω το κεφάλι...

Σκούζουν οι μεγαλογιατροί 
σκούζει κι ο Pre-bebe-ρης.... 
Το μείζον που  'ναι η αναφαγιά, 
κάνεις πως δεν το ξέρεις. 
 ..............................................
Μαύρο, θολό το Σύνταγμα,
μαυρίλα το Κουκάκι,
κατάμαυρες οι Τζιτζιφιές
και το Μοναστηράκι, 

η φτώχεια το πετρέλαιο 
το βλέπει με το κυάλι,
φλομώνει ξύλα τη φωτιά 
πάλι και ματαπάλι, 

σάμπως τούς το  'πε  και  κανείς  
του χρόνου αν θα ζούνε; 
Εδώ δεν έχουνε ψωμί, 
την κάπνα θα σκεφτούνε; 

 ...........................................
Τρως μαρινάτο σολομό, 
βγαίνεις στο Κολωνάκι, 
φιλοσοφείς με τον καφέ, 
ξαναγυρνάς βραδάκι,

το διαμέρισμα φωτιά, 
καλοριφέρ στο τέρμα, 
το κολαράκι ιδροκοπά, 
γυρνάς με το Minerva, 

διπλό Viagra μασουλάς, 
πλευρίζεις την καλή σου. 
Σε σκιάζει η αιθάλη, μπουρζουά, 
..μαυρίζει το καβλί σου


Άγγελος 
3 Γενάρη του 2012


Σαν τσάμικος στα ξένα


Σώπα ! Ακουρμάσου, μάνα-γη...
Σώπασε κι ακουρμάσου,
ό,τι σαλεύει όλο ζωή,
στ' ακροπετρόχειλά σου... 

Ό,τι τη φλέβα του δονεί
ο παφλασμός του αιμάτου,
ό,τι έχει θρόισμα, φωνή
και μνήμη του θανάτου :

Η κάμπια, ο λύκος, ο αμνός,
ο πεύκος, τ' αρμυρίκι,
η σμέρνα, η όχεντρα, ο λαγός,
ο σπούργος, το τζιτζίκι,

κι ο άνθρωπος ο δικαστής
ο βαριοδικασμένος
ο μάστορας ο χαλαστής
ο λασποζυμωμένος.

Μικρά κι αμπόρεγα ευτελή
-μεγάλος ο Θεός τους-
με του θανάτου το φιλί
ψηλά στο κούτελό τους.

Εδώ πατούν, εκεί τραβούν,
πέφτουνε παραπέρα,
ολότελα ώσπου να χαθούν
μια παγωμένη εσπέρα,

σαν τον ανθό του κατιφέ,
σαν τσάμικος στα ξένα,
σαν να μην ήτανε ποτέ
στον κόσμο γεννημένα.

Σαν να μην τα 'κανε Θεός
ρίζα, καημός και μάνα.

Γι' αυτό, μανούλα, μάνα-γη,
μην τα κακοκαρδίζεις
σ'χώρα τα, αγάπα τα πολύ
και μην τα σεκλετίζεις. 

Άγγελος

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Twitter έγινε ο ντουνιάς κι ο κόσμος φατσομπούκι




Twitter έγινε ο ντουνιάς  
κι ο κόσμος φατσομπούκι, 
ξεφτιλισμένος αχταρμάς,
παγκόσμιο τουρλουμπούκι, 

η μάνα χάνει το παιδί 
και το παιδί τη μάνα,
λήθη, καφρίλα,υποταγή
γυαλάδα και νιρβάνα,   


παρακαλάνε όξω οι ανθοί
το μύρο τους να πάρεις 
κι εσύ σκυμμένος στο γυαλί
ολημερίς σερφάρεις,

σερφάρεις πάνω στα σκατά
και στο θολό το κύμα,
θύμα η οθόνη σε ρουφά 
και σε ξεβράζει θύμα,  


ξεφτίλα, νάρκη,  ξεπεσμός
ευνουχισμός και στίλβη, 
γελάει ο αφέντης σου, "ευτυχώς" 
λέει και τα χέρια τρίβει

αλησμονάς τη μάνα σου, 
ζυγώνει μαύρος κάβος 
"-Γιε μου, πού πάς και χάνεσαι 
έρμος, τρελός και σκλάβος;... "
  
"...Σε λέει σελέμη ο νοτιάς
κι η άνοιξη μαγκούφη." 
Twitter έγινε ο ντουνιάς  
κι ο κόσμος φατσομπούκι. 

 Άγγελος 
Δεκέμβρης του 2012