1911-2011.Εκατό χρόνια μετά το θάνατο του Παπαδιαμάντη και τη γέννηση των Eλύτη, Γκάτσου, Τσίρκα
(Τα εντός εισαγωγικών δίστιχα, ανήκουν στους Παπαδιαμάντη, Γκάτσο κι Ελύτη .)
"Σαν να ΄χαν ποτέ τελειωμό
τα πάθια αυτού του κόσμου." ...
Ό,τι πονάει τον ταπεινό,
πονάει κι εμένα εντός μου.
.............................................................
"Στου πικραμένου την αυλή
ήλιος δεν ανατέλει."
Η φτώχεια αγίνωτο ψωμί.
Πικρό ο ιδρώτας, μέλι.
................................................................
"Μακάρι να 'μουν σαν τα ζά
που βόσκουνε στον κάμπο" ,
νυχτόημερα να κοίταζα
τ' αστέρια και να λάμπω,
να λάμπω στις ξερολιθιές
σαν τ' ακριβό διαμάντι
κι ωσάν του Γκάτσου τις σιωπές
και του Παπαδιαμάντη,
κι ωσάν Τα Ρω Του Έρωτα
του Οδυσσέα Ελύτη,
να πάω αγάλια και στρωτά
στης Όστριας την κοίτη,
κι ωσάν Χαμένη Άνοιξη
ν' ανθοβολώ, του Τσίρκα,
τώρα που οθόνες παρδαλές
γιομίσαμε και πίκρα.
Τα Ρω Του Έρωτα (Ελύτης)
Χαμένη Άνοιξη ( Τσίρκας )
