(...πάνε, λέει, να "εκτρέψουν" τον Αώο...να φυλακίζουν τα νεράκια του...να τον αρμέγουν εδώ κι εκεί και παρακάτω...
...Πώς να το βάλεις φυλακή,
δύστυχε, το ποτάμι;
Μπαίνουν σε άλυσσο οι αητοί
και τ' άγριο το καπλάνι;
Ποτάμι είναι και χύνεται,
ποτάμι είναι και πάει,
δροσιά στην Πλάση γίνεται,
αχός κι ως τ' άστρα πάει...)
Όσοι αγαπήσαν τα βουνά
κι έχουνε βλέμμα αθώο,
βαρκούλες αρματώνουνε
και μπαίνουν στον Αώο :
-Χαίρε, ηλιοπότη ποταμέ,
που κοινωνάς τ' αηδόνι,
το Δέλβινο, την Τσαμουριά
και το μισό Πωγώνι !
-Καλώς τα τα ναυτόπουλα,
καλώς τα περιστέρια,
με τον πουνέντε στα μαλλιά
και τα κουπιά στα χέρια !
.......................................
Διακόσιους χρόνους λάμνουνε,
διακόσιους τραγουδάνε,
με το ποτάμι σμίγουνε,
με το ποτάμι πάνε,
λάμπουν στην Αδριατική
ίαμβοι κι αναπαίστοι,
ριζίτικα στο Δούναβη
τσάμικα στην Τεργέστη.
Άγγελος
