Σύννεφα πάνω από τη λίμνη
-γαλάζιο πάνω τους και κάτω-
κι ο φωτογράφος το χαμίνι,
αφρόγαλο τα 'χει στο πιάτο...
Το μάτι πίνει, ξεδιψάει ,
αδειάζει του ουρανού το θόλο,
μεθάει, ευφραίνεται, ρουφάει
το Σύμπαν, άσπρο πάτο, όλο...
Αγνή κι απέραντη λευκότης...!
Χαρά σ' αυτόν που 'ναι από γέννα
ονειρευτής κι ονειροπότης,
την Ομορφιά συνέχεια μ' ένα
διάφραγμα να κυνηγάει.
Ο φωτογράφος το χαμίνι,
στέμμα τα πάλλευκα φοράει
σύννεφα πάνω από τη λίμνη.
ά. - λεύτερη Πίνδος
