Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Μαύρο φεγγάρι το πανί . . .

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1950.Βαρκάρης στη μαύρη -με μαύρο πολυκαιρισμένο πανί- βάρκα του λάμνει στη λίμνη Παμβώτιδα...

 

Μαύρο μαντίλι το πανί,
μαύρο φεγγάρι η βάρκα,
μαύρο καντήλι το κουπί
για τα μεγάλα μπάρκα.
 
Άγιος και φίλος το νερό,
θεός και μάνα η πέτρα
και γρανιτένιο άλμπουρο
κάτω απ' τη Γης δυο μέτρα. 
..............................................................
Χάραμα αρμένισεν αργά
γιόμα στο μύθο λάμνει
νά  'βγει κουπιά με την κουπιά
στην Πούλια πυροφάνι. 

Μαύρο ποτάμι το πανί,
μαύρο λιθάρι η βάρκα,
και μαύρο μοναχό κουπί 
για τα μεγάλα μπάρκα. 


Άγγελος
7 Σεπτέμβρη του 2012



Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Της Χάιφας τα πηγάδια










 ...68 χρόνια απ' τον εκτοπισμό των Εβραιογιαννιωτών συμπολιτών μας, απ' τους γερμανοφασίστες, στις 25 Μάρτη του 1944....οι φωτογραφίες, από Αυγουστιάτικο φύλλο του 2005 του  Ηπειρωτικού Αγώνα...



Αμάν, αμάν....
Κι απ' το βαρύ του "είκοσι δυό"
της  Σμύρνης το γιαγκίνι,
ακόμα μεγαλύτερο
κακό είδε τούτη η λίμνη : 

Είδε μανάδες και παιδιά
 στου χαλασμού το δρόμο,
με τον πατέρα χώρια τους
σαν  το  σκυλί  το  μόνο,


να ξέρει  τι είναι να τους βρεί
και τι κακό θα γίνει
και να χτυπιέται σαν πουλί
και να ραγίζει η λίμνη... 




Αμάν, αμάν...
Τα δάκρυα που τρέξανε
στης λίμνης τα πλατάνια,  
εφτά φορές θα γύριζαν    
του κόσμου τα μαντάνια .         


                                              

 
Eφτά φορές θα γέμιζαν
της Χάιφας τα πηγάδια. ... 
Ψυχούλες που καήκατε
στου Άουσβιτς τα σκοτάδια...  



Άγγελος 
19 Αυγούστου του 2012 
...αρχίζοντας το πλάσιμο του μουσικοποιητικού 
αφιερώματος στη μνήμη των Εβραιογιαννιωτών συμπολιτών  μας που εκτοπίστηκαν απ' τα Γιάννενα στις 25 Μάρτη του 1944, 
 για να οδηγηθούν απ' τους Ναζήδες στα κρεματόρια του Άουσβιτς....1850 ψυχές φορτώθηκαν εκείνο το πρωί στα καμιόνια, 
 μπροστά στην πλατεία Μαβίλη στο Μώλο στα Γιάννενα, για το δρόμο δίχως επιστροφή...μονάχα 163 απ' αυτούς επέζησαν....γύρισαν κι ηύραν τις περιουσίες τους λεηλατημένες... 
κι έφυγαν γι' αλλού, δυο φορές πικραμένοι κι ορφανεμένοι. 


Παιδάκι σγουρομάλλικο, στη λίμνη περπατεί...

Επάγωσαν τα Γιάννινα.
Κρούσταλλο το νερό
με γιασεμάκια γυάλινα
στον πετρωμένο αφρό.

Παιδάκι σγουρομάλλικο,

στη λίμνη περπατεί,  

μαχαίρι μαυρομάνικο
στα χέρια του κρατεί.

Τη μέρα κόβει το νερό,

τη νύχτα τα βουνά
και κάθε απομεσήμερο,
μήλα στην Παναγιά.

-Πάρε, κυρά μου Δέσποινα,

δώσε και στο Χριστό
κι απέ τα σπόρια σκόρπα τα,
στου Βίκου τον γκρεμό,

αλογατάκια να γινούν,

απάνω απ' τα βουνά,
να φέρουν τ' αδερφάκια μου,
που 'ναι στην ξενιτιά...
..............................................
Χιονιάς  βαρύς στα Γιάννενα,  

στον Καναδά Λαμπρή,  
στη Γερμανία Απόκριες
και στην Αμερική.

Παιδάκι σγουρομάλλικο,

στη λίμνη περπατεί,  

χορό χορεύει απτάλικο
και σιγοτραγουδεί :

- O που ξεχνά τον τόπο του,

πεθαίνει δυο φορές,
στο μάρκο, στο δολάριο,
στις λίρες τις χρυσές.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Πόσο πολύ σ' αγάπησα...

 


στίχοι : Νίκος Γκάτσος-Άγγελος Παπαγεωργίου
μουσική κι ερμηνεία : Άγγελος Παπαγεωργίου


 Τους μισούς  απ' τους στίχους, γραμμένους  σε ελεύθερο στίχο, αλίευσα -σκόρπιους- από την "Αμοργό" του Νίκου Γκάτσου...Πρόσθεσα κάμποσους δικούς μου  κι ..έδεσα το όλον σε τραγουδοποιήσιμους 15σύλλαβους...Το πρωτογενές -μισό- στιχουργικό υλικό υπάρχει σκόρπιο στις σελίδες 26 και 28 του βιβλίου (Νίκος Γκάτσος "Αμοργός" -εκδόσεις Πατάκη)



Πόσο πολύ σ' αγάπησα, εγώ μονάχα ξέρω,
εγώ που σ' άγγιζα κρυφά, σαν άνεμος τα βράδια.
Μαύρη μου, μαύρη θάλασσα, εγώ μονάχα ξέρω,
πόσα έχεις πάνω στα μαλλιά,χρωματιστά πετράδια.  

Μα, πάει της Αγια-Σοφιάς το μέγα μοναστήρι,
πάει κι ο καιρός που η αγάπη σου έλαμπε σαν ζαφείρι...

Ζουμπούλι της πορτοκαλιάς, από χρυσό κι αχάτη
και μια ανθισμένη κυδωνιά, κρυφά να σου κεντήσω,
χρόνια και χρόνια με σφυρί, πάλεψα και μελάνι,
βασανισμένη μου καρδιά, να σε παρηγορήσω.

Μα, πάει της Αγια-Σοφιάς το μέγα μοναστήρι,
πάει κι ο καιρός που η αγάπη μας έλαμπε σαν ζαφείρι...